![\"\"](\"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-content\/uploads\/ankara-weg-820-300x200.jpg\")
<\/p>\n<\/p>\n
Istanbul\/Peter Edel (COLUMN) – Konya is een van de meest religieuze provincies van Turkije. Veel landbouwondernemers weigeren er vanwege het geloof hun akkers en producten te verzekeren tegen droogte en natuurrampen. Beslist het Opperwezen tot een ramp, dan moet het zo zijn. Daar sluit je geen verzekering tegen af, zo wordt geoordeeld. In plaats daarvan vertrouwt men op Allah. <\/p>\n
Rifat Kavuneker van de lokale kamer van agrarische zaken vindt dat een slechte zaak, omdat boeren er onnodige financi\u00eble risico\u2019s door lopen. Hij drong er bij hen op aan om zich toch te verzekeren, maar tot zijn grote verdriet werd daar geen gehoor aan gegeven. <\/p>\n
Daarom vraagt Kavuneker zich af of de religieuze autoriteiten misschien een \u2018fatwa\u2019 kunnen afkondigen, om voor eens en voor altijd te bepalen of verzekeren nu wel of niet door de beugel van het geloof kan. <\/p>\n
Om de kosten gaat het niet. Kavuneker benadrukt dat de staat die voor een deel op zich neemt, terwijl de rest op afbetaling kan. <\/p>\n
Gereformeerden<\/strong><\/p>\n Is dit nu een typische islamitische kwestie? Nee, want een harde kern binnen de gereformeerde gemeenten in Nederland bijvoorbeeld vindt verzekeren evenmin bij het geloof passen. De categorie van Neerlands fijnst gemalen poppenstront sluit bijvoorbeeld geen inboedelverzekering of arbeidsongeschiktheidsverzekering af. Ook hier wordt op God vertrouwd. Of op de andere leden van de gemeente, waar op wordt gerekend bij een financi\u00eble dreun als gevolg van onvoorzien onheil. <\/p>\n De staat der Nederlanden komt deze \u2018gemoedsbezwaarden\u2019 tegemoet door vrijstelling te verlenen van verplichte verzekeringen. Zoals van de WA-verzekering voor motorvoertuigen. In plaats daarvan mag per auto jaarlijks een bedrag afgedragen worden aan het Fonds Middelen Gemoedsbezwaren (FMG). <\/p>\n Dat geld komt dan terecht bij het waarborgfonds, waar iemand die buiten zijn schuld door een gemoedsbezwaarde werd aangereden een beroep op kan doen. Geen slechte regeling voor de gemoedsbezwaarden, ook al omdat het FMG betalen een stuk goedkoper is dan een WA-verzekering. Tegelijkertijd komt het over als verzekering met een omweg, en daarmee als een tikkeltje hypocriet, maar er zijn nu eenmaal wetten. <\/p>\n Brengt me overigens bij de vraag of het voor islamitische gemoedsbezwaarden ook zo geregeld is in Nederland (en Turkije).<\/p>\n Leeftijd<\/strong><\/p>\n Maar zo zie je maar, verschillende religies kunnen op het eerste gezicht lijnrecht tegen over elkaar staan, maar in de praktijk kennen gelovigen van de meest uiteenlopende pluimage wel degelijk raakvlakken. Alleen de cijfers verschillen nogal, want terwijl in Nederland 5000 gemoedsbezwaarden weigeren zich te verzekeren, hebben volgens de eerder genoemde meneer Kavuneker alleen in Konya al rond de 170.000 Turkse landbouwondernemers daar geen zin in. <\/p>\n Het is nu eenmaal een gegeven dat moslims vaak geneigd zijn verder te gaan in het naleven van religieuze nitty gritty<\/em> dan gristenen. Zelf zoek ik de oorzaak in de leeftijd van een geloof.<\/p>\n Een eeuw of vijf geleden waren belijders van het christelijke geloof ook nog veel fanatieker. Ondertussen zien de meeste christenen het geloof echter veelal als een metaforisch sprookjesboek, waardoor principi\u00eble kwesties als de weigering tot het afsluiten van een verzekering iets voor dinosauri\u00ebrs is geworden. Zoals de dinosauri\u00ebrs van de Staatskundig Gereformeerde Partij (SGP), waarschijnlijk de enige politieke partij waar gemoedsbezwaarden in het wild kunnen worden gespot. <\/p>\n Hetzelfde verschijnsel is nog sterker herkenbaar bij joden. Voor de oude Isra\u00eblieten stond Jahweh centraal in het leven, maar vier millennia verder geloven de meeste joden zelfs niet eens meer in diens bestaan. Tegenwoordig wordt het jood zijn vaker ingevuld als deel uitmaken van een volk, terwijl er in zionistische zin ook nogal eens een nationalistische aspect aan wordt verbonden. De joden die nog echt met geloven bezig zijn vormen een kleine minderheid, die door de athe\u00efstische meerderheid overigens lang niet altijd wordt geapprecieerd. <\/p>\n Zelfvertrouwen<\/strong><\/p>\n Met de islam, de Johnny come lately<\/em> onder de geloven van \u2018het boek\u2019, ligt dat allemaal heel anders. Dit geloofsstelsel verscheen als laatste van de drie op het toneel en blaakt door haar jeugdigheid van zelfvertrouwen. Met als gevolg dat de doorsnee islamitische gelovige een mate van vroomheid toont die het christelijke, en zeker het joodse gemiddelde ver overstijgt. Met andere woorden, wat bij christenen en joden een minderheid werd, vormt in de islam nog altijd een comfortabele meerderheid – met daarbinnen dan de uitwassen die dagelijks de kranten vullen… <\/p>\n Ooit zal de islam waarschijnlijk door dezelfde hervorming en secularisering gaan die het christelijke en joodse geloof meemaakten, waardoor al dat fanatieke gedoe ook daar dan niet meer zo nodig hoeft. Wijsheid komt nu eenmaal met de jaren. Kan alleen nog even duren, want de islam is nu eenmaal een jaartje of 600 jonger dat het christendom. <\/p>\n Aan de andere kant, er zijn postmodernen geweest voor wie de opleving van de islam, in de vorm van fundamentalisme, juist het verval ervan benadrukt. Staat dan weer tegenover dat het postmodernisme een veel minder lang leven beschoren was dan de islam en het verval daarvan sowieso niet meer mee mocht meemaken\u2026 <\/p>\n Voorlopig hebben de boeren in Konya in ieder geval nog een fatwa-tje nodig om hen ertoe te bewegen hun handel te verzekeren tegen streken van hogerhand. <\/p>\n PS
\nOp de foto: de weg door het zoutmeer – Tuz G\u00f6l\u00fc – die van de provincie Ankara naar Konya voert (foto: Peter Edel)<\/p>\n