Turken CDA in spagaat over Armenië

50
9

CDA-KamerkandidatenDe Turkse CDA-Kamerkandidaten Tonca en Elmaci sluiten zich aan bij het CDA-standpunt over de volkenmoord op de Armeniërs. Ze hebben een verklaring ondertekend waarin staat dat de EU de erkenning van de genocide voortdurend bij Turkije aan de orde moet stellen.

Ze doen dit alleen als CDA’er. Ze nemen geen afstand van uitspraken die ze deden als vertegenwoordigers van Turkse organisaties. In die rol zeiden ze dat er nooit een genocide is geweest. Armeniërs vroegen het CDA deze week om opheldering. Turkse troepen zouden in WOI meer dan 1 miljoen Armeniërs hebben vermoord. Turkije ontkent dit.

50 REACTIES

  1. wat een schande zeg!!! mensen met 2 gezichten… Dit soort politici in pak komen aan de macht door de Turken en het is de bedoeling om voor de belangen van de Turken op te komen. Nu doen zij precies wat de Armeniers destijds deden: het land Verraden.. Verraders!!!

  2. Hoe bedoel je dat ze aan de macht komen door twee de Turken?

    Erkennen van je fout heeft toch niets te maken met de beklangen voor Turkije? In de 18e eeuw heeft Nederland ook afschuwlijke fouten begaan. Dat moet je gewoon erkennen. Als Turkije hun fout toegeeft, dan is dat toch goed?

  3. Cikar ugruna vataninin cikarlarini ihanet edecek kadar aciz hainler,hangi yuzle Turk toplumundan oy
    isteyecekler acaba????
    Ama merak etmeyin onada bir kulp bulurlar.Umarim oy hakki olan vatandaslarimiz bu haberi okurlar ve gereken cezayi
    SANDIKTA VERIRLER.

  4. Het is niet de fout van deze mensen maar van ons. Wij stemmen op mensen alleen maar omdat ze Turken zijn zonder te weten waar ze voorstaan. In dit soort gevallen weten we het en dan worden we kwaad. Wij moeten stemmen op inhoud en niet op uiterlijk/etniciteit!!!
    Betreffende de genocide wil ik maar 1 ding zeggen:
    Landen die deze zogenaamde genocide erkennen moeten eerst naar hun eigen geschiedenis kijken. Ik neem aan dat ik niet hoef te vertellen wat landen zoals Frankrijk, Nederland en Belgie hebben gedaan in Afrika, Azie, Zuid-Amerika en zelfs in Europa.
    Er is 1 Nederlands woord in het Engels en dat is apartheid, dit zegt genoeg neem ik aan!

  5. Geachte kiezers,

    Hypocriet of hypocriet?! Als je daarin nog eens je gelijk wilt gaan halen… Ze denken gewoonweg aan zichzelf; zelfverreiking! een van die mensen ken ik persoonlijk en kan en ieder bewijzen dat hij een grote ego heeft; om zich via allerlei wegen hogerop te krijgen. Het maakt hem dan niet uit wat hij er voor moet doen en laten… Hij gaat zelfs zo ver in zijn beleving, dat hij zelfs tegen zijn eigen partij is gaan demonstreren (tegen het beleid van het CDA). Het is te triest voor woorden… Die andere meneer ken ik van verenigingen en organisaties. Hij heeft tot nu toe niets concreets gedaan, waarvan ik kan zeggen dat hij zijn werk goed doet of zelfs afrondt…

    Het spijt me oprecht, maar moeten wij dan nog op deze 3 heren (dhr. Cöruz zit er ook bij) van het CDA gaan stemmen? Ik stem absoluut niet op het CDA (nooit gedaan) en zal het altijd bij mijn partij houden… P.v.d.A.!

    Ik wens een ieder gezonde stemgedrag toe,
    D.

  6. echt zielig en dan tonen ze zich nog aan dat ze een turk zijn yaziklar olsun gewoon.. turkum diye dolanmayin.. turk olan insan bunu demez.. blijkbaar hebben ze het laten zien dat ze gewoon een nederlander zijn.. demekki sehitlerin kani akarken siz mutlu oluyorsunuz yazik be yazik muslumansiniz bide jullie hebben zeker veel gestuurd voor dit vak.. nou okumussunuz ama ADAM OLAMAMISSINIZ.. !!!!!!!!!

  7. 1 miljoen armenen vermoord….verbijsterend… want uit russische archieven komt voort dat de totale armeense bevolking 400.000 was… en ik geef toe dat turken veel armenen hebben uitgemoord… maar als we even alles onder de loep nemen is dat terecht..waarom?? ottomaans rijk ging ten onder…. dit zagen de armenen als een kans.. en moordden veele baby’s vrouwen en kinderen en groeven hen massaal in graffen…tot op heden vinden we turkse massagraffen… en om je land te verdedigen is het logisch om zulke zionisten uit te moorden… das gen genocide… en jullie cda turken, suck me to the orgasm…

  8. dus als we logisch willen en proberen na te denken dan zouden er nu geen armenen op de wereld moeten leven want in de geschiedenis hadden ze dan een bevolkingsaantal van
    -600.000…negatief getal….weetje wat genocide is?? wat VS doet, maar zij opereren niet op ras maar op geloof…dus hou je hier mee bezig TONCA EN ELMACI en lik niet de reet van CDA om je maand salaris om hoog op te krikken, ik ben een accountant als je werkloos raakt regel ik wel een baan bij KPMG accountants, maak je nie druk maar assimileer niet….. zielig…

  9. Memo, heb ik geen verstand van politiek omdat ik me niet toegeef op de armeense genocide en dus geen verrader ben?

    Dus ik heb wel verstand van politiek als ik net zoals deze honden me eigen volk verraad?

  10. Dit is een grote schande, wanneer worden eens wakker mensen. Turkun Turkden baska dostu yoktur, sende git Carriere in icin bizleri sat olacak sey mi bu yani.

    Hep beraber tek bilek olalim. Vatanimiza ihanetedenlere de derslerini verelim.

    bu haberi tum tanidiklariniza duyurun…..

  11. TRT INT de Turkse proffessors bewezen dat er geen genocide is gebeurt ,maar dat de Turken zich zelf ging beschermen.

    Ik zou maar meer onderzoeken CDA daki Carriere sapiklari!!

  12. Slm nsl mis bu is ermenilerle isbirligi unutma milletim bizim bizden baska dostumuz yok yalak yalam lar oldukca olcak bunlar gevur asigi iste buda nersi turkmus bos verin bunlara satilmi usaklar her devirde vardir belkide devsirmedir buda !!!!

  13. schaam jullie diep serefsizler, iedereen weet de waarheid wat er daar is gebeurd,moslims mogen geen mier kwaad doen, laat staan zoveel mensen doodmaken.weten jullie wel wat er is gebeurd in die turkse dorpen daar,armeniers hebben kinderen vermoord vrouwen verkracht, en actie maakt reactie. en voor die twee kontenlikkers bij de cda, jullie zijn geen turken,zowel, dan weet je het niet, maar dan waren jullie overgrootopas geen turk,een ding is zeker jullie hebben geen turks bloed.

  14. yokmu icimizde kimse de politiek in wil. we weten hoe het moet alleen doen we niks (ik voorop)
    turkiyeye uzatilan kirli elleri hep beraber olup kirmaliyiz.

    ne mutlu turkum diyene

    hepinizin ramazani serifi hayirli ve ogurlu olsun

  15. Nog maals, genocide my ass, lul koek,
    Als er Genocide was gepleegd leefden er geen Armeniers meer, er zijn wel vele Armeniers gedood ( zo geheten war on terrorism) het was oorlog en dan gaan enmaal mensen dood. er leven vele Armeniers in Turkije en zij staan ook niet achter het fabeltje dat er een Genocide is geweest.

    Als de wereld echt een aantal erkenningen van Genocides nodig heeft kan ik wel een paar landen aanwijzen : Nedereland, Belgie, Frankrijk, England, USA, enz enz last but not least Germany.

    Het is zoals ik al eerder zei: politiek spelletje, Armeniers kunnen nooit alleen zo iets bedenken, ze krijgen steun o.a. van Frankrijk, dit krijgt een staartje en zijn onzichtbare bedoelingen zoals erkenning? wat houd Erkening in? wat voor consuquenties heeft het? moet Turkije als zij het erkennen, grondgebieden inleveren als compensatie, moet men Miljarden euro’s betalen aan nabestaanden? wat is nou het werkelijke doel?

    Men moet zich naar voren richten, wil je een genocide zien kijk naar tv. life dagelijks vanuit Irak, Libanon, Afganistan en een hoop andere onderdrukte landen, waarom? genocide pleeg je niet met je blote handen. Het gaat alleen maar om geld oftewel WAPENS!!!!!!!!!
    En wie verkoopt er wapens????

  16. Er zullen natuurlijk wel Armeniers gedood zijn, maar een genocide is wat anders. Op zijn engels gezegd kunnen we hoogstens sprekenvan “casualties of war”.
    Hoeveel Turken zijn er omgekomen tijdens de eerste wereldoorlog omdat Turkije zich niet liet onderverdelen door de Europese onderdrukkers?
    Ne mutlum Turkum diyene! Arkadaslar dogru soyluyor: Turkun turkten baska dostu yoktur!

  17. Dedelerinin, ebelerinin, teyzelerinin, daha kundakta iken sungulenen bebeklerin kemiklerini sizlattilar ve sadece mlletvekili maasi icin arkadaslar. Hangi yuzle bu insanlar bir kahvehaneden iceri girecekler, bir camiden iceri bakacaklar, bir komsularina merhaba diyecekler? (Belki artik ermeni dostlarinda bir artma gorulebilir tabiki). Bu tur yagcilari aramizdan dislamanin zamani geldi….

  18. Elke turk in de PvdA of CDA/Christen Unie is een landverrader, want ze zijn dus blijkbaar allemaal voor de genocide. Mevr Nebahat kan haar stemmen wel vegeten als turken hier achter komen…

  19. link 1
    link 2
    link3

    GENOCIDE DOOR ARMENEN OP TURKSE-AZERI,
    EN DIT IS NOG MAAR EEN PAAR JAAR GELEDEN!!
    (WAT TROUWENS NOG STEEDS BEZIG IS)

    maar niemand praat hier natuurlijk over, want het zijn toch alleen maar turken, en daar kunnen ze er zeker wel een paar van kwijt?

  20. weten julie waarom Christen Unie?????? omdat de schoonzoon van de christen Unie Armeens is, Die is getrouwd met de Christen unie’se dochter. Dat is hun politiek zoek de sterkste op trouw met de sterkste en dan wordt je ok sterk. Dat doen ze heel goed, heel slim. MENSEN STEM GEEN CDA ABSOLUUT NIET CHRISTEN UNIE EN OOK NIET !!! PVDA !!!! Die EBAHAT ALBAYRAK geboren in sivas is ook land verrader. DUS NIET STEMMEN oP HAAR>, nu zou je je afvragen wie blijft dan over ? goede vraag, vertrouw niemand behalve de echte turken. en geen overlopers.

  21. genocide in joegoslavie , genocide in irak ,waar bleven de parlementsleden ???????????ooh, die hebben geen telefoon gehad van BUSH, :-))))

  22. Het is een makkelijke manier om van die turkse politici af te komen toch

    En de engelsen hebben er onderzoek naar gedaan en het blijkt dat de armeniers dat destijds hebben uitgelokt dus hebben de turken er op gereageerd maar om te spreken van een genocide

    Er zal wel een achterliggende gedachte zijn om turkije dit te laten erkennen en waarom nu terwijl als het zo is is het al bijna een eeuw bekend wisten jullie dat duitsland aan de staat israel schadevergoeding heeft betaald voor de geleden schade in de 2de wereldoorlog van 60 miljard dollar en dat al 40 jaar geleden al waarmee ze hun moderne wapentuiig hebben kunnen bekostigen

  23. cda ve pvda turk asilli ADAY vatandaslarimiza tepki olarak oy vermeyin,biraz turk hissi varsa.inanin WILDERS,a verseniz daha gercekci olur.

    • Weer een leugen.
      7 eeuwenlang.700 jaar dus heersen de Turken
      Over dit gebied. En voor de osmanen ook.
      Jij bent gewoon een NOMAAD net zoals de Koerden.
      Hebben ze ergens rondgezworven… Proberen ze nu land op te eisen. Als de Turken er niet waren geweest
      Was je allang uitgerot door SADDAM.
      Waar vlucht je naartoe als je bang bent???
      Juist ja naar Turkije. Dit geldt ook voor koerden.
      Droom maar lekker verder.

