COLUMN: Vrijwillig maar niet vrijblijvend

Deze column is mogelijk gemaakt door het Nederlandse Rode Kruis. Door Funda Müjde – Werven van vrijwilligers is geen gemakkelijke klus. Maar het werven van allochtone vrijwilligers wordt door sommige Rode Kruis-bestuurders gezien als extra lastig. Willen allochtonen geen vrijwilligerswerk doen? De praktijk wijst uit van wel. Het Rode Kruis is bekend bij allochtonen, is gelieerd aan de Rode Halve Maan en heeft een goede naam. Hoe kan men allochtone vrijwilligers lokken dan?

Overtuig om te beginnen dat vrijwilligerswerk niet alleen geven is maar vooral dat je ontvangt. Je kennis, ervaring en kennissenkring wordt verrijkt. En als je eenmaal ‘geproefd’ hebt wil je nooit meer zonder vrijwilligerswerk door het leven gaan. Verder is het is van essentieel belang dat Het Rode Kruis zich bevindt in buurthuizen, moskeeën of zelforganisaties en samenwerkt met de aldaar actieve vrijwilligers, bestuurders of medewerkers. Die spreken immers de ‘culturele’ taal en kunnen beide partijen helpen elkaar beter te begrijpen.

Een jongeman van Turkse afkomst onderwerp ik tijdens zijn bezoek aan een spervuur van vragen. Braaf geeft hij antwoord, ook op vragen van persoonlijk aard. Hier geboren of niet, hij kent de Turkse cultuur en bovendien; ik ben ouder en hij is beleefd.

Wanneer je kennismaakt met een Turk, kun je – na je naam en eventueel je leeftijd te hebben genoemd – rekenen op de volgende standaardvragen:

“Waar kom je vandaan?” Deze vraag stellen Turken ook aan elkaar. Turkije is groot en per streek of regio bestaan er grote cultuurverschillen. Het is nogal bepalend of je komt uit het gebied rond de Middellandse, de Egeïsche, de Zwarte Zee of het Oosten van Turkije.

Ben je níet getrouwd? Dan volgt: “Waarom niet? Hoe oud ben je dan?” En ben je vrouw, dan is paniek en medelijden je deel. Ongevraagd, doch dringend, krijg je advies om daar snel wat aan te doen.

Ben je getrouwd maar heb je géén kinderen? “Waarom niet? Wat erg!”

Je wordt niet geloofd als je zegt dat dit een bewuste keuze is. Wachten met kinderen is onverstandig. Iedereen weet toch dat het risico van onvruchtbaarheid met de dag dat je wacht, groter wordt! Vervolgens krijg je ongevraagd advies hoe je de vermeende onvruchtbaarheid te lijf kunt gaan. Ze kennen allemaal wel iemand waar na medisch ingrijpen – maar vooral dankzij alternatieve therapieën – er toch wonder boven wonder een baby is geboren! Een relatie zonder kinderen is een nest zonder ziel, een leven zonder doel. Intiemer kan een kennismakingsgesprek niet zijn, denk je? Helaas, Turken weten niet dat je een Nederlander nog eerder naar zijn seksleven mag vragen dan naar zijn inkomsten.

De vraag wat voor werk je doet – om je status te bepalen – wordt onmiddellijk vervolgt met wat je verdient.

Zo ver ben ik niet gegaan met mijn bezoek. Niet omdat ik beleefder ben dan andere Turken maar omdat ik meer geïnteresseerd ben in zijn studie. Hij is vierdejaars fiscaal jurist en zoekt een goede stageplek: “Ik doe ook veel vrijwilligerswerk. Als dat ontbreekt op je cv, kun je goede banen schudden.”

En laat ik door mijn vrijwilligerswerk nou iemand kennen van het gerenommeerd advocatenkantoor, waar hij zijn zinnen op heeft gezet! Wij spreken af dat ik hem daar binnenloods als hij mij helpt met vrijwilligers te werven voor het Rode Kruis. Vrijwillig moet je nooit verwarren met vrijblijvend.

Funda Müjde