Istanbul – Terwijl moslims herdachten dat het Opperwezen de profeet Ibrahim er op de valreep van weerhield zijn zoon te offeren en hem via via opdroeg bij een schaap het licht uit te doen, draaide de wereld uiteraard gewoon door. Ook in Turkije. Daar kreeg de regerende Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) kort voor het Offerfeest het verbod door de verkiezingsraad (YSK) opgelegd om tijdens de campagne voor de verkiezingen op 1 november een lied te gebruiken waar het woord Bismillah (in de naam van God) in voorkomt.
Mahmut Tanal van de oppositievoerende Republikeinse Volkspartij (CHP) tekende bezwaar aan tegen ‘Haydi Bismillah’ en de YSK had daar begrip voor, op basis van het argument dat religieuze kreten niet gebruikt mogen worden bij verkiezingscampagnes.
AKP-vicevoorzitter Bekir Bozdag reageerde er verbolgen over via Twitter en richtte zijn verwijten op de CHP. De AKP liet zich er volgens hem echter niet door uit het veld slaan:
‘De AKP kan in haar campagne zonder Bismillah, maar bij alles wat ons te doen staat zullen we beginnen met ‘Haydi Bismillah’ te zeggen.’
De AKP kon er natuurlijk donder op zeggen dat er bezwaar gemaakt zou worden tegen ‘Haydi Bismillah’. Maar het was een win win situatie, want nu de YSK het gebruik van het lied in de campagne verboden heeft kan de partij van president Erdogan en premier Davutoglu weer eens fijn in de slachtofferrol kruipen.
Syrië
Wat gebeurde er verder? Er was veel te doen over Syrië. De AKP maakte weer eens duidelijk dat dictator al-Assad tegen iedere prijs verdreven moet worden. Het risico dat de Islamitische Staat (IS) Damascus in handen krijgt lijkt daarbij voor lief te worden genomen.
Erdogan deed weliswaar van zich spreken door na een gesprek met de Russische president Putin te zeggen dat al-Assad een rol kon spelen in het overgangsproces naar een ander regime in Syrië, maar een dag later zei hij al dat zijn eerdere standpunt niet gewijzigd was. Mocht er toen nog enige twijfel over zijn gebleven ten aanzien van de Turkse positie, dan maakte Davutoglu daar een einde aan door te verklaren dat een dergelijke rol voor al-Assad zou leiden tot diens aanblijven.
Op die manier komt Turkije steeds meer alleen te staan. Voor de rest van de wereld staat de bestrijding van IS immers voorop en komt het probleem al-Assad op de tweede plaats. Nu ook voor Frankrijk bijvoorbeeld. Daar kon de AKP aanvankelijk nog op symathie rekenen wat betreft haar rigide standpunt over het regime in Damascus, maar ook Parijs lijkt de prioriteiten te verleggen. Franse bombardementen op IS-doelen in Syrië getuigen daarvan.
De vraag speelt weer eens waar Turkije staat in de coalitie tegen IS. Een paar weken geleden werd met veel klaroengeschal bekend gemaakt dat Turkse gevechtsvliegtuigen van de luchtmachtbasis Incirlik waren opgestegen voor een aanval op IS. Daarna is over soortgelijke operaties niets meer vernomen. Die aanval wekt zo de indruk tot de categorie verplichte oefeningen te behoren.
Hajj
De grootste schok tijdens het Offerfeest bestond uiteraard uit de meer dan 700 doden en 800 gewonden tijdens de Hajj, de voor moslims verplichte bedevaart naar Mekka. Over het exacte aantal slachtoffers bestaat overigens onduidelijkheid, want volgens Iran – de aartsvijand van Saoedi Arabië – waren het er veel meer.
AKP-vicevoorzitter Mehmet Ali Sahin was niet zuinig in zijn kritiek op Saoedi Arabië. Hij verweet de autoriteiten daar consequent in gebreke te blijven bij het treffen van veiligheidsmaatregelen.
Voor Sahin hoeft een bijeenkomst met twee miljoen aanwezigen niet tot een ramp te leiden. Als voorbeeld noemde hij de massale bijeenkomst in Istanbul twee weken geleden tegen ’terrorisme’, waarbij geen incidenten te noteren vielen.
Sahin suggereerde dat de Saoedi’s er wellicht beter aan zouden doen om de organisatie van de Hajj voortaan aan Turkije over te laten.
Niet iedereen in de AKP was het eens met Sahins kritiek. President Erdogan bijvoorbeeld. Hij verdedigde de Saoedi’s, zei dat er van laakbaar beleid geen sprake was en vertrouwde erop dat er voldoende maatregelen genomen waren om rampen te voorkomen. Hij roemde de besluiten die werden genomen na een recent ongeluk met een bouwkraan in Mekka. Andere incidenten tijdens de Hajj in de laatste decennia waarbij veel doden vielen liet Erdogan buiten beschouwing.