  24. hitler heeft ooit gezegd ‘dood iedere jood zonder erover na te denken of spijt te krijgen, want uiteindelijk wie herinnert zich noch de armeense genocide’
    daarmee wil hij zeggen dat het allemaal vergeten is maar nee ik zou maar zeggen dat het nog verse wonden zijn!!!
    het leek allemaal vergeten maar dat was het ook niet…

  25. 4everArmenia:
    hitler heeft ooit gezegd ‘dood iedere jood zonder erover na te denken of spijt te krijgen, want uiteindelijk wie herinnert zich noch de armeense genocide’
    daarmee wil hij zeggen dat het allemaal vergeten is maar nee ik zou maar zeggen dat het nog verse wonden zijn!!!

    als het voor jou verse wonden zijn, moet je er maar een verband om heen doen.

    en welke ezel gelooft hitler nou na wat hij heeft gedaan en gezegt,
    hitlers volgelingen en mensen die in hem geloofden waren in de WOII nazí’s.
    blijkbaar ben jij er ook één.

  26. THE ARMENIANS
    in the Late Ottoman Period

    Edited by
    TÜRKKAYA ATAÖV

    The population of the Ottoman Armenians
    by Justin McCarthy

    Vertaald door: Gülsah T.

    De populatie van de Ottomaanse Armeniërs

    In de negentiende en begin twintigste eeuw hadden Europese en Amerikaanse commentatoren er geen idee van hoeveel Armeniërs er leefden in het Ottomaanse Rijk. Toch deed dit hen niet stoppen om moedig statistieken te presenteren over de Armeense populatie. Hun schattingen varieerden van minder dan één miljoen tot drie miljoen, en hun gemeende methoden van verzameling is net zo gevarieerd als de schattingen zelf. Amerikaanse missionaris verslaggevers vergrootten eenvoudigweg de aantallen van Armeniërs, meestal verdubbelden ze dit. Andere schrijvers drukten Ottomaanse statistieken af met compleet ongeïnformeerde “correcties”. Statistieken over de Ottomaanse populatie werden soms opzettelijk vervalst, om een politiek standpunt te maken of enkel omdat de schrijver niet wilde toegeven dat hij het niet wist. 1 Europeanen die het simpelweg als middel gebruikten om de Armeniërs de aantallen van hun groepen te vragen, konden niet één stabiel antwoord verkrijgen, ze kwamen uit op meerdere schattingen. Reizigers stelden de totale populatie samen door het vermenigvuldigen van de aantallen in de dorpen en steden die ze hadden geobserveerd. Ondernemende geleerden vonden dat ze tot een statistieke zekerheid zouden komen als ze het gemiddelde zouden nemen van alle geldige schattingen. Er zijn honderden schattingen gemaakt, elk net zo onwaarschijnlijk als de volgende. ²

    De meeste schatters faalden noodzakelijk, want de enige manier om het aantal van een populatie vast te stellen is door deze te tellen. Betrouwbare gegevens over de populatie van de Ottomaanse Armeniërs kon men alleen verkrijgen via één of twee bronnen; het Ottomaanse bevolkingsregister of via de Armeense Kerk. Het toenmalige systeem was een goed geordend systeem van bevolkingsregistratie, waarbij elk van de beide bronnen systematisch geactualiseerd werd, op lokaal en landelijk niveau (deze werden foutief volkstellingen genoemd). Er wordt door velen verondersteld dat het Armeense Kerk registraties bewaard moet hebben van Armeniërs, in overeenstemming met West-Europese doop registraties.

    Alwetend dat de aantallen van de Armeense Kerk van belang zouden zijn in de conferenties rondom het vredesoverleg na de 1e Wereldoorlog, waar deze een nieuwe Armeense staat creëerde. Armeense apologieën presenteerden onverwachts het “Armeense Patriarchaat Statistieken”. Zoals verwacht kan worden, gaf de Patriarchaat Statistieken een erg hoog aantal aan voor de Armeense populatie, maar dit was niet voldoende om er een zaak van te maken dat de Armeniërs een meerderheid waren van de populatie in oostelijk Anatolië. Zodoende maakte de Patriarchaat Statistieken pogingen om de Moslim populatie te scheiden.
    De categorie “Islamieten” was onderverdeeld in Turken, Circassiers, Perzen, Laz, Zigeuners, gezetelde Koerden en nomadische Koerden. Onder “Andere Religies” waren: “Kizilbas, Zaza, Chareklis en Yezidis” vermeld. Het doel was duidelijk om te laten zien dat er meer Armeniërs waren, geteld op 1.018.000, dan Turken, geteld op 666.000. Dit was een begrijpelijke tactiek, eentje die de vraag vermeed of deze etnische groepen een Islamitische of een Armeense regering prefereerden. Zoals te zien is onder; echter, zelfs deze aantallen konden alleen afgeleid worden door aanzienlijk van de Turkse nummers af te trekken en deze bij de Armeense aantallen te voegen. Een ander belangrijke kwestie is de vraag hoe de Armeniërs ooit konden weten hoeveel van de Moslims etnische Koerden, Turken, Circassiers, etc. waren. De Osmanen hadden de populatie nooit geteld door het in etnische groepen te verdelen, of in enig ander categorie dan religie. En niemand anders had de Islamitische populatie ooit geteld. In 1912 was niemand bekend met de etnische groepen van de Ottomaanse Moslims, beslist niet de Armeense Patriarchaat.

    Tabel 1. Ottomaanse registratie data en de “Armeense Patriarchaat Statistieken” voor de “Zes Provincies”.

    “Armeense Patriarchaat Statistieken” Ottomaanse registratie statistieken
    Armeniërs 1.018.000 (39 %) 784.917 (19%)
    Andere christenen 165.000 (6%) 176.845 (4%)
    Moslims 1.432.000 (55%)* 3.173.918 (77%)
    Turken 666.000
    Circassians 62.000
    Perzen 13.000
    Laz 10.000
    Zigeuners 3.000
    Gezetelde Koerden 242.000
    Nomadische Koerden 182.000
    Kizilbas 140.000
    Zazas 77.000
    Yezidis 37.000
    Joden 0 (0%) 2.955 (** %)
    Totaal 2.615.000 4.138.635

    * Constateer dat de originele aantallen geen enkel aantal voor de Moslims als groep inhouden.
    ** Minder dan 1 %.

    De “Patriarchaat Statistieken” eisten zes vilâyets (provincies) als “Turks Armenië”. Het is toegegeven dat de delen van die provincies waar weinig Armeniërs verbleven weggelaten werden. ³ Ofschoon er geen exacte geografische opzet gegeven was in de Patriarchaat Statistieken, is het mogelijk globaal de Ottomaanse provincies vast te stellen die overeenstemden met de “Patriarchale” grenzen en om Ottomaanse en Armeense statistieken te vergelijken. De Ottomaanse aantallen in Tabel 1 zijn gecorrigeerd op tellingen waarbij het gaat om kinderen en volwassen vrouwen, maar dit heeft geen invloed op de verhouding tussen de Armeniërs en Moslims, omdat dezelfde correctie factor zich voordoet in alle religieuze groepen. Zodoende, de Armeense populatie wordt verondersteld net zo geteld te zijn als de Moslim populatie, een noodzakelijke procedure dat, selectief meer aantallen toevoegend aan de Armeense populatie, meer stedelijk was en dus beter gespecificeerd. Ten behoeve om vergelijkbaar te zijn aan de Ottomaanse registratie data werden verscheidene Moslim etnische groepen in de Armeense aantallen samengevoegd tot Islamieten.

    In feite was de Armeense Patriarchaat Statistieken een loutere uitvinding en de dubieuze bron van de zogenaamde Patriarchaat Statistieken weergeeft hen precisie. Niemand van de Armeense Patriarchaat in Istanbul heeft er ooit aanspraak op gemaakt.4 Er is werkelijk geen archief, dat de registratie van statistieken over de Armeense populatie inhoudt, dat ooit bijgehouden is door de Patriarchaat. In tegenstelling tot de situatie in West Europa zijn in algemeen geen registraties bijgehouden van de dopen of trouwerijen, minder centraal vergeleken. Ook al zouden er dergelijke registraties zijn, hoe zouden deze dan populatie aantallen kunnen geven over Moslims en andere christenen? Deze “Patriarchaat aantallen” deden zich niet voor in de Patriarchaat, noch in Istanbul, noch in de Ottomaanse Rijk. Ze verschenen in Parijs in 1913, in een boek geschreven door Marcel Léart (een pseudoniem voor Krikor Zohrab). 5 Het doet zich voor dat de Armeense Patriarchaat schattingen over de Armeense populatie kan hebben, verzameld van de Armeense bisschoppen, maar deze aantallen variëren dan de vindingen van Zohrab en ze bevatten geen gegevens over de Moslims. Zoals te zien is bij appendix drie hieronder, zijn deze aantallen lichtelijk verschillend dan de aantallen in Tabel Twee, in welke Ottomaanse tellingen zijn gecorrigeerd voor lagere opsommingen van vrouwen en kinderen. 6

    Om de werkelijke Armeense populatie van de Ottomaanse Rijk te vinden is men afhankelijk van het voorbeeld van ministeriële populatie statistieken dat het haakje is van demografische onderzoeken over de wereld. Het principe is overal hetzelfde: de enige manier om bekend te zijn met een populatie is door deze feitelijk te tellen. De Ottomaanse regering telde zijn populatie door middel van een registratie systeem dat het aantal geboorten, overlijden en migratie bijhield. In tegenstelling met de Patriarchaat aantallen werden de Ottomaanse populatie aantallen gebruikt voor landelijke ministeriële doeleinden en niet voor propaganda. Hoewel de moderne Ottomaanse populatie registratie systeem in de jaren 1830 is begonnen, tot net voor de Eerste Wereldoorlog publiceerden de Osmanen geen gegevens in een westerse taal, alleen in Ottomaans Turks, kenmerkend dat de gepubliceerde statistieken niet bedoeld waren om de buitenlandse mening te beïnvloeden. Landelijke documenten over de bevolking waren alleen bestemd voor de administratie en bevonden zich alleen recentelijk in de archieven. De gepubliceerde statistieken waren samenhangend met elkaar. Kortom, het doel van de Ottomaanse regering was om een bruikbare en een accurate populatie statistieken te scheppen dat te zien was in andere landen.

    Net als in de meeste ontwikkelingslanden, in het bijzonder Midden Oosten landen, telden de Osmanen consequent het aantal vrouwen en kinderen lager. De lagere tellingen zijn gecorrigeerd door middel van een voorbeeld van demografisch techniek. 7 Deze, het mag worden geconstateerd, begunstigt geen van de onderdrukte groepen in de bevolking. De Armeense bevolking is gecorrigeerd (statistisch toegenomen) in dezelfde mate als dat van de Moslims en andere groeperingen. Tabel Twee weergeeft de Ottomaanse gecorrigeerde bevolkingscijfers voor de lager getelde vrouwen en kinderen. 8 Afbeelding 1 is een grafische weergave van de Armeense en Moslim populaties in Anatolië, Istanbul en provincie Edirne, de regio dat alles bevatte maar een kleine som van de Ottomaanse Armeense populatie.

    Tabel Twee. Armeense populatie in het Ottomaanse Rijk, 1912.

    Armeense populatie Totale populatie Procent Armeniërs
    Europa
    Istanbul 162.134 1.032.839 8.8
    Edirne 33.650 1.426.632 2.4
    Selanik 87 1.347.915 *
    Yanya 0 560.835 *
    Manastir 9 1.064.789 *
    Iskodra 0 349.455 *
    Kosova 0 1.602.949 *
    Cezair 140 359.474 *
    West Anatolië
    Hüdavendigâr 97.616 1.919.789 5.1
    Aydin 25.059 2.194.419 1.1
    Izmit 69.225 389.490 17.8
    Biga 2.805 183.077 1.5
    Noord Anatolië
    Kastamonu 13.702 1.350.390 1.0
    Trabzon 68.326 1.505.490 4.5
    Centraal Anatolië
    Sivas 182.912 1.472.838 12.4
    Ankara 125.616 1.444.139 8.7
    Konya 24.856 1.690.388 1.5
    Zuid Anatolië
    Adana 74.930 666.578 11.2
    Haleb 123.129 1.189.678 10.3
    Oost Anatolië
    Bitlis 191.156 611.391 31.3
    Mamuretülaziz 111.043 680.241 16.3
    Diyarbakir 89.131 745.451 11.8
    Van 130.500 509.797 15.6
    Erzurum 163.218 974.196 16.8
    Syrië
    Suriye 1.768 1.017.322 .2
    Beyrut 4.010 979.702 .4
    Cebelilübnan 6 235.169 *
    Kudsiserif 2.340 352.813 .7
    Zor 283 83.120 .3
    Irak
    Mosul 100 850.000 † *
    Bagdad 500 1.400.000 † *
    Basra 50 1.200.000 † *
    Arabië
    Hijaz 0 2.500.000 † *
    Yemen 0 5.000.000 † *
    RIJK 1.698.301 38.899.366 44

    * Minder dan 1/10 van een procent.
    † Grove schattingen.
    Bronnen: McCarthy, Moslims en Minderheden; “De populatie Ottomaans Europa” ; “De populatie van Ottomaans Syrië en Irak”.

