![\"rocket](\"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-content\/uploads\/rocket-index.jpg\")
<\/p>\n<\/p>\n
Istanbul\/Peter Edel (COLUMN) – Onder een recent verschenen artikel vond ik de volgende reactie:<\/p>\n
\u2018Turkije heeft een grote oorlog nodig om de landverraders uit te pikken van de echte Turken die voor hun land sterven\u2026\u2019<\/em><\/p>\n Wie dergelijke woorden schrijft is hard toe aan een paar dagen onder het spanlaken. Het gaat hier uiteraard om een gevaarlijke gek. <\/p>\n De Turken die ik zelf meemaak delen dergelijk opvattingen gelukkig niet, integendeel. Daar zal de schrijver van deze reactie waarschijnlijk doen constateren dat ik me in kringen van \u2018landverraders\u2019 begeef. Zal wel vanuit zijn weerzinwekkende perspectief, maar voor mij liever een vredelievende \u2018landverrader\u2019 dan een oorlogszuchtige \u2018echte Turk.\u2019 <\/p>\n Angst<\/strong><\/p>\n Onder mijn Turkse kennissen voel ik de laatste weken angst over een oorlog met Rusland. Dat zal komen omdat zij over het algemeen tegen oorlog gekant zijn, maar misschien ook wel omdat de geschiedenis de Turken niet erg gunstig gezind is als het om oorlogen met Rusland gaat. <\/p>\n Tussen de zestiende en de twintigste eeuw bonden Rusland en het Ottomaanse Rijk maar liefst twaalf keer de strijd tegen elkaar aan, waarmee het een van de langst slepende conflicten uit de geschiedenis werd. <\/p>\n De Russen gingen verreweg het vaakst met de overwinning aan de haal (voor zover je daar bij een oorlog van kunt spreken\u2026). De negentiende eeuw kende vier Turks-Russische oorlogen, waarvan er drie door Rusland werden gewonnen. Alleen bij de Krim-oorlog wist het Ottomaanse Rijk mede dankzij steun van Frankrijk en Groot-Brittanni\u00eb te winnen. <\/p>\n Mijn angstige Turkse kennissen vragen me of ik denk dat er nog een oorlog met Rusland aan het lijstje toegevoegd zal gaan worden. Ik stel ze gerust, want de kans daarop schat ik niet erg groot. In Moskou en Ankara lopen veel malloten rond, maar zo gek als de schrijver van bovenstaande reactie zijn ze natuurlijk niet. Bovendien zal de internationale gemeenschap er alles aan doen om een confrontatie te voorkomen met de potentie om tot WOIII te leiden.<\/p>\n De kans is groter dat het bij een economische boycot blijft. Over de gevolgen daarvan voor Turkije lopen de schattingen uiteen. De nieuwe Turkse economiesupervisor Mehmet Simsek van de regerende Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) verwacht een schadepost van 8,2 miljard euro. <\/p>\n De oppositievoerende Republikeinse Volkspartij (CHP) vindt dat te optimistisch en gaat alleen al voor de van agrarische producten en toerisme afhankelijke provincie Antalya uit van een verlies van tegen de zes miljard euro. In totaal kan het verlies volgens de CHP tot 18 miljard euro oplopen. <\/p>\n De Europese Ontwikkelingsbank verwacht een krimp van de economische groei van 0,4 tot 0,7 procent in Turkije als gevolg van de crisis met Rusland. <\/p>\n Hoe dan ook een tegenvaller, zeker aan de vooravond van een eventuele renteverhoging in de VS, waarvan afgewacht moet worden in hoeverre de meer kwetsbare opkomende economie\u00ebn, waar Turkije toe behoort, daartegen bestand zijn. Maar alles beter dan een \u2018grote oorlog\u2019, met een bijbehorend groot prijskaartje. <\/p>\n Incidenten<\/strong><\/p>\n De spanning met Rusland is er in ieder geval niet minder op geworden sinds de Turkse luchtmacht op 24 november jl. een Russisch gevechtsvliegtuig uit de lucht knalde. Dat wordt benadrukt door incidenten tussen Russische marineschepen en Turkse vaartuigen. <\/p>\n Goed mogelijk dat de Russen deze incidenten zwaar overdrijven. Er zou het een en ander uit de Russische duim gezogen kunnen zijn. Rusland zei in de Ege\u00efsche Zee een uit Turkije afkomstig vissersschip met een kanonschot te hebben gewaarschuwd, maar de Turkse kapitein verklaarde dat hij niets had gemerkt of gehoord. <\/p>\n Verder was er de duistere figuur met een raketwerper aan dek van een Russisch marineschip dat door de Bosporus voer. Merkwaardig incident. Ook al omdat het geen soldaat leek; uit de verte had het meer weg van een jihadist. Dat men zich in Istanbul een bult schrok van de vertoning was in ieder geval logisch. Ondertussen heeft Andrey Karlov, de Russische ambassadeur in Ankara, namens zijn regering drie voorwaarden op tafel gelegd waar Turkije aan dient te voldoen wil het tot normalisering van de betrekkingen met Rusland komen. <\/p>\n Rusland eist excuses voor het neerschieten van de su-24, een financi\u00eble compensatie voor de geleden schade, en vervolging van de verantwoordelijken. Wie de AKP een beetje kent weet dat dit er niet in zit. <\/p>\n Karlov had overigens nog een mooi verhaal. Volgens hem werd een van de uit de su-24 gesprongen Russische piloten door een Turk doodgeschoten. Nee, niet door een etnische Turk met de Syrische nationaliteit, maar door iemand met een Turks paspoort. Karlov wist zelfs een naam te noemen. <\/p>\n Het zou gaan om ene Alparslan Celik, naar verluidt de zoon van een voormalige burgemeester. Karlov wees op een video waarop Celik in vloeiend Turks toegaf dat hij op de piloot schoot. Hij zou daarbij een stukje van de parachute hebben getoond waar de ongelukkige Rus mee neerkwam. Voor wat het waard is zullen we maar zeggen\u2026<\/p>\n Maar terwijl Rusland en Turkije er samen fijn de stemming in houden, wordt in het laatstgenoemde land rekening gehouden met een andere oorlog. Een van een andere orde, maar ook een waar de kans veel groter op is. <\/p>\n Diyarbakir<\/strong><\/p>\n De provincie Diyarbakir in Zuidoost Turkije is sinds de zomer het toneel van talloze gewelddadige confrontaties tussen tot de Koerdische PKK behorende jongeren en Turkse veiligheidsdiensten. <\/p>\n Er is een vast patroon. PKK-jongeren verklaren een deel van een stad tot autonoom gebied en graven zich dan letterlijk in door loopgraven aan te leggen. Vervolgens krijgt de bevolking een uitgaansverbod opgelegd door de autoriteiten en gaan de veiligheidsdiensten over tot operaties.<\/p>\n De pro-Koerdische Democratische Volkspartij (HDP) organiseerde op 14 december een protestbijeenkomst tegen de uitgaansverboden, waar de bevolking zwaar onder lijdt. Plaats van handeling was Sur, het district in Diyarbakir waar een kleine drie weken geleden de mensenrechtenactivist en advocaat Tahir Elci, onder nog steeds onduidelijke omstandigheden, werd doodgeschoten. <\/p>\n De politie reageerde op het protest met haar bekende repertoire: waterkannonnen en traangas, waarna demonstranten hun aandeel namen in de escalatie van het geweld. Meer dan een ouverture van wat er verder nog in de lucht hangt is dit waarschijnlijk echter niet. