Waar moet het heen met Turkije? (COLUMN)

2
13

Istanbul/Peter Edel (COLUMN) – Aysel Tugluk is vicevoorzitter van de Democratische Volkspartij (HDP), een partij die langs politieke weg een oplossing nastreeft van het Koerdische probleem. Onderschreef Tugluk dat uitgangspunt niet dan had het weinig zin voor haar gehad om de politiek in te gaan. In dat geval had ze zich beter kunnen aansluiten bij de Koerdische PKK, waar men gewapenderhand autonomie wil afdwingen.

De regerende Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) ziet dat anders. Daar grijpt men de raakvlakken tussen de idealen van de HDP en de PKK aan om HDP-politici te vervolgen op basis van kreten als ‘propaganda voor terrorisme.’

Het idiote daarvan blijkt als we de situatie verplaatsen. Dan maakt iedereen die bijvoorbeeld gerechtigheid voor Palestijnen nastreeft propaganda voor de aanslagen van Hamas. Ach, er zijn waarschijnlijk zionisten die er zo over denken, maar dat maakt het niet minder idioot.

Hoe dan ook, Aysel Tugluk behoort tot de vervolgde HDP-politici. Om die reden zit ze al geruime tijd gevangen.

Begrafenis

Vorige week kwam de moeder van Tugluk te overlijden. Zij gaf eerder te kennen begraven te willen worden op een begraafplaats in Ankara, waar ze bij leven vanuit haar woning uitzicht op had. Op de dag van de uitvaartplechtigheid kreeg Tugluk gevangenisverlof zodat ze aanwezig kon zijn.

Het was uiteraard sowieso een tragische dag voor Aysel Tugluk, maar een groep nationalistische islamisten maakte er met hun weerzinwekkend gedrag een ware nachtmerrie van.

Nadat de familie en vrienden van de oude mevrouw Tugluk zich bij haar graf hadden verzameld werden ze belaagd door deze met stokken en stenen bewapende fanatici, die islamistische leuzen uitbraakten en riepen dat er op deze begraafplaats geen ruimte was voor ’terroristen’. Ze hadden zelfs een tractor meegenomen waarmee ze van plan waren om de moeder van Tugluk uit haar graf te trekken.

Tunceli

Om te voorkomen dat het graf geschonden zou worden besloot de familie Tugluk de oude mevrouw zelf maar op te graven. Haar wens om hier begraven te worden kon niet vervuld worden. Uiteindelijk werd ze in haar geboorteplaats, het Koerdische Tunceli ter aarde besteld.

De aanwezige politie stond erbij en keer er naar, hield het bij wat mondelinge waarschuwingen, maar ondernam verder niets om het geteisem van de begraafplaats te verwijderen.

Anderdaags ontstond veel commotie toen een foto opdook waarop minister van Binnenlandse Zaken Soylu samen met een van de grafschenners poseerde. Mede daardoor kwam het verre van welgemeend over toen vertegenwoordigers van de AKP het incident veroordeelden.

Dergelijke misstanden zijn een regelrecht gevolg van de door president Erdogan betrachtte polarisering van de samenleving. Daar werkt hij al jaren aan en zie de resultaten: het moreel verval stapelt zich met de dag hoger op in Turkije. Ik bedoel maar, als islamisten zelfs geen respect meer hebben voor de doden, waar hebben ze dat nog wel voor?

Kadiköy

Een paar dagen later was het weer raak. Dit keer in Istanbuls stadsdeel Kadiköy. Daar werd geprotesteerd tegen de desucalarisering van het Turkse onderwijs, dat met het verdwijnen van de evolutieleer dit jaar een extra aspect kreeg. Ook nu weer werd er ingegrepen door met stokken bewapende islamisten, die een vreedzaam protest deden ontaarden in een beschamende geweldsorgie.

Over aanhoudingen van de geweldsplegers in Kadiköy heb ik geen bericht gelezen. Hoe kan het anders in een land waar politie en justitie door de islamistische AKP worden gestuurd en waar als gevolg geen onafhankelijke rechtsspraak meer bestaat?

Hongerstakers

Met de lijst van excessen onder de AKP kan een dik boek gevuld worden, maar ik pik er een uit: de arrestatie van de advocaten van een academica en een onderwijzer die met een hongerstaking tegen hun politiek gemotiveerde ontslag protesteren.

De redenering van het zwaar gepolitiseerde justitieapparaat is verbijsterend. Een ieder die terroristen – want zo staan de hongerstakers te boek – verdedigt heet daar zelf een terrorist te zijn. Dus ook de advocaten van verdachten die in verband met terrorisme-gerelateerde aanklachten worden vervolgd. Geen advocaat die op deze manier nog een verdachte wil vervolgen die in verband met terrorisme terechtstaat.