    “Ottomaans Armenië”

    Ondanks het herhaaldelijk Europees gebruik van de term, demografisch gezien bestaat er geen “Ottomaans Armenië”. Het gebied dat opgeëist wordt als Armenië, de “Zes Vilâyets” (afbeelding twee) waren maar voor 17 % Armeens. Zelfs als alle Armeniërs van het Ottomaanse Rijk en het Russische Kaukasus in de Zes Vilâyets (provincies) zouden gaan wonen, nog zouden de Moslims hen in aantal overtreffen met 40 %. In de gehele regio opgeëist door Armeense nationalisten – de provincies Erivan en Kars van Rusland, de Zes Vilâyets en Cilicië (Adana Vilâyeti) – was 21 % van de bevolking Armeens, 73 % Moslim.

    De politieke gevolgtrekkingen van de populatie aantallen in het zogenaamde Armenië kan niet vermeden worden. Indien er een staat, genaamd Armenië, gecreëerd zou zijn in het gebied zou deze tegen wil en dank een staat zijn waarin een kenbare minderheid zou regeren over een meerderheid. Of een staat waarin die meerderheid verdreven zou zijn. In het andere geval zou er een kleiner staat gecreëerd kunnen worden waarin Armeniërs vanuit andere regio’s introkken. Dit is wat er gebeurde, maar alleen na een optimistische catastrofe voor de Armeniërs en de Moslims.

    Verdeling van de Ottomaanse Armeniërs

    Zoals te zien is in Tabel Twee, waren de Armeniërs verdeeld over heel Ottomaans Anatolië, met kleine Armeense gemeenschappen in Ottomaans Syrië. Armeniërs waren eveneens goed verdeeld door heel de Russische domeinen in de Zuidelijke Kaukasus. Gezien de geografische armoede van hun thuisland was het voor grote aantallen Armeniërs vanzelfsprekend om te vertrekken op zoek naar betere mogelijkheden. De meeste van deze migratie nam plaats voor het laatste kwartaal van de 19e eeuw. Ottomaanse statistieken voor de periode van 1878 tot 1914 geven alleen de geringe Armeense migratie naar westelijk Anatolië en Ottomaans Europa aan. 9 De uitzondering was Istanbul. Een aanzienlijk aantal Armeense mannen kwamen naar Istanbul voor werk. De Ottomaanse registraties tonen dat in de eerste helft van de 19e eeuw meer dan één derde van de Armeense mannen in Istanbul vrijgezellen waren die gekomen waren om te werken. 10 Hoewel latere publicaties over populatie deze aantallen niet presenteren, is het duidelijk dat het fenomeen moet hebben voortgezet. Het is bekend, bijvoorbeeld, dat 24 % van de Armeense mannen ( en vrijwel geen vrouwen) in de stad Istanbul in 1882 leefden in herbergen of winkels/ zaken, niet in huizen of appartementen, dit is een teken dat zij naar de stad kwamen met het doel om geld te verdienen, om te werken. 11 De Armeense populatie in Istanbul kenmerkte zich met een opvallend hoger aantal mannen dan vrouwen, veel hoger dan als er een berekening gemaakt werd waar bij de lager getelde vrouwen berekend zouden worden, wat een andere indicatie is van migratie voor werk en arbeid. Beoordelend vanuit een standaard gewoonte in het Midden-Oosten, de gevestigde Armeense bevolking van het Ottomaanse Europa en noordwest Anatolië is waarschijnlijk vergroot wanneer de mannelijke migranten werk vonden en hun vrouwen en familie lieten komen.

    De Ottomaanse Armeniërs beschikten niet over de compacte bevolkingsmassa waarop nationale staten zich gewoonlijk fundeerden. De bevolkingsdichtheid (populatie per vierkante kilometer) van de Armeense populatie weerspiegelde de migratie van de Armeniërs uit hun vaderland. De dichtste Armeense populaties waren in Izmit en Istanbul, ver van oost Anatolië vandaan (afbeelding drie). Echter, de Armeense migranten mengden zich niet eenvoudig in de totale populatie van hun nieuwe provincies. Inhoudelijk waren de Armeniërs in oost Anatolië goed verdeeld over de Armeense provincies, met aanzienlijke aantallen Armeniërs in bijna alle streken (kaza’s genaamd). In andere regio’s neigden ze tot het bijeen vestigen in bepaalde locaties, meestal in de grotere steden.
    Zoals genoemd hierboven, waren de Armeniërs grotendeels een verstedelijkte bevolking. De populatie aantallen van de meeste steden zijn niet beschikbaar, maar in de “Zes Vilâyets” in oost Anatolië leefden 38 % van de Armeense bevolking in streken die de grootste steden insloten. In de rest van Anatolië leefden 45 % van de Armeniërs in streken van de grote steden. Vergelijkend, door heel Anatolië leefden maar 20 % van de Moslim bevolking in dezelfde streken. De Armeense populatie was tweemaal als de Moslims verstedelijkt. 12

    Armeense bevolkingsverleden tot 1912

    Hoewel ze geen meerderheid vormden in geen enkele provincie van het Ottomaanse Rijk tot goed voor 1800, waren de Armeniërs in het begin van de 19e eeuw een groter proportie van de bevolking in oost Anatolië dan dat ze waren in 1912. De voornaamste reden van de verlaagde proportie van de Armeniërs was de migratie uit het gebied.

    In elk van de Russisch- Turkse oorlogen in de 19e eeuw, toen de Russen Ottomaanse territorium in noordoost Anatolië binnenvielen, kozen grote aantallen Armeniërs de kant van de Russen. De Russen waren elke keer gedwongen om delen van hun veroveringen prijs te geven naast de voorwaarden van de vredesverdragen, die de oorlogen beëindigden. Naarmate de Russen zich terug trokken voegden grote aantallen Armeniërs zich bij hen, in angst tot vergelding van de Moslims. Anderen vertrokken om gebruik te maken van belasting stimulaties en gratis grond die ze aangeboden kregen door de Russen. De Russen hadden honderden, duizenden Moslims verjaagt van hun veroveringen in Zuid Kaukasus; ze bemoedigden Armeense migratie naar het gebied om het weer te herbevolken.

    Aantallen van de Armeniërs die het Ottomaanse grondgebied verlieten voor Russische zijn erg ruw geschat, want de migranten werden zelden geteld. Mogelijkerwijs vertrokken 50.000 Anatolisch Armeniërs voor de Russische Zuid Kaukasus, gedurende en ogenblikkelijk na het Russisch –Turkse Oorlog van 1828-1829. Ze voegden zich bij de 40.000 Armeniërs die gemigreerd waren als resultaat van het Russisch – Iranese Oorlog van 1827-1829. 13 De Krimi – Oorlog verwekte verdere Armeense migratie, maar numerieke informatie is bijzonder beperkt. Anekdotisch bewijs in consul rapporten toont aan dat een aanvullende schatting van 50.000 Armeense migranten aannemelijk is. Na de Oorlog van 1877-1878 vertrokken naar schatting 25.000 Armeniërs vanuit de Ottomaanse dominions naar regio’s die veroverd waren door de Russen. 14 Armeense migratie bleef ook na de Oorlog van 1877-1878 aanhouden, hoewel dit gepaard ging in een verlaagde mate. Dit was allereerst een economisch gebaseerde beweging. Armeniërs, vooral die in de Zwarte Zee regio en Erzurum vilâyeti, vertrokken voor betere mogelijkheden naar het Russische Rijk. Anderen ontvluchtten de onrustige toestanden in het zuidoosten. Het aantal van die migranten is niet bekend, maar een schatting van circa 1.000 per jaar is coherent met bekende demografische gegevens. 15

    Armeense migranten naar de Verenigde Staten waren tamelijk goed geteld. Robert Mirak heeft de V.S. immigratie statistieken onderzocht en ontdekte dat er tussen 1834 en 1914 (afbeelding drie) 66.000 Armeniërs vanuit het Ottomaanse Rijk naar Amerika kwamen. Betrekkingen met de Amerikaanse missionaris instelling en open immigratie wetten vergemakkelijkten Armeense migratie naar Amerika. Andere landen, waarvan velen Armeniërs verwelkomden tijdens en na de Eerste Wereldoorlog, waren voor de oorlog geen doelen van massa migratie. Naargelang de Armeense cijfers van voor de Eerste Wereldoorlog gingen alleen maar 1.000 Armeniërs naar Canada en Latijns- Amerika, minder dan 5.000 Armeniërs migreerden naar Europa. 16

    Afbeelding drie. Armeense migratie naar de Verenigde Staten.

    Jaren Armeense migranten
    1834-1890 1.500
    1891-1898 12.500
    1899-1914 51.950
    Totaal 65.950

    (Bron: Mirak, “Armeense emigratie”. ) 17

    Doden in oorlog en burgerlijk omwenteling waren niet de meest voornaamste redenen van de verlaging in de Armeense populatie in het Ottomaanse Rijk voor de Eerste Wereldoorlog. Het burgerlijke sterftecijfer vergezelde de Russische invasies in Anatolië, in 1828, 1855 en 1877. De Armeniërs vormden natuurlijk een deel van die sterftecijfer. Tenzij betrouwbaar statistisch bewijs van differentieel verlies wordt gevonden, moet men aannemen dat de proportie van Armeense doden ongeveer hetzelfde was als van de Moslims en andere groeperingen, als het aantal van de Armeense proportie in de populatie ongeschonden blijft. De Armeense sterftecijfer (net als de Moslim sterftecijfer) in de opstanden van de Koerdische stammen in 1834, 1836, 1847 en 1879 is onbekend. Echter, het effect van burgerlijk wanorde was waarschijnlijk dat de Armeense populatie niet groeide, net zoals de Moslim populatie niet groeide, in de periode voor 1878.

    Buiten de oorlogstijd om, de grootste som van Armeense sterftecijfer vond plaats in de provincies van Istanbul, Van, Erzurum, Adana en Haleb (noordelijk) tijdens Armeense demonstraties en opstanden in de jaren 1890 en in de opstand van Adana van 1909. Het aantal doden, binnen de Armeense en Moslim gemeenschap, is het onderwerp geworden van vele beweringen. De behoedzame studie van Kâmuran Gürün toont aan dat 20.000 Armeniërs overleden tijdens de gebeurtenissen in de jaren 1890. 18 Tussen de 17.000 en 20.000 Armeniërs overleden in de opstand in Adana in 1909. 19

    Afbeelding vier. Armeniërs voor 1912, schattingen. *

    Jaar Populatie
    1900 1.527.000
    1880 1.226.000
    1860 1.223.000
    1840 1.292.000
    1820 1.254.000

    * In het gebied van het Ottomaanse Rijk in 1912.

    Afbeelding vier projecteert de Armeense populatie in het Ottomaanse Rijk (rond 1912) teruggaand naar eerdere dateringen, waarbij het sterftecijfer van oorlog, burgerlijk wanorde en het migratie is ingerekend. Uitplagen van de pest en cholera zijn niet berekend, omdat hun effect op oostelijk Anatolië is onbekend. Deze aantallen zijn ruwe schattingen, gebaseerd op beschikbare informatie. Deze moeten niet anders worden begrepen dan benaderingen. Van het leefmilieu in de vroege 19e eeuw is niet meer bekend om meer accurate projecties te maken. 20

    De toename van de Armeense populatie van 1880 tot 1912 was allereerst te danken aan de algemene vermindering van het sterftecijfer dat te zien was bij alle Ottomaans Anatolische en Europese groepen, na het Russisch – Turkse Oorlog van 1877-1878. Vooruitgangen in burgerlijk orde en transportwezen verlengden de levensduur en, in het bijzonder, verlaagde kindersterfte. Voorafgaand aan 1880 was de reden van de daling van Armeense populatie voornamelijk migratie naar het Russische Rijk en de Verenigde Staten. Toekomend de instabiele toestand van zaken, opstanden en de oorlogsvoering, Armeense natuurlijke stijging voor 1978 moet rond de nihil zijn geweest, zoals het was voor andere bevolkingsgroepen.