En zo sloot Erdogan aan bij al de westerse regeringen die zoveel door de vingers zien als het om misstanden in Saoedi Arabië gaat. Voor de columnist Ahmet Hakan kwam hij echter een beetje voor schut te staan toen het middeleeuwse bewind in Riyad het boetekleed aantrok door de burgemeester en de politiechef van Mekka, alsmede de voor de Hajj verantwoordelijke minister, de laan uit te sturen. Erdogan kon dan vinden dat er geen fouten waren gemaakt in Mekka, maar koning Salman dacht daar anders over.
Istanbul/Peter Edel
Volgens mij heb je de toespraak van Obama gemist Peter.
Wordt tijd dat Syrië een nieuwe leider krijgt zei Obama tijdens zijn toespraak in New York.
Uiteindelijk willen de Amerikanen het vertrek van al-Assad. Dat neemt echter niet weg dat het accent voor hen momenteel op IS ligt. Veel meer dan voor de AKP in ieder geval.
Zonder het vertrek van Assad is vrede in Syrië onmogelijk. IS bestrijden met een paar vliegtuigjes zal jaren in beslag nemen. IS heeft zich inmiddels goed genesteld binnen het volk op alle niveaus en disciplines. Dus met andere woorden als Assad op de tweede plaats komt zal het nog jarenlang duren voordat er vrede komt in Syrië. Met als gevolg een hogere toename van de vluchtelingen richting Europa waar de Europeanen niet op staan te wachten. Ik vraag me af wat Frankrijk en Duitsland gaan doen als de vluchtelingen stroom nog meer toe gaat nemen. Hier in NL hoor je steeds meer negative signalen over asielzoekers en geloof me we staan nog maar aan het beging van alle ellende wat onstaan is in en rondom Syrië en Irak.
Het viel mij juist op, dat steeds meer partijen het langzamerhand opschuiven richting het standpunt van Ankara en zich steeds meer tegen Assad keren.
Voorheen waren de pijlen hoofdzakelijk en alleen gericht tegen DAESH, terwijl Assad ondertussen vrolijk door kon gaan met bomvaten op woonwijken deponeren.
Steeds meer partijen zien in dat een Syrische toekomst mét Assad niet reëel is. Dat zou een eeuwigdurende burgeroorlog betekenen, want er is intussen een te groot deel van de Syrische bevolking te veel leed aangedaan door Assad om zo maar even te vergeten. Er móet wel schoon schip gemaakt worden.
denk jij nou echt dat westerlingen rekening mee houden met een land als er niets te halen valt daar? assad blijft omdat westerlingen dat zo houden.. en om het spannend te houden, laten ze rusland even bij het spelletje spelen.. zogenaamd bondgenoot van assad, terwijl saddam ook de bondgenoot was van rusland en daar bemoeide ze niet mee, waarom daar niet terwijl irak veel meer te halen viel dan syrie die niks heeft? westerlingen onder leiding van zionisten houden midden oosten hoe die nu is.. egypte is grootste voorbeeld waar je niet onderuit kan van zionistische complot.. morsi wordt democratisch gekozen en vervolgens binnen half jaar ontroond door een zionisten aanhanger (voor geld dus) zodat israel rustig verder kan waar die altijd mee bezig is, want egypte is buurland van gaza waar joden absoluut geen invloed tolereren van Moslimbroederschap..
Uiteraard zijn de zionisten, volgens @hijredt de boosdoener! Manman…
En dan mij voor hater uitmaken? lachen! LOL
Jij bent je er blijkbaar niet van bewust in welk een geweldig westers land wij mogen wonen. Vrijheid alom. Men kan van de Westerling nog wel wat leren over hoe te handelen en bovendien mag jij zomaar genieten van het fijne kleine landje waar economisch gezien iedereen een kans krijgt die de ander respecteert.Dus menneke…..zet hem op in positieve zin dan wel!
Welke ‘partijen’ zijn dat dan? Dat al-Assad weg moet daar zijn veel landen het wel over eens. Met uitzondering dan van China, Iran en Rusland. Het meningsverschil gaat vooral over de manier waarop al-Assad het veld moet ruimen. Ankara wil dat dit abrupt gebeurt, terwijl andere landen liever zien dat dit via een meer geleidelijk proces gebeurt. Uit vrees dat IS de macht grijpt in Damascus, of dat verschillende warlords elkaar naar het leven gaan staan zoals in Libië. Voor de AKP lijken dergelijke overwegingen een stuk minder, of zelfs in het geheel niet, te spelen.