Istanbul – Het Turkse Tv-kanaal Kanal D onthulde sappige informatie over de vier mannen die in de nacht van 30 september op 1 oktober de journalist Ahmet Hakan in elkaar sloegen.
De vier schijnen familiebanden te hebben en afkomstig te zijn uit de oostelijk gelegen provincie Van. Daar wonen veel Koerden, al is daarmee op zich geen bewijs geleverd dat hun etnische achtergrond in die richting wijst. Een saillant detail is echter dat een van hen, Ugur Adiyaman, een broer heeft die zich 24 jaar geleden aansloot bij de Koerdische PKK.
Maar er is meer, want dezelfde Ugur Adiyaman is veroordeeld op aanklachten in verband met drugs, bedreiging en fraude. Bovendien wist Kanal D te melden dat hij op 12 oktober 2010 lid werd van de regerende Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP).
Hetzelfde geldt volgens Kanal D voor Adiyamans kompaan Fuat Elmas. Deze voormalige werknemer van een beveiligingsbedrijf sloot zich naar verluidt op 19 juni 2007 aan bij de AKP.
Over de derde belager van Hakan, Kamuran Ergin, meldde Kanal D geen banden met de AKP, maar wel dat hij terecht heeft gestaan in procedures die verband hielden met drugs en gewapende overvallen. Hij zou momenteel bij een textielbedrijf werken.
Over nummer vier, Ahmet Güler, wist Kanal D niets. Wel is over hem bekend dat hij evenals Adiyaman, Elmas en Ergin na zijn aanhouding verklaarde Hakan aangevallen te hebben naar aanleiding van een verkeersruzie. Vast staat dat hun auto kort daarvoor in aanraking kwam met die van Hakan. Toch klinkt dit verweer bepaald ongeloofwaardig. Vooral omdat de auto van de vier eerder bij het gebouw van Hürriyet werd gezien rond de tijd waarop Hakan daar vertrok. Dat zij vervolgens in het kielzog van Hakan exact dezelfde route aflegden zou op toeval berusten, verklaarden ze op het politiebureau. Kennelijk konden ze geen beter verhaal bedenken om te verhullen dat er een andere reden achter hun aanval op Hakan steekt.
Davutoglu
Ondertussen heeft premier Davutoglu ook gereageerd op het incident rond Ahmet Hakan. Hij had als excuus dat hij in de VS verbleef toen het gebeurde, maar een tweetje kon er kennelijk niet van af. Pas toen journalisten hem er voorafgaand aan zijn terugkeer naar Turkije over vroegen zei hij:
‘Wie het ook toepast, en om voor wat voor reden dan ook, het is onmogelijk om geweld goed te keuren. Ik keur geweld altijd af en veroordeel het, in het bijzonder wanneer het tegen journalisten is gericht.’
Als het om Koerdische burgers in Zuidoost Turkije gaat maakt Davutoglu kennelijk een uitzondering wat betreft zijn afkeuring van geweld…
Maar goed, het lag niet in de lijn der verwachtingen dat hij zijn blijdschap uit zou drukken over de mishandeling van Hakan. Nu eens zien of hij wat zal zeggen ten aanzien van het AKP-lidmaatschap dat Kanal D over twee van Hakans belagers onthulde. We zullen wel te horen krijgen dat Adiyaman en Elmas een tijdje geleden al zijn geroyeerd als lid van de AKP, of iets dergelijks.
Erdogan
In tegenstelling tot Davutoglu en andere AKP-prominenten heeft president Erdogan nog steeds niet gereageerd op Hakans pijnlijke avontuur. Maar hij had het dan ook erg druk met zijn speech voor de opening van het parlementaire jaar. Curieus genoeg hield die opening ook de sluiting van het parlement in. Dat krijg je ervan met twee algemene verkiezingen in een jaar, al blijven het toch wonderlijke taferelen.
Zoals te verwachten viel trok Erdogan alle registers open tegen de pro-Koerdische Democratische Volkspartij (HDP). Hij noemde die partij niet bij naam, maar iedereen wist waar hij het over had.
Het wordt met de dag duidelijker hoe diep het geschil ligt dat sinds de laatste verkiezingen tussen de HDP en de PKK is ontstaan, maar Erdogan doet alsof dat niet bestaat. Voor hem is de HDP de politiek arm van de PKK en daarmee uit. Verklaarbaar, want de enige weg voor Erdogan om de HDP bij de snel naderende verkiezingen op 1 november onder de kiesdrempel te dwingen is die partij te associëren met de aanslagen van de PKK. Dat HDP-leider zijn keel schor schreeuwt om de PKK tot een wapenstilstand te bewegen moet Erdogan daarbij wel negeren. In zijn toespraak bij de opening van het parlementaire jaar maakte hij daar geen uitzondering op.