    Het Eerste Wereldoorlog en het Turkse Onafhankelijkheidsoorlog

    Tijdens het Eerste Wereldoorlog waren de Armeniërs van het Ottomaanse Anatolië opgenomen in het ergste onheil om het moderne Midden-Oosten aan te vallen. Schattingen van het aantal Ottomaanse Armeniërs die overleden in het Eerste Wereldoorlog en in het opvolgende Turkse Onafhankelijkheidsoorlog werden met de jaren ruimer. Aan het einde van de oorlogsperiode, schatten Armeense vertegenwoordigers en Armeense journalisten op het Vredesconferentie in Parijs het aantal doden tussen de 600.000 en 800.000. In recente tijden, is het cijfer 1.5 miljoen menigmaal beweerd, soms zelfs stijgend tot 2.5 miljoen in minder matige verklaringen. Zelfs de mindere van deze getallen zouden betekenen dat bijna alle Armeniërs zijn overleden, een opinie verloochend door het bestaan van degenen die de schattingen maken.

    De methode om het werkelijke aantal van de Armeense doden te vinden is door bedrieglijk simpel het aantal, dat de oorlogen overleefden, af te trekken van degenen die present waren in het begin van de oorlog. Dit verstrekt geen strikte statistiek over het sterftecijfer, maar veeleer over “bevolkingsverlies”, want een onbekend aantal kinderen zijn geboren in de oorlogsperiode en onder normale omstandigheden zullen een aantal volwassenen en kinderen zijn gestorven aan natuurlijke oorzaken. Het resultaat, echter, is een goede plaatsvervanger voor het sterftecijfer.

    Er wordt over het algemeen geloofd dat de Armeniërs in het Ottomaanse Anatolië bijna allemaal gedeporteerd waren naar de Arabische Provincies en dat de hoge Armeense sterftecijfer het gevolg was van de deportatie. Dit was niet het geval. Omdat sommige gedeporteerden die naar Syrië en Irak waren verzonden, verhuisden naar Egypte en Europa tijdens en na de oorlogen en sommigen terug keerden naar Anatolië, is het onmogelijk om het aantal gedeporteerden met absolute nauwkeurigheid te schatten. Echter, het kan voor de ogen gehouden worden dat de grootste groep van de Armeense vluchtelingen degenen waren die naar het Zuidelijk Kaukasus vluchtten. Deze waren niet gedeporteerd naar Syrië of Irak. Ze vluchtten naar het noorden in drie golven: Het Russische leger viel Oostelijk Anatolië binnen in mei 1915, de Armeniërs van Van vermurwend, welke de stad van de Osmanen hadden bemachtigd. Toen het Russische leger vooralsnog genoodzaakt was om zich terug te trekken uit Anatolië, vergezelden de Armeniërs uit de regio, welke de Russen hadden veroverd, hen.
    De Russen keerden terug in 1916 waarbij ze het grootste deel van Oostelijk Anatolië veroverden. Vele Armeniërs keerden terug naar hun huizen. In 1918 rukten de Osmanen op en de Armeniërs vaarden weer af naar het Zuidelijk Kaukasus. De meeste van deze kwamen terug nadat de Osmanen capituleerden aan de Geallieerden in oktober 1918, maar ze vertrokken nog eens nadat het legermacht van het Turkse Republiek het gebied overnam in 1920. De 400.000 vluchtelingen in de USSR, die te zien zijn in Afbeelding Vijf, waren de overlevenden van een veel groter groep. Berichten van dezelfde tijd wijzen aan dat de vluchtelingen in grote aantallen verhongerden en hieraan overleden, ze werden zelfs gedwongen om zich te keren tot kannibalisme. Een goede overschrijding van 500.000 moeten nar het noorden zijn gegaan. Als toevoeging komt hier nog bij dat, velen, misschien wel de meeste van de Armeniërs die naar Europa en Amerika gingen niet gedeporteerd waren, ofschoon hun lot als vluchteling ellende en dood was.

    Meer Armeniërs waren gedwongen migranten vanwege de oorlog in Oostelijk Anatolië en werden dan gedeporteerd. Ongetwijfeld leidden ze een hoger sterftecijfer. De Moslims verenigden zich in hun lijden. Toen de Russen en Armeniërs opmarcheerden was het aan hen de beurt om te vluchten. Meer dan een miljoen Moslims waren gedwongen migranten.

    Voordat de oorlogen een aanvang namen, in 1912, waren er 1.465 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Anatolië. ( Hierbij is niet het aantal van 28.000 Armeense inwoners van het Zuidelijke Haleb provincie bij gerekend, welke een deel van Syrië werd na de wereldoorlog. Evenmin de Armeniërs van Istanbul en Ottomaans Europa, die noch vermoord, noch gedeporteerd waren tijdens de Eerste Wereldoorlog, ofschoon sommigen werden ingeschreven voor de militaire dienst.) Aan het einde van de oorlog bleven 881.000 Armeniërs over, een verlies van 584.000, of 41 %. 21 De meeste van deze waren slachtoffers van de oorlog tussen de Moslims en Armeniërs, gevochten tussen 1915 en 1920, direct of indirect door honger en ziektes. Om het Armeense verlies in het perspectief te zetten, moet men constateren dat de Moslims in het oorlogsgebied eveneens aan een verschrikkelijk verlies leden: De Moslim bevolking in de Van provincie daalde met 62 %, in het regio Bitlis met 42 %, in Erzurum met 31%. Niet toevallig, dit waren de gebieden waar de grootste conflicten tussen de Ottomaanse en het Russische leger plaats vonden, net als de conflicten tussen Moslim en Armeense burgers.

    Afbeelding Vijf. Armeense overlevenden.

    Overleving Armeense migranten naar Aantal
    USSR 400.000
    Griekenland 45.000
    Frankrijk 30.000
    Bulgarije 20.000
    Cyprus 2.500
    Andere Europese landen * 2.000
    Noord-Amerika 35.380
    Syrië 100.000
    Libanon 50.000
    Irak 25.000
    Palestina& Jordanië 10.000
    Egypte 40.000
    Iran 50.000
    Andere † 1.000
    Totale vluchtelingen 810.000
    Overblijvende in Turkije 70.000
    Totaal 880.000

    * Oostenrijk, Tsjechië-Slowakije, Hongarije, Joegoslavië, Zwitserland, Italië, Verenigd Koninkrijk.
    † Japan, China, India, Latijns Amerika.
    (Bron: McCarthy, Moslims en Minderheden)

    Het massale sterftecijfer in Anatolië was zowel een voortbrengsel van de gehele oorlog, in welke geen gebied is gegeven, als van de jaren waarin geen oogsten geoogst werden en ziektes de populaties uitschudden, welke al verwoest waren door honger. De bevolkingsgroepen deelden allen het voedselgebrek en de ziektes; elk zijde vermoordde de ander meedogenloos. Het is geen verwondering dat de verliezen zo hoog waren. Degenen die het sterftecijfer van de ene groep verhoogden of het sterftecijfer van de ander negeerden misvatten de les van die tijden, welke niet de vervolgers en vervolgden inhoudt, maar de algemene onmenselijkheid.

    Bijlage Één. Russische en Armeense statistieken.

    Het Russische Rijk heeft maar één volkstelling gehouden in het Zuidelijke Kaukasus. Net als alle populatie berekeningen in het gebied was het imperfect. Hun berekeningen waren echter de meest beschikbare, omdat ze de enige waren met een bassering op een werkelijke opsomming van de populatie. Ofschoon de tweedracht minder was dan het geziene in het Ottomaanse Rijk, verschilden de feitelijke berekeningen voor het Zuidelijke Kaukasus en de berekeningen van het “Armeense Patriarch” tamelijk van elkaar.

    Afbeelding Zes. Armeense en Russische statistieken over de Armeense populatie in het Zuidelijke Kaukasus.

    Armeense statistieken 1914 Russische volkstelling 1897
    Provincie
    Erivan 669.871 439.926
    Elizavetpol 418.859 298.790
    Kars 118.217 72.967
    Tiflis 414.277 230.379
    Baku 120.067 52.770
    Chernomorsk 18.061 6.223
    Daghestan 4.752 1.652
    Kutais 38.455 24.505
    Totaal 1.802.529 1.127.212

    Een hoeveelheid van de tweedracht tussen de twee reeks van gegevens kan beduid worden door het zeventien jarig verschil tussen de twee constateringen, maar dit verklaart niet veel. Onder de beste omstandigheden kan de Armeense populatie in die zeventien jaar toegenomen zijn met 300.000. Dan nog zou er een verschil zijn van meer dan 350.000. Migratie naar het gebied in de periode door Armeniërs kan alleen berekend worden voor een klein deel van het verschil. Aangezien er geen onafhankelijke Armeense informatiebronnen over de populatie waren (en niemand had beweerd dat de Russen een leger van Armeense volkstellers ooit had toegestaan om zich uit te spreiden door het gebied), moet men aannemen dat de Armeense Patriarch Statistieken over de Zuidelijke Kaukasus, net als die voor het Ottomaanse Rijk, eenvoudigweg zijn verzonnen. Het is belangwekkend dat de auteur van de Patriarch Statistieken de aantallen van de Moslims in het Zuidelijk Kaukasus niet veel minder noteerde dan dat het was. Armeense aantalen werden kunstmatig verhoogd, maar Moslim aantallen werden betrekkelijk onveranderd gelaten.

    Bijlage Twee: Armeense migratie naar het Zuidelijke Kaukasus.

    Uitgezonderd voor grote migraties als gevolg van oorlogen is er erg weinig bewijsmateriaal over migratie van Armeniërs vanuit het Ottomaanse Rijk naar Rusland. Het is bekend dat deze migratie bestond, maar er zijn geen registraties gevonden. Waarschijnlijk zijn de Armeense migranten nooit geteld. Dit heeft sommigen er niet van weergehouden om fantasierijke schattingen te maken: Vermoedelijk gingen tussen 1845 en 1870 jaarlijks gemiddeld 10.000 Armeniërs naar Rusland, tussen 1870 en 1900 gemiddeld 15.000 Armeniërs, in totaal 150.000 Armeniërs tussen 1900 en 1914. 22 Het feit negerend dat zulk massale migratie zou zijn vermeld in Ottomaanse documenten en Europese consul rapporten, wat geen onderwerp van gesprek is, statistische analyses bewijzen dat het onmogelijk zou zijn.

    Ten behoeve van het analyseren van verscheidene veronderstellingen over migratie naar Rusland, heeft een simpel computer programma de Armeense populatie in het Russisch Zuidelijk Kaukasus geprojecteerd, vanaf de berekeningen van de volkstelling in 1897 terug tot 1826 (net vlak voordat de Russen de Erivan provincie –“ Russisch Armenië” veroverden). Het programma veronderstelde verscheidene standaarden van natuurlijke stijging (d.w.z zonder grote migratie). De aantallen voor migratie geschat in dit artikel (voor de oorlog van 1828-1829: 50.000; voor de Krimi Oorlog: 50.000; voor de oorlog van 1877-1878: 25.000; en een jaarlijkse migratie van 1.000 in andere jaren), resulteren op populatieaantallen tussen de 395.000 (met een jaarlijkse groei van 0.01) en 613.000 Armeniërs (met een jaarlijkse groei van 0.005), in het Zuidelijk Kaukasus in 1826. De werkelijke aantallen lagen ergens tussen deze twee uitersten. Als de fantasierijke schattingen voor migratie, zoals gegeven boven, zijn gebruikt in het programma, zouden er tussen de 26.000 ( met een groei van 0.01) en 144.000 ( met een groei van 0.005) Armeniërs zijn in het Zuidelijke Kaukasus in 1826. Deze aantallen zijn bespottelijk klein, ver onder welke schatting dan ook, inclusief die van de Armeense geleerden. 23

    De Russische volkstelling van 1897 ondersteunt deze conclusies: De volkstelling registreerde 10.187 inwoners van de Erivan provincie, 38.664 van de Kars provincie en 101.066 inwoners in het gehele Zuidelijk Kaukasus die geboren waren in het Ottomaanse Rijk. Aantallen enkel voor Armeniërs zijn niet beschikbaar en deze aantallen insluiten vele niet-Armeniërs.