Het behoeft geen betoog dat op deze manier een van de meest fundamentele rechtsbeginsel met voeten wordt getreden. Gimme strength! Zelfs de advocaat Robert Servatius, die de jodenmoordenaar Adolf Eichmann verdedigde, hoefde niet voor vervolging te vrezen!

TurkStat

Politie en justitie zijn niet de enige geledingen van de Turkse staat die bloot staat aan een verregaande mate van politisering. Hetzelfde geldt voor het TurkStat, het Turkse bureau voor statistiek. Tot die gevolgtrekking kwamen economen toen TurkStat onlangs een volstrekt ongeloofwaardig groeicijfer van de economie produceerde over de eerste helft van dit jaar.

Goed, het economiebeleid van de mallotige Donald Trump is zeker in het voordeel voor opkomende economieën zoals Turkije, omdat daar als gevolg weer meer hot money naartoe vloeit. Maar meer dan vijf procent over de eerste zes maanden van 2016 na een krimp in het derde kwartaal van vorig jaar? Daar is meer voor nodig. Zoals een snel groeiend begrotingstekort en verder vooral een forse dosis creatief boekhouden.

Spaartegoeden

Het fraaist is misschien wel de conclusie van TurkStat dat de spaartegoeden nu 25 procent van het BNP bedragen, wat Turkije in dit opzicht nu opeens ver boven veel andere landen plaatst. Al weer volstrekt ongeloofwaardig, in aanmerking genomen dat het gebrek aan spaartegoeden kort geleden nog als een van de meest nijpende zwakten van de Turkse economie werd beschouwd.

Bovendien riep de regering de burger het laatste jaar niet op om te sparen, maar juist om zoveel mogelijk te consumeren, indien nodig door zich verder in de schuld te steken. De collectieve schuldenlast nam dan ook alleen maar toe. En dan plotseling een drastische groei van de spaartegoeden? Ja hoor, maak dat mijn grootje wijs.

Dünya

Voor de AKP gelden alleen abstracte cijfers, de werkelijkheid totaal niet. Zo heeft het tot nu immers toe goed gewerkt bij de stembus. Alleen bleek uit een opinieonderzoek van het financiële dagblad Dünya dat maar 49 procent van de Turken aanneemt dat het over vijf jaar beter met de Turkse economie gesteld zal zijn dan nu. Aan 49 procent van de stemmen heeft Erdogan niet genoeg bij de volgende presidentsverkiezingen, zoveel is duidelijk…

Verder steeg het percentage van de bevolking dat de economie als het primaire probleem van Turkije beschouwt volgens Dünya tussen het eerste en tweede kwartaal van dit jaar van 39 tot 49 procent. Terwijl de economie in dezelfde periode weer wonderbaarlijk groeide volgens TurkStat. Rara hoe kan dat?

Kennelijk heeft een groeiend aantal Turken geen vertrouwen meer in het door TurkStat opgegeven groeicijfer. Neem het ze eens kwalijk, gezien het feit dat de voorgespiegelde groei zich niet of nauwelijks vertaald in meer werkgelegenheid en minder armoede. Daar trappen economen in die op de loonlijst van de AKP staan, maar burgers zo te zien steeds minder. Die beginnen het verschil tussen gezonde en ongezonde groei te begrijpen.

Groeibedrog

Het ergste van alles is dat de AKP dwars door het groeibedrog niets onderneemt om de Turkse economie op de langere termijn gezonder te maken. Geen innovatie door beter onderwijs. Niets daarvan. In plaatst daarvan holt de kwaliteit van de scholen hard achteruit door de islamisering daarvan. Er werd ook niet zonder reden geprotesteerd in Kadiköy…

Niet alleen wat betreft de mensenrechten en de rechtsstaat, maar ook in economisch opzicht vraag ik me af, waar moet het heen met Turkije?

Volg Peter Edel op Twitter

Peter Edel is schrijver van De diepte van de Bosporus, een politieke biografie van Turkije (2012, Uitgeverij EPO, Antwerpen)

2 REACTIES

  1. Zoals ik al eerder gezegd heb, dit muisje heeft een heel lang staartje, de volgelingen van de sultan, kunnen dit nooit begrijpen.
    Doordat de sultan allerlei grote infra-projecten in werking gezet heeft, denken zij dat hun land enorm groeit, maar niets is minder waar.
    Kennis is macht en daar is enorm behoefte aan in Turkije, maar dat gaan ze de komende 30 jaar niet meer inlopen, jammer want ze hadden een enorme kans.
    Doordat de sultan hier geen behoefte aan heeft, gaat dit land ten gronde, aan zijn bekrompen denken.

    Maar je ziet alles terug aan de waarde van de lira, maar geen industrie, die daar nog gaat investeren, maar met olijven en hazelnoten ga je het niet redden, maar ongetwijfeld, zijn er nog steeds creatieve cijfers, die het tegendeel beweren.

    Er is geen enkele respectabele wereldleider, die deze sultan serieus neemt…..

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here