Of Erdogan zo zijn doel zal bereiken blijft de vraag. Peilingen wijzen er nog altijd niet op dat de HDP onder de kiesdrempel terecht zal komen. De AKP laat echter geen middel onbenut. Zo lijkt het erop dat de oorlog in Zuidoost Turkije wordt aangegrepen om daar een aantal kiesdistricten samen te voegen. De plaatselijke bevolking moet daardoor langere afstanden afleggen om te stemmen. Vindt men dat teveel moeite, dan zou dat in het voordeel van de AKP kunnen werken. Dat laatste vooral omdat in het Turkse verkiezingssysteem stemmen uit kleinere steden relatief meer volksvertegenwoordigers opleveren dan die uit de grotere. Anders gezegd, de stemmen uit een woonkamer in een dorp in de Koerdische provincie Diyarbakir kunnen zwaarder wegen dan die uit een volledige wijk in Istanbul.
Afwezigen
Selahattin Demirtas en en collega partijleider Figen Yüksekdag van de HDP zagen de bui al hangen en bleven weg. De HDP-volksvertegenwoordigers die wel kwamen protesteerden door niet voor Erdogan op te staan, zoals dat gebruikelijk is wanneer de president het parlement betreedt. Toen hij het woord nam stonden ze wel op, maar toen was het om te vertrekken.
De leiders van de Republikeinse Volkspartij (CHP) en de Partij van de Nationale Beweging (MHP), Kemal Kilicdaroglu en Devlet Bahceli, waren er evenmin bij. Kilicdaroglu officieel omdat hij in verband met de verkiezingscampagne in Frankrijk verblijft, maar veel van zijn fractiegenoten lieten eveneens verstek gaan. Waarom Bahceli niet kwam opdagen is onduidelijk, maar goed mogelijk dat daar ook een vorm van protest achter schuil gaat.
Uiteindelijk draaide de opening van het parlementaire jaar uit op een partijtje moddergooien tussen Erdogan en volksvertegenwoordigers van de MHP. Alles bij elkaar opgeteld werd de opening van het parlementaire jaar een vertoning die tekenend is voor het huidige klimaat in de Turkse politiek. De mishandeling van Ahmet Hakan door twee AKP-leden is dat echter niet minder.
Istanbul/Peter Edel
Peter Edel schrijft:
‘Het Turkse Tv-kanaal Kanal D onthulde sappige informatie…’
Sappig voor jou ja. Je zal wel genieten van de situatie in het algemeen. Nu kun je je ten koste van je collega Hakan in de zielige underdog positie van ‘bedreigd zielig journalistje dat medelijden verdiend’ werken.
Je doet net of je verrast bent dat het hier halve criminelen betreft. Normale mensen doen zoiets uberhaupt niet, dus je verrassing is nogal misplaatst.
.
Peter Edel schrijft met zijn tong op zijn knieën:
‘Een saillant detail is echter dat een van hen, Ugur Adiyaman, een broer heeft die zich 24 jaar geleden aansloot bij de Koerdische PKK.’
Ik heb nieuws voor je, nu dat je toch lekker aan het suggereren bent: weet je wie ook een broer bij de PKK heeft? Jouw idool Demirtas. Wie weet gaat hij in zijn vrije tijd ook wel journalistje-rammen, weet jij veel. Ik suggereer ook maar wat. Als jij het mag, mag ik het ook dacht ik zo.
.
Peter Edel schrijft verder op verongelijkte toon:
‘Ondertussen heeft premier Davutoglu ook gereageerd op het incident rond Ahmet Hakan. Hij had als excuus dat hij in de VS verbleef toen het gebeurde, maar een tweetje kon er kennelijk niet van af.’
Natuurlijk logisch. Davutoglu heeft wel belangrijkere zaken te doen dan twitteren over 1 van de vele journalisten die wat klapjes krijgt vanwege zijn grote mond. Dat Davutoglu uberhaupt inging op de vraag over een individu vind ik eerlijk gezegd nog te veel eer.
.
‘Selahattin Demirtas en en collega partijleider Figen Yüksekdag van de HDP zagen de bui al hangen en bleven weg. De HDP-volksvertegenwoordigers die wel kwamen protesteerden door niet voor Erdogan op te staan, zoals dat gebruikelijk is wanneer de president het parlement betreedt. Toen hij het woord nam stonden ze wel op, maar toen was het om te vertrekken.’
Zo’n onbeschoft en ongeregeld zooitje is dat nou. Hiermee tonen ze toch wel aan dat ze niet van plan zijn om ooit in het gareel te zullen lopen. Met dit soort gespuis moet je geen zaken willen doen.
.
Peter Edel kan het niet laten om aan het eind van zijn galspuierij nog even de in dit verband totaal niet ter zake doende triviale individuele kwestie van journalist Hakan te berde te brengen:
‘De mishandeling van Ahmet Hakan door twee AKP-leden is dat echter niet minder.’
Zielepoot.