    De enige conclusie die getrokken kan worden is dat de schattingen over grootschalige migratie vanuit het Ottomaanse Rijk naar Rusland, buiten de jaren van oorlog en de jaren van vlak na de oorlog om, totaal onrealistisch zijn. Zoals aangegeven in dit artikel, de schatting van 1.000 per jaar voor migratie in “ normale” jaren is speculatie, maar het is speculatie dat past in de demografische mogelijkheden. Het kan dus niet zo ver van de waarheid liggen.

    Bijlage Drie. Armeense Patriarch Statistieken.

    Een set van de Armeense Patriarch Statistieken, ontleend van de Armeense Archieven, is gepubliceerd door Raymond H. Kévorkian en Paul B. Paboudjian in 1992. 24 Het schijnt verreweg superieur te zijn aan de andere “ Patriarch Statistieken”. Naargelang deze bron, verzamelde de Armeense Patriarch deze gegevens van de Armeense bisschoppen dwars door het Ottomaanse Rijk in 1913. De meest aannemelijke toelichting van deze statistieken is dat een bevel uitging naar de Armeense bisschoppen, welke de Ottomaanse statistieken en de lokale informatie van de Armeense parochiën namen en deze corrigeerden voor vernomen minder getelde mensen. Zoals verwacht kan worden, schepte deze enige overdrijving. Echter, vergelijking met Ottomaanse gegevens gecorrigeerd door demografische methoden wijst geen grote verschillen aan. In sommige gevallen geven Ottomaanse gegevens meer Armeniërs aan dan Armeense gegevens. Het is hopelijk dat een meer complete Armeense gegevensbron gepubliceerd zal worden, zoals de auteurs beloven. Het zou mogelijk moeten zijn om een betere evaluatie te geven over deze gegevens. Het zou in het bijzonder waardevol zijn om materieel te onderzoeken over hoe deze gegevens verzameld zijn.

    Afbeelding Zeven. Patriarchaat Statistieken voor 1913.

    Provincie Populatie Armeense provincie Armeense populatie
    Istanbul 163.670 Konya 20.738
    Edirne 30.316 Adana 119.414
    Hüdavendigâr 118.992 Haleb 189.565
    Aydin 21.145 Bitlis 218.404
    Izmit 61.675 Mamuretülaziz 124.289
    Kastamonu 13.461 Diyarbakir 106.867
    Trabzon 73.395 Van 110.897
    Sivas 204.472 Erzurum 202.391
    Ankara 135.869
    Totaal 1.914.620 25

    Geen van de conclusies, over de Armeense populatie, getrokken in dit artikel zouden zijn omgeslagen als de enigszins hogere aantallen in dit patriarchaat statistieken waar zouden zijn, met de uitzondering van het aantal Armeniërs, welke overleden in de periode gedurende de Eerste Wereldoorlog, ongeveer 250.000 toevoegend aan het doden verlies. In feite, deze aantallen verstrekken steun vanuit de Armeense bron voor de ruime analyses van de demografische plaats van Armeniërs in het Ottomaanse Rijk.

    ¹Bijvoorbeeld, A. Ubicini, Brieven over Turkije, Lady Easthope, Londen, 1856. Hij beweerde dat deze cijfers gebaseerd waren op “de volkstelling van 1844”, wat een compleet verzinsel was. Er bestond geen dergelijk registratie van de Ottomaanse populatie in oostelijk Anatolië, gemaakt op zo een vroege datum.

    ²Voor de meest geciteerde schattingen, zie Esat Uras, De Armeniërs in de geschiedenis en de Armeense kwestie, tweede druk, Istanbul, Uitgeverij Actualiteit, 1988, pagina’s 353-366. Nikola Michoff verstrekte de meest grondige, en amusante, verzameling van schattingen in zijn La Population de la Turquie et de la Bulgarie au XVIIIe et XIXe s., vierde jaargang, Sofia, 1919-1935.

    3“Exclusief over de regio’s van Hakkari, degenen die gelegen zijn aan het zuiden van de Seghert van Bitlis, het zuiden van de provincie Diyarbakir, het zuiden van Malatya en het westen en noordwesten van Sivas”. Omdat dit geen beschrijvingen zijn van feitelijke bestuurlijke districten kan men alleen schrale wederkerige verhoudingen vinden in de Ottomaanse statistieken. De Ottomaanse aantallen in Afbeelding Één benaderen de grensgebieden in het Patriarchaat Statistieken.

    4 Het Armeense Patriarchaat van Constantinopel boek drukten alleen schattingen over Armeense populatie in 1878, voor gebruik in Het Congres van Berlijn. Toen de tijd, het Patriarchaat verklaarde dat er een verbazingwekkend aantal van 3 miljoen Armeniërs waren in het Ottomaanse Rijk, een aantal dat duidelijk niet was afgeleid van enig feitelijk telling.

    5 La Question arménienne à la lumière des documents, Parijs, Augustin Challamel, 1913. De aantallen werden later aangehaald en gerepresenteerd als autoritair in een nummer van naoorlogse propaganda documenten, zoals La Population arménienne de la Turquie avant la guerre, Parijs, 1920, en Kevork Mesrob, L’Arménie (autorisé par la commission des documents du conseil consultatif national arménien), Constantinopel, 1919. Deze superieure aantallen worden hedendaags aangehaald als accuraat.

    6 Wat daadwerkelijk feitelijke statistieken kunnen zijn van het Patriarchaat (Bijlage Drie) duiden ook aan dat Armeense populatie veel lager is dan deze “Patriarchaat Statistieken”.

    7 Zie Justin McCarthy, Moslims en Minderheden: de populatie van Ottomaans Anatolië en het einde van het Rijk, New York, Universiteitspers van New York, 1983; “De populatie van Groot Syrië en Irak, 1878 tot 1914”, Aziatische en Afrikaanse studies, 15/1, en “De populatie van het Ottomaanse Balkan”, Het streven van het Derde Internationale Congres en het Sociaal en Economisch Geschiedenis van Turkije, Istanbul, De Isis pers, 1990.

    8 De aantallen voor Ottomaans Azië zijn allereerst gebaseerd op de finale bevolkingspublicatie van het Ottomaanse Rijk, Dahiliye Nezâreti, Sicil-i Nüfus Idare-i Umumiyesi Müdüriyeti, Memalik-i Osmaniye’nin 1330 Senesi Nüfus Istatistiği, Istanbul, 1330 M. (zie Moslims en Minderheden.) Deze bron is gebrekkig voor de Istanbul Vilâyeti, niettemin, waarschijnlijk omdat het samengesteld was na de Balkan Oorlogen, welke de demografische schets aanzienlijk verwarde, en waarschijnlijk door veranderingen in de definitie van inwoners populatie. De aantallen voor Istanbul in Afbeelding Twee zijn degenen die van de 1313 Istatistik (Nezâret-i Umur-i Ticaret ve Nafia, Devlet-i Ăliye-i Osmaniye’nin 1313 Senesine Mahsus Istatistik-i Umumisi, Istanbul, 1315). Ze waren niet bedacht en zijn ook niet gecorrigeerd op te weinig getelde, omdat de huidige staat van kennis van migratie naar en vanuit Istanbul dit onmogelijk maken. Er kunnen enigszins te weinig getelde zijn.
    De aantallen in de afbeelding zijn bijster voor Ottomaanse provincies in de late 19e en de vroege 20e eeuw. Aan het verre einde van het keizerrijk, werden sommige van deze provincies gescheiden (bijvoorbeeld; Asir werd gescheiden van Yemen, Kütahya en Afyon Karahisar werden gescheiden van Hüdavendigâr). De provincies zijn “herenigd” tot eenvoudige vergelijkingen. Çatalca en Şehir Emaneti zijn opgenomen in de aantallen van Istanbul.

    9 Er zijn geen gedetailleerde statistieken over interne migratie, maar de Armeense populaties van deze provincies stegen enkel enigszins meer dan verwacht zou worden van natuurlijke stijging, schrale migranten aanduidend.

    10 Zie Kemal Karpat, Ottomaanse populatie, 1830-1914, Madison, Wisconsin, Universiteitspers van Wisconsin, 1985, pagina 203.Grote aantallen Grieken en, tot een kleinere omvang, Moslims waren ook geregistreerd als vrijgezelle migranten. Statistieken vanuit Istanbul leden aan wat genoemd kan worden als een afwezigheid aan definitie. Ottomaanse bevolkingsstatistieken registreerden gewoonlijk legale inwoners. Misschien herkennend dat het toepassen van deze definitie in Istanbul geen accuraat beeld zou geven over de populatie, “tijdelijke” inwoners, velen van hen bleven in feite in de stad tot hun dood, waren meestal opgenomen in de registers. Dit gebeurde niet consequent, zodat vergelijkingen over een tijd onmogelijk zijn. Complete registers van Istanbul bestaan, maar enkel in archief vorm, en weinige hebben de taak op zich willen nemen om deze te sorteren. Over deze registers, zie Alan Duben en Cem Behar, Huishouden van Istanbul: Huwelijk, Familie en Vruchtbaarheid, 1880-1940, Cambridge, Universiteitspers van Cambridge, 1991.

    11 Karpat, werk, citaat, pagina’s 204 en 205. Deze aantallen betrekken niet de voorsteden van Istanbul (Üsküdar) of de Aziatische kant van de stad.

    12 Het uitkiezen van de districten (kazas) voor deze analyse is enigszins arbitrair, maar het insluiten van andere districten zou de resultaten beïnvloeden. Voor de Zes Vilâyets zijn de districten de alle hoofd districten van de Vilâyets, plus Muş, Mardin, Erzincan, Malatya, Amasya, Tokat en Karahisar-i Şarki. Voor de rest van Anatolië: de hoofd district van elk vilâyet plus Urfa, Maraş, Kütahya, Afyon, Kayseri, Eskişehir, Samsun, Bolu, Antalya, Bilecik, Yozgat, Antep en Manisa.

    13 De schatting van H.F.B. Lynch (Armenië: Reizen en studies, Beiroet, Khayats Herdrukken, 1965). Het is enigszins bekrachtigd door het secure onderzoek van George Bournoutian (Oostelijk Armenië in de laatste decennia van Perzisch Bewind, 1807-1828, Malibu, Californië, 1982, pagina 69), welke beweerde dat 45.000 Armeniërs alleen naar de Erivan provincie waren gekomen in 1832. Hogere schattingen, oplopend tot 100.000, waren fantasierijk en komen niet overeen met Bournoutian’s meer overtuigende analyse. Zie Justin McCarthy, Dood en Ballingschap, Princeton, De Verenigde Darwin Pers, 1995, in het bijzonder hoofdstukken twee en vier.

    14 Zoals geschat door H. Pasdermadjian in Histoire de l’Arménie, derde editie, Parijs, 1971, pagina 311. Dit is zeker enkel en alleen een gissing, maar het is samenhangend met de beperkte verslagen over ambtelijke consuls over migratie.

    15 Zie Bijlage Twee.

    16 Aantallen aangehaald in Sarkis J. Karajian (Karayan), “Een kwestie aangezien de Statistieken over de Turkse Genocide op de Armeniërs, 1915-1918”, De Armeense Recensie, Boston, 25/4 (winter van 1972), pagina 22. Ze kunnen enkel gezien worden als erg ruwe schattingen. In hetzelfde artikel verlaagt Karayan de feitelijke cijfers van Armeense migranten naar de Verenigde Staten met één derde en overdrijft de Armeense populatie in het Ottomaanse Rijk, geeft zowel de Ottomaanse statistieken verkeerd aan. Echter, in dit opzicht citeert hij enkel anderen en het aantal van migranten voor de Eerste Wereldoorlog naar Europa, Canada, Latijns Amerika zijn zo klein dat ze weinig effect hebben op berekeningen.

    17 Robert Mirak, “Armeense emigratie naar de Verenigde Staten tot 1915”, Tijdschrift van Armeense Onderzoeken, I/1 (1975), pagina’s 5 t/m 42.

    18 Het Armeens Dossier: de mythe van onschuld blootgelegd, Londen, K. Rustem & Gebr. en Weidenfeld & Nicholson N.V. , 1985, pagina’s 127 t/m 162. Aantallen zo hoog als 300.000 doden zijn gegeven voor de periode, maar zulk massale sterftecijfer zou blootgelegde regio’s achterlaten en demografische invloeden dat het meest merkbare zou zijn en in feite niet present waren. Gürün’s schatting zou, in feite, een opsomming kunnen zijn en de werkelijke cijfers zouden kunnen reiken tot 30.000. Er is echter geen manier om dit te bekrachtigen en het is enkel een gedresseerde gissing. Het lijkt beter om de aantallen van Gürün te gebruiken, toegevend dat de mogelijkheid van onderschatting bestaat.

    19 Zie Dood en Ballingschap, pagina’s 119 t/m 121.

    20 De aantallen voor natuurlijke stijging van 1878 tot 1912 zijn degenen die gevonden zijn in Moslims en Minderheden voor de provincies met aanzienlijk Armeense populaties. Ze bereiken een gemiddelde groei van ongeveer 0.013 per jaar.

    21 Constateer dat dit aantal het sterftecijfer in Westelijk Anatolië, gedurende de oorlog tussen de Turken en Grieken, insluit. Het is ook noodzakelijk om te constateren dat deze aantallen over de Armeense sterftecijfer geen betrekking heeft op de Armeniërs die gekeerd zijn tot de Islam en achterbleven in Oostelijk Anatolië. Opsomming door indelingen van taalgroepen was niet accuraat in de Turkse volkstelling van 1927, in elk geval, vele van deze Armeniërs spraken Turks of Koerdisch als moedertaal en kunnen zijn geregistreerd. Deze Armeniërs zijn geteld als Armeniër in de Ottomaanse vooroorlogse registratie en als Moslim in de Turkse volkstelling. Dit heeft onjuiste stijging van het Armeense sterftecijfer tot gevolg, omdat de Armeniërs na de oorlog afgetrokken waren van de Armeniërs voor de oorlog om het verlies van het bevolkingscijfer toe te komen. Het Moslim sterftecijfer is aansprakelijk onjuist verlaagd. De betrekkende cijfers zijn betrekkelijk klein.

    22 Zie de bronnen genoteerd in Karajian, pagina 21.

    23 Verscheidene andere veronderstellingen, erg lage of niet bestaande groei sterktes van voor de jaren 1870 insluitend, weergeven soortgelijke resultaten.

    24 Raymond H. Kévorkian en Paul B. Paboudjian, Les Arméniens dans l’Empire Ottoman à la vielle du génocide, Parijs, 1992, Chapter IV, Ik bedank de professor die mij informeerde over deze statistieken.

    25 Het aantal optellen tot 1.915.560 zoals weergegeven.

  27. volkan of hoe je ook mag heten:
    je bent niet goed wijs! ji ben ook zon turk zonder lef!
    jij wilt ook niet toegeven dat de armeense genodice plaatsgevonden heeft. er zijn zo veel bewijzen! maar nee die turken hebben geen lef en zijn niet goed wijs als ze nou hersens haden zouden ze toegegeven hebben maar nee
    dat doen ze niet want anders zijn ze eerlijk zee durfen niet eerlijk te zijn tegen de wereld!

  28. Aan allen die ons betichten van genocide, laat ik het nog een keer van een andere invalshoek belichten, misschien gaan jullie het dan snappen. Het is namelijk heel simpel. Sinds het congres van Wenen (1815) heeft men het over de ‘Oosterse kwestie’. De Imperialisten kwijlden over elkaar heen bij de mogelijke verdeling van het grondgebied van het Ottomaanse rijk. Moraal: vooral niet laten blijken dat je inhalig bent, maar anderen moeten ook weer niet te veel krijgen, en vooral anderen voor je karretje spannen ze van alles en nog wat beloven; Wij Turken hadden ons rijk beter moeten besturen maar helaas… Daar hebben we een hoge prijs voor betaald, maar achteraf ben ik erg gelukkig met onze Republiek, het is van ons en zal altijd van ons blijven ..
    beste Armeniers, jullie hebben je laten gebruiken door de Imperialisten net zoals dat de Grieken dat hebben gedaan toen ze 15 mei 1919 voet op Turkse bodem zetten. Toen de Entente achter jullie stonden hebben jullie gemoord en verkracht dat het een lieve lust was. Toen de imperialisten jullie lieten vallen, werden jullie gedwongen te verhuizen. Wat piepen jullie nou??? Had je verwacht dat we een verhuisbedrijf gingen bellen ofzo…
    Om 1,5 miljoen mensen af te slachten heb je een geoliede machine nodig zoals de nazi’s die hadden. Dacht je dat het bejaarde Ottomaanse regime dat in 1915 kon organiseren? …

    Historici zijn het nog niet eens eens over de feiten dus wat zit je nou te ouwehoeren… Ja, wèl die historici die boter op hun hoofd hebben..
    VN zou een onderzoek moeten verrichten naar deze gebeurtenissen, my ass… de VN is niet eens in staat om een massamoord te voorkomen die onder zijn neus wordt uitgevoerd. Sterker nog; het glas wordt nog effe geheven met die misdadigers… Think about it, voordat je dit nog verder “pusht “!!

  29. Auteur: Joost E-Mail tijd11:15

    GeenCommentaar heeft voor het eerst een gastlogger, Armand SaÄŸ;. Hij weet het zelf niet maar toch. Het epistel dat hij in de comments van “Ooggetuigenverslagen Armeense Genocide” plempte wilde ik u toch niet onthouden. Vooral ook omdat het niet lijkt te gaan om een copy-paste van een andere site. Ga er maar eens goed voor zitten!

    Leugens van de Armeniërs!

    De dag is eindelijk gekomen; de dag dat ik teleurgesteld ben in de Nederlandse politici, media en vooral de Nederlandse mensen die daar onvoorwaardelijk in geloven.

    Tot mijn grote schrik zag ik ook dit jaar op 24 april op alle Nederlandse en Belgische kanalen een herdenking van de zogenaamde ‘Armeense Genocide’?. Maar hebben één van deze zogenaamde journalisten en politici er onderzoek naar gedaan? Het antwoord luidt een duidelijke ‘nee’, want als iemand ook maar de moeite had genomen om de feiten te bekijken in plaats van klakkeloos de Armeniërs te geloven, dan had men dit allemaal ontdekt.

    Vanaf 1910 begonnen gewapende Armeense bendes Turkse dorpen te bestormen en geheel uit te moorden, dit door subsidie en financiering door de Russen en Fransen (wat gelijk ook de eerste en enige landen zijn die de zogenaamde ‘Armeense Genocide’ accepteren). De cijfers zijn op te vragen bij elke Turkse instelling, dus ook de Turkse ambassade en/of consulaat. De cijfers komen op een totaal van meer dan 523.000 Turkse doden tussen de jaren 1910 en 1922.

    Nu kan elk mens zich wel voorstellen dat het laatste wat je in geval van oorlog wilt, een opstand in het hart van het land is. Deze Armeense moordpartijen vonden namelijk achter de frontlinies van de Balkan Oorlogen (1910-1913), de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog (1919-1923) plaats. Hierom werd er in 1915, in tegenstelling tot wat andere landen zouden doen, besloten om ze naar een afgelegen gebied te deporteren zodat ze daar geen schade konden aanrichten.

    Ik zeg expres ‘in tegenstelling tot wat andere landen zouden doen’, want willen we de volgende daden in de geschiedenis herinneren:
    1. De Pauselijke Inquisitie die alle niet-christelijke Europeanen uitmoordde, dit waren vooral moslims, joden en protestanten. Het aantal loopt op tot wel een half miljoen ter dood gebrachte mensen.
    2. De Spaanse Conquistadores die de hele beschaving en bevolking van het Zuid-Amerikaanse continent uitmoordden. Dit waren de Indianen, Azteken, Maya’s en Inca’s. Men schat de dodelijke slachtoffers op enkele miljoenen mensen.
    3. De in totaal zeven Kruistochten tegen de Turkse Selçuken en Osmanen hebben ertoe geresulteerd dat hele gebieden ontvolkt werden en hele steden uitgemoord werden. Het is misschien ironisch dat er ook toen Armeense opstandelingen waren die de Kruisvaarders geassisteerd hebben en zo bijgedragen hebben aan de uitmoording van de stad Edessa, het huidige Åžanlı Urfa. In die tijd leefden er enkele honderdduizenden Turkse inwoners in die stad, vrijwel niemand overleefde het. Een ooggetuige beschreef het als: ‘het duurde meerdere dagen om alle inwoners af te slachten en aan het eind was er geen één Kruisvaarder meer die niet van top tot teen bedekt was met het bloed van hun slachtoffers; in de binnenstad liepen ze tot op hun enkels in het bloed.’
    4. De systematische uitmoording van joden in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers resulteerde in ruim zes miljoen doden.
    5. De Russische dictator Stalin koos elke dag willekeurig 100 mensen uit en stuurde ze naar Siberië waar je overlevingskans minder dan 20% was. Zijn totaal berust op een veelvoud van die van Hitler: 18 miljoen doden.

    Ondanks al deze voorbeelden hebben de Turken nooit en te nimmer een ‘systematische uitroeiing van de Armeniërs’ toegepast, zoals ik de nieuwslezers op de publieke omroepen hoorden vertellen. Weten deze mensen wel wat dat betekent? Het lijkt me van niet.

    De deportaties van de Armeniërs zijn inderdaad opgenomen in de administratie van het Turkse Ottomaanse Rijk en volgens de dagboek van Talat Paşa (de uitvoerder van de deportaties) zijn er precies 924.158 Armeniërs naar het afgelegen gebied van de Syrische Woestijn (toen nog deel van Turkije) gestuurd, maar niet ter dood gebracht. Dit is dus een heel verschil met de 2,5 tot 3 miljoen doden die de Armeniërs claimen; helaas nemen de Nederlandse en Belgische media dit aantal over.
    Zelfs de officiële volkstelling van het Ottomaanse Rijk in 1914, dus voordat de Eerste Wereldoorlog en de deportaties begonnen, zegt dat ‘er precies 1.234.671 Ottomaanse onderdanen zijn met Armeense voorvaders’. Nu vraag ik u hoe er dan 3 miljoen Armeniërs omgekomen zijn? Hebben we ze allemaal twee keer vermoord? Zelfs dan komen we niet op 3 miljoen Armeniërs. Maar ook als we kijken naar het aantal Armeniërs van nu; er wonen drie miljoen Armeniërs in Armenië en ongeveer 1,5 miljoen erbuiten. De Armeniërs beweren dat er maar een handjevol overlevenden waren van de zogenaamde ‘Armeense Genocide’. Ik moet zeggen dat die 100.000 tot 200.000 Armeniërs wel als konijnen doorgewerkt hebben om hun bevolking weer op peil te krijgen. U ziet zelf ook wel dat 100.000 Armeniërs nooit 5 miljoen Armeniërs kunnen worden, dat is een toename van 5000% over een periode van 90 jaar. Dus met andere woorden de 100.000 Armeniërs hadden allemaal tien kinderen en deze hadden elk ook weer tien kinderen. Het lijkt mij een beetje vergezocht.

    Een ander belangrijk punt zijn de Armeniërs die nog steeds in Turkije wonen; er wonen nog steeds meer dan 100.000 Armeniërs in Turkije waaronder de belangrijkste Armeniër, namelijk de patriarch van de Gregoriaanse kerk. Hij is de hoofd van de Armeense Gregoriaanse Kerk, die al honderden jaren meerdere kerken in Istanbul en de rest van Turkije heeft. Nu lijkt het mij logisch dat als je een volk wilt uitroeien dat je dan gelijk hun belangrijkste leider oppakt en hun kerken en scholen sluit, kijk bijvoorbeeld naar Hitler. Maar dit is nooit gebeurd en de patriarch zelf ontkent de zogenaamde ‘Armeense Genocide’ dan ook, waarna enkele Armeniërs buiten Turkije hem toeriepen ‘geturkificeerd te zijn’. Dit zeggen de Armeniërs in het buitenland ook tegen de andere Armeniërs in Turkije en zeggen hun niet meer als landgenoten te beschouwen, enkel en alleen omdat ze de waarheid spreken en de Armeense leugens niet wensen te steunen. Ze willen niet erkennen dat er tot op de dag van vandaag honderden Armeense kerken en scholen nog steeds in gebruik zijn door de Turkse Armeniërs.

    Als we tenslotte nog komen op een voorbeeld van de Armeense moordpartijen; noem ik de Özalp en Saray dorpen vlakbij de stad Van. Toen de Armeense bendes deze dorpen in 1915 bestormden, vermoordden ze de mannen onmiddellijk. De vrouwen werden eerst verkracht en vervolgens samen met de bejaarden en kinderen opgesloten in de moskee, waarna deze in brand werd gestoken. De verschrikkelijke foto’s, genomen door een Duitse journalist Walter Bachman in 1920, zijn op te vragen bij het Turkse ministerie. De kogels en wapens die op die plek zijn gevonden duiden erop dat ze vanuit Rusland komen, de Armeniérs werden dus opgestookt en gefinancierd door Rusland omdat Rusland op dat moment de Eerste Wereldoorlog aan het verliezen was van Turkije en Duitsland.
    Een ander voorbeeld is te vinden in het dorp Zeytun vlakbij Süleymanlı-Maraş, het huidige Kahraman Maraş. Er zijn verklaringen van een vrouw (genaamd Hanım Hatun) die door de Armeense bendes gedwongen werd om haar drie kinderen te wurgen, de Armeniërs dreigden met de verkrachting van de drie kinderen als hun moeder ze niet zou wurgen met haar eigen handen. De moeder wilde haar kinderen dit besparen en zag zich gedwongen om haar eigen kinderen te wurgen onder het hoongelach van de Armeense bendeleiders, zelf werd ze meermalen verkracht en voor dood achtergelaten. Ze vertelde verder dat ze zag dat vrouwen die weigerden haar eigen kinderen te wurgen, meteen werden verkracht en vermoordt. Ook zag ze hoe de Armeniërs een weddenschap afsloten over of de baby van een zwangere vrouw een jongetje of meisje was. Ze losten het op door de buik van de zwangere vrouw open te snijden en te kijken. De baby (of liever gezegd foetus) was op slag dood en de vrouw stierf een langzame dood door bloedverlies. Haar verklaring is opgenomen in de Nationale Archieven van Turkije (Genel-Kurmay Başkanlığı Arşiv) samen met nog vele honderden duizenden andere verklaringen van Turkse slachtoffers door toedoen van Armeens geweld.

    Nu komen we op de bewijzen die de Armeniërs beweren te hebben.
    1. Het Blauwe Boekje, geschreven door de Britse historici Arnold Toynbee en James Bryce. Het is misschien wel interessant om te weten dat de in 1975 overleden Arnold Toynbee na een bezoek aan Turkije en de gebieden waar de zogenaamde ‘Armeense Genocide’? zou hebben plaatsgevonden zijn excuses aanbood aan de Turkse regering voor ‘de leugens die ik onder druk van de Britse regering moest schrijven om de Eerste Wereldoorlog tegen de zogenaamde onderdrukkende Ottomaanse Rijk te rechtvaardigen’. Dit is dus te vergelijken met de leugens die we enkele jaren terug te horen kregen over de zogenaamde ‘massavernietigingswapens in Irak’. Alleen is het wel frappant dat deze verklaring van Arnold Toynbee nooit openbaar is gemaakt in Europa.
    2. Een andere Britse onderzoeker genaamd Andrew Mango geeft ook toe dat de Britse regering ze onder druk zette om het Ottomaanse Rijk in een kwaad daglicht te zetten. Zelf erkent hij de zogenaamde ‘Armeense Genocide’ niet en vergelijkt het met de ‘gedwongen verhuizing van duizenden Japanse Amerikanen naar andere afgelegen gebieden in de Verenigde Staten na de aanval op Pearl Harbour uit angst dat de Japanse Amerikanen hun oude landgenoten zouden assisteren’. Verder stelt hij dat de Armeniërs en hun sympathisanten niet consequent zijn in hun propaganda omdat het aantal zogenaamde “doden door de Armeense Genocideâ€? elk jaar stijgt. Volgens de uitgave van de Encyclopedia Britannica van 1918 zouden er 600.000 Armeniërs zijn omgebracht; in de uitgave van 1968 werd dit cijfer verhoogd tot anderhalf miljoen. Waar er uiteindelijk een aantal van 3 miljoen in de 21ste eeuw gepropageerd wordt, is het duidelijk dat dit een geval van inconsequentheid en overdrijving betreft. Hoe de getallen mogelijk zijn, is hem een raadsel omdat de zogenaamde “Armeense lijken en vernietigingskampenâ€? nooit gevonden zijn (waarschijnlijk omdat ze er ook niet zijn).
    3. Ook de opperbevelhebber van het Turkse leger in het Oosten gedurende de deportaties in 1915, Kazım Karabekir Paşa, heeft enkele geschriften achtergelaten na zijn overlijden. In die geschriften zijn meerdere bevelen aan zijn ondergeschikten om ‘babymelk en doktoren naar de Armeense opvangkampen te sturen’. Deze kampen zijn na de Eerste Wereldoorlog ingenomen door Britse en Franse troepen en gedurende een periode van enkele tientallen jaren ook bezet gebleven. De zogenaamde “Armeense vernietigingskampenâ€? zijn in feite dus opvangkampen waar er uiteraard mensen gestorven zijn door ziektes, vermoeidheid en ouderdom. Maar de bevelen duiden erop dat alles werd gedaan om dit tegen te gaan.
    4. De meest vooraanstaande historici op het gebied van Midden-Oosten erkennen de zogenaamde “Armeense Genocide� niet. De bekende Amerikaanse historici Prof. Dr. Justin McCarthy zegt zelfs dat er na onderzoek is gebleken dat het aantal Turkse slachtoffers door Armeens geweld hoger lag dan het aantal Armeense opstandelingen die sneuvelden. Hij spreekt van een ‘guerrilla tactiek waarop er op twee manieren gereageerd kan worden; de Amerikaanse manier van de tegenpartij aanvallen (wat mislukt in de Vietnam Oorlog) en de Turkse manier van deporteren zodat ze geen hit-and-run-tactiek meer konden gebruiken omdat ze nu in de Syrische Woestijn waren’. Hij spreekt van ‘een oorlogsmaatregel en absoluut geen systematische uitroeiing’.
    5. Hier zijn nog enkele historici die het idee van een “zogenaamde Genocideâ€? wegwuiven als ‘belachelijk’ en ruil daarvoor geboycot worden door de Armeniërs en helaas ook de Europeanen. Prof. Dr. İlber Ortaylı, Prof. Türkkaya Ataöv en Prof. Dr. Bernard Lewis; alleen al Prof. Ataöv heeft 77 boeken geschreven waarin hij de zogenaamde “Armeense Genocideâ€? met feiten ontmanteld (en zo laat zien dat het allemaal verzinsels en leugens zijn) en de deportaties uitlegt maar geen één van zijn boeken is in Europa uitgegeven, gedrukt en/of verkocht. Waarom? Het antwoord hierop is heel duidelijk, de Europanen willen het volk onwetend houden zodat er geen steun komt voor de Turkse zaak. Dit blijkt ook uit het feit dat de nieuwslezers in Nederland en België altijd vermelden dat het om ‘moslimse Turken en christelijke Armeniërs’ gaat. Dit terwijl geloof er helemaal niks mee te maken had. Waarom wordt er nooit vermeld wat voor een geloof de lokale bankovervaller of drugsdealer had? Omdat het niet relevant is, dat geldt hier ook.
    6. De Armeense propaganda die beweert dat de slachtingen het beleid waren van de Ottomaanse regering vraagt om bewijs dat een dergelijke beslissing inderdaad is genomen. Voor dit doel hebben de Armeniërs een aantal telegrammen geproduceerd die toegeschreven worden aan Talat Paşa en die zogenaamd gevonden zijn door de Britse strijdkrachten onder het bevel van generaal Allenby, toen zij Aleppo innamen in 1918. Men beweert dat deze gevonden waren in het kantoor van een Ottomaanse ambtenaar genaamd Naim Bey en dat ze aan vernietiging waren ontsnapt door het feit dat de Britse bezetting met onverwachte snelheid plaatsvond. Enkele van deze telegrammen werden gepubliceerd in Parijs in 1920 door een Armeense auteur genaamd Aram Arondian, en ook werden zij gepresenteerd ten tijde van de Berlijnse rechtszaak tegen de Armeense terrorist Tehlirian, die Talat Paşa vermoordde. Deze rechtbank beschouwde deze documenten echter niet als bewijs en noemde deze documenten ‘van begin tot eind verzinsels, en de aanspraken die eruit voortvloeien kunnen daarom niet worden onderbouwd’.
    Het feit wil dat ze ook gepubliceerd werden in de Daily Telegraph in Londen in 1922, die deze papieren eveneens beschreef als een vondst van Allenby’s leger. Maar toen het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken naar deze papieren vroeg bij het Ministerie van Oorlog, en bij Allenby zelf, kwam aan het licht dat ze niet waren ontdekt door het Britse leger, maar dat ze geproduceerd waren door een Armeense groep in Parijs. Na bestudering van de documenten, bleek het overduidelijk dat qua formaat, schrift en woordgebruik, deze papieren op geen enkele wijze overeenkwamen met normale Ottomaanse documenten en dat, bijgevolg, zij nogal slechte vervalsingen waren. Dus ook dit document kan weggegooid worden als een verzinsel en vervalsing van de Armeniërs. Gelukkig erkennen de Britse, Duitse en Amerikaanse regeringen inmiddels dat deze documenten vervalsingen zijn.
    7. Armeense propagandisten hebben altijd beweerd dat, door de eeuwen heen, niet-moslims, en de Armeniërs in het bijzonder, slecht behandeld zijn door de Turken, dit teneinde steun te verkrijgen voor hun beschuldiging van de zogenaamde “Armeense Genocide� tegen het Ottomaanse Rijk, omdat het anders moeilijk voor hen zou zijn om uit te leggen hoe de Turken, die ongeveer 850 jaar (1071-1915) lang in vrede met de Armeniërs hebben samengeleefd, hen plotseling wilde vernietigen. De Armeniërs hebben bovendien getracht de Turkse heerschappij uit te leggen als zijnde een voortdurende strijd tussen Christendom en Islam, om zo in alles wat zij zeggen over de Turken te worden geloofd door de moderne christelijke wereld. Wat ze redelijk gelukt is, zou ik zeggen.
    8. Als we verder kijken naar de zogenaamde “onschuldige Armeniërs�, dan zien we dat de Armeniërs vanaf 1921 systematisch Turkse diplomaten hebben vermoord. De lijst hieronder is samengesteld door ‘www.armenie.nl’:
    1921
    (March, 15) An Armenian terrorist assassinated Talat PaÅŸa in Berlin.
    (March, 18) Misak Torlakyan killed the Minister of Internal Affairs of the Turkish State Azerbaijan, CevanÅŸir Han, in Istanbul.
    (December, 6) Armenians killed Sait Halim PaÅŸa in Rome.
    1922
    (July, 22) Cemal PaÅŸa was killed by Armenians, in Tbilisi.
    1973
    (January 27) An Armenian terrorist, Migirdic Yanikyan killed Mehmet Baydar, Turkish Consul General for Los Angeles and his assistant Bahadir Demir.
    1975
    (January 20) The Armenian Terrorist Organisation ASALA was founded.
    (October 22) The Turkish Ambassador in Vienne Danis Tunaligil was killed by Armenian terrorists.
    (October 24) The Turkish Ambassador in Paris Ismail Erez and a police officer Talip Yener were killed by Armenian terrorists.
    1976
    (February 16) The First Secretary of Turkish Embassy in Beirut Oktay Cerit was killed by the Armenian terrorists.
    (May 28) Turkish diplomatic bureau in Zurich was bombed. An Armenian called Noubar Soufoyan was arrested and condemned to 15 years in prison.
    1977
    (May 29) Istanbul Yesilkoy Airport and Sirkeci Station were bombed. Four people died and 31 people were injured. The attacks were undertaken by the “Extreme Armenian Movement Groups�.
    (June 9) The Turkish Ambassador in Vatican Taha Carim was killed by the Armenians.
    1978
    (January 3) The Turkish Embassy in Brussels was bombed. The attack was undertaken by “Armenian New Resistance Organisation�.
    (June 2) In Madrid, the Turkish Ambassador Zeki Kunaralp’s wife Necla Kunaralp and the ex Ambassador Besir Balcioglu were killed by the Armenians.
    (July 8) In Paris, the Turkish Diplomatic Bureau and the Tourism Bureau were bombed. The attacks were undertaken by the “Armenian Genocide Justice Committee�
    (August 6) Turkish General Consulate for Geneva was bombed. The attacks were undertaken by the “The Armenian New Resistance Organisation�.
    (December 17) The Geneva Bureau of Turkish Airlines was bombed by ASALA.
    1979
    (April 15) The Greek government approved “The Monument of Armenian Revenge� to be erected in Nea Simirna Square in Athens.
    (August 22) Assistant Consul Niyazi Adali in Geneva was assassinated by ASALA, in attack three other people were killed.
    (August 27) Turkish Airlines Bureau in Frankfurt was bombed by ASALA.
    (October 4) Turkish Airlines Bureau in Copenhagen was bombed by ASALA.
    (October 12) The son of Ozdemir Benler, the Turkish Ambassador in Amsterdam, Ahmet Benler was killed in The Hague.
    (December 22) The Tourism Counsellor of Paris Embassy Yilmaz Copan was killed by Armenians.
    1980
    (January 10) ASALA bombed Turkish Airlines’ Bureau in Tehran.
    (February 6) Ambassador Dogan Turkmen was injured in an armed attack in Bern.
    (March 10) Armenian terrorists bombed the Turkish Airlines Bureau in Rome. Two Italians died; 14 Italians injured.
    (April 8) During meeting in Sayda, ASALA declared the Kurds as their blood brothers by claiming there were resemblances between the two communities.
    (April 17) The Turkish Ambassador in Vatican Vecdi Turel was attacked by the Armenians, and his police officer Tahsin Guvenc was injured.
    (April 19) ASALA attacked the Turkish Consulate in Marseille.
    (June 31) The Turkish Administrative Attaché Galip Ozmen and his daughter Neslihan Ozmen were killed by the Armenian terrorists.
    (August 5) The Turkish Consulate in Lyon was stormed by the Armenian terrorists and Kadir Atilgan, Ramazan Sefer, Kavas Bozdag and Huseyin Toprak were killed.
    (September 26) Turkish Press Attaché in Paris Selcuk Bakkalbasi was attacked by the Armenians and he was badly injured.
    (November 10) ASALA attacked to Turkish Consulate in Strasbourg.
    (December 17) Turkish Ambassador in Sidney, Sarik Arkyan and his police officer Engin Saver were killed.
    1981
    (January 13) Armenian terrorists had put a bomb into the car of Ahmet Erbeyli Counselor of Finance in Paris Embassy. He survived by chance.
    (March 4) The Administrative counsellor of Turkish Embassy in Paris, Resat Morali and imam Tecelli Ari were killed by the Armenians.
    (April 3) The Armenians shot Cavit Demir the administrative counsellor of the Turkish Embassy in Copenhagen; he was luckily survived with injuries.
    (June 9) The Secretary of the Turkish Embassy in Geneva Mehmet S. Yerguz was killed by ASALA.
    (September 24) The Armenian terrorists stormed the General Consulate in Geneva; and killed police officer Cemal Ozen.
    (October 3) The Second Secretary of Turkish Embassy in Rome was attacked by Armenian terrorists; he was badly injured.
    (November 27) “Armenian Students Union in Europe� and “Kurdish Students Association in Europe� made a joint declaration in London.
    1982
    (January 28) The Turkish General Consulate in Los Angeles, Kemal Arikan was killed by two Armenians Harry Sasunyan and Kirkor Saliba.
    (April 8) Commerce Counselor in Ottawa Embassy Kemalttin Kani Gungor was injured by an armed attack.
    (May 5) The Turkish honorary Consul for USA Boston Region Okan Gunduz was killed by Armenians.
    (June 7) Erkut Akbay the administrative attaché in Lisbon Embassy was killed. On the same day, Atilla Altikat the military attaché in Ottawa, Bora Süelkan the administrative attaché to Bulgaria and chargé d’affaires of Lisbon Embassy Yurtsev Mihcioglu and his wife Cahide Mihcioglu were attacked. Turkish Ambassador in Canada Coskun Kirca was attacked as well.
    (August 7) Ankara Esenboga Airport was bombed by three Armenian terrorists. Three police officers and nine civil people died. Seventy-eight people were injured. A terrorist called Levon Ekmekciyan was arrested.
    (August 10) An Armenian named Artin Penik burned himself to protest Esenboga Airport Incident.
    1983
    (January 29) Levon Ekmekciyan was found guilty of 1982 Esenboga Airport incident and he was executed in Ankara.
    Harut Levonyan and Rafi Elbekyan attacked the Turkish Ambassador in Yugoslavia and a man from Belgrade who was passing by was killed.
    (June 15) Some terrorists of ASALA organisation attacked Turkish Airlines office in Paris Orly Airport. The attack resulted in the death of four Frenchmen, two Turks, an American and a Swedish person. In the incident sixty people were injured.
    (June 27) Five Armenian terrorists who raided the Turkish Embassy in Lisbon were dead.
    1985
    (March 12) Turkish Embassy in Ottawa was raided by three Armenian terrorists. One of the Canadian civil guards was shot dead. Ambassador Coskun Kirca survived with injuries.
    1991
    (January 21) Armenians attacked to Hacilar City. Three Soviet soldiers and two Turkish Azeris were killed. The terrorists killed a Turkish Azeri journalist Savatin Askerova.
    (April 13) In Karabagh, Armenians and Turkish Azeris fought. The Armenians bombarded Turkish Azeri villages, hundreds lives were lost.
    (April 23) The Armenians bombarded Turkish Azeri villages in Susa region. Three Turkish Azeris were killed, three houses were destroyed, and three houses were demolished.
    (April 26) Four Turkish Azeri civil guardians were killed. The attack was undertaken by “Karabakh Warriors�.

    Als we de doden hierbij optellen komen we op een aantal van meer dan duizend en niet alleen Turken maar ook symphatisanten en verwanten van de Turken (zoals de Amerikanen en de Azeri’s). Daarbij komt nog dat Armenië tot op de dag van vandaag een groot stuk land van Azerbeidzjan bezet houdt waardoor het land in tweeën gedeeld is. Om van Oost-Azerbeidzjan naar West-Azerbeidzjan moet je door Armenië (wat verboden is voor Azeri’s) of Iran (ook niet het veiligste land ter wereld). Nu vraag ik u; wie is al jaren bezig met een systematische uitroeiing van Turken?

    9. Zelfs de dag 24 april is gebaseerd op totale verzinsels. Op die dag in 1915 werden er 235 Armeense leiders van de ‘Revolutionaire Comité’ opgepakt, dit waren dus de rebellenleiders die met financiering en subsidie vanuit Frankrijk en Rusland onschuldige Turkse dorpen aanvielen en uitmoordden. Het was dus niet zoals de Armeniërs beweren, het begin van een “systematische genocide�. Waarschijnlijk willen de Armeniërs herdenken dat hun leiders te vroeg zijn opgepakt, omdat ze het liefst nog meer Turken afgeslacht zouden zien. Als Al-Qaida opgerold wordt, zullen de Arabieren dan ook spreken van een ‘systematische genocide tegen het Arabische volk’?

    10. Nu dit allemaal gelezen te hebben, zullen veel lezers zich afvragen wat er dan met die 924.158 Armeniërs gebeurd is die naar de Syrische Woestijn gedeporteerd zijn. Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog is dat gebied bezet door Franse en Britse troepen, welke nooit iets hebben gezien wat erop zou kunnen duiden dat er sprake was van een genocide zoals in het geval van Nazi-Duitsland. Er zijn geen lijken, botten, vernietigingskampen, massagraven, skeletten of iets dergelijks gevonden. Toen niet, daarna niet en nu niet.
    Wat wel gebeurde was dat vele Armeniërs met de Franse troepen (die hun tenslotte hadden voorzien van wapens) mee teruggingen naar Frankrijk, waar de grootste Armeense gemeenschap buiten Armenië woont. Een ander deel ging via het Britse Rijk naar de Verenigde Staten van Amerika, waar de één na grootste Armeense gemeenschap buiten Armenië woont. Een ander deel vertrok naar Rusland, het land dat ze samen met Frankrijk opstookte en bewapende tegen Turkije, en stichtte daar het land Armenië. Dit hoorde tot 1991 tot de Sovjet-Unie en werd pas daarna onafhankelijk. Maar er waren ook Armeniërs die terugkeerden naar Turkije, simpelweg in Syrië bleven en naar Europa vertrokken. Er moet echter opgemerkt worden dat Turkije het op twee na grootste Armeense gemeenschap buiten Armenië binnen haar grenzen heeft. Er zijn dus zeer veel overlevenden van de gedwongen verhuizing van de Armeniërs.
    Recente historici schatten het totaal aan gesneuvelde Armeense rebellen die gedurende de Eerste Wereldoorlog zichzelf bewapenden met wapens uit Rusland en Frankrijk op 200.000. Terwijl de Turkse oorlogsslachtoffers in de miljoenen lopen, waarvan ongeveer 600.000 door toedoen van de Armeniërs. Het aantal slachtoffers dat tijdens de gedwongen verhuizing stierf door toedoen van ziektes, vermoeidheid of ouderdom wordt geschat op 50.000 tot maximaal 100.000.

    Als laatst wil ik de Nederlandse politici, media en mensen oproepen om op te houden met ongegronde leugens tegen het Turkse volk. Hoeveel genociden zijn er gepleegd tegen het Turkse volk? De Turken zijn uit hun oorspronkelijk gebied in Mongolië en China verdreven door de Chinezen en ook in Europa waren ze niet veilig getuige de Kruistochten (1096-1683). Toen de Turken het gebied tot de poorten van Wenen veroverden als wraak, hebben ze vrijheid van godsdienst geïntroduceerd en de protestanten geholpen tegen de Katholieke onderdrukkers (zie oer-Hollands spreekwoord ‘Liever Turks dan paaps’). Zelfs de Watergeuzen in Nederland kregen hulp van de Turken tegen de Spanjaarden (tijdens de Nederlandse Opstand/Tachtigjarige Oorlog 1566-1648) bij de slag om Zeeland 1599-1604. Als dank gaf Willem’s zoon Maurits de plek van de slagveld de naam ‘Turkeye’ in 1604 en die naam draagt het tot op de dag van vandaag (het gebied ligt in de provincie Zeeland).

    De Nederlandse overheid kiest ervoor om dit niet te vermelden in de geschiedenisboeken en zodoende weet geen enkel Nederlander dat dit gebeurd is. Maar mensen als Geert Wilders, die fel anti-Turks is, krijgen volop media-aandacht. Het zet je aan het denken.

    Eén derde van Europa was in bezit van de Turken gedurende een periode van 650 jaar, maar hoeveel moskeeën zijn er nog overgebleven? Inderdaad geen één… het eerste wat de christenen deden na herovering van het land waren het doden van de overgebleven Turken en het verbranden van de moskeeën. Kijk recentelijk maar naar de nazaten van de Turken in Joegoslavië (de Bosniërs), nu zijn zij aan de beurt.
    Ikzelf ben er ook het levende voorbeeld van: mijn opa van vaders kant woonde in Selanik (nu Thessaloniki) met zijn zeven broers en ouders. Alleen hij heeft kunnen vluchten voor de Grieken, de lichamen van zijn ouders en zeven broers zijn nooit gevonden. Mijn oma van mijn moeders kant is op zevenjarige leeftijd gevlucht uit Bulgarije (Deliorman), maar nadat ze heeft gezien hoe haar vader (die gouverneur was over het gebied) afgeslacht werd door de Bulgaren.

    De Turken doen precies het tegenovergestelde; de grootste kerk ter wereld (Aya Sofia) staat in Istanbul en heeft nooit schade geleden door de Turken. Net als vele honderden andere kerken in Turkije. Op dit moment is de Aya Sofia zelfs een museum, nadat het grondig gerenoveerd is. Welke moskee in Oostenrijk, Hongarije, Italië, Joegoslavië, Bulgarije, Roemenië, Oekraïne, Georgië, Rusland of Griekenland is gerenoveerd? Het antwoord is: er zijn geen moskeeën meer in die landen, die zijn allang platgebrand. Ook herbergt Turkije 26 minderheden volgens het EU-rapport, een record.

    Wat de Nederlandse overheid doet is laster en zou eigenlijk met juridische stappen afgestraft moeten worden. Ik hoop dat ik sommige mensen heb kunnen overtuigen van de juistheid van de Turkse zaak en de hypocriete houding van de Europese en Nederlandse overheden ten opzichte van de Turken.

    Hoogachtend,

    Armand SaÄŸ

  30. Great job, I was doing a google search and your internet site came up for homes for sale in Altamonte Springs, FL but anyway, I’ve enjoyed reading it, keep it up!

  31. It is in point of fact a great and helpful piece of information. I’m glad that you just shared this useful information with us. Please stay us up to date like this. Thank you for sharing.

  32. JAJ TAM TURKERI WRA QUNEM DZER LAVI BERANE jullie verdraaien alles maar de geschidenis staat vast en jullie kunnen er niks aan veranderen hoeveel miljarden jullie ook uit gaan geven stelletje konteneukers!

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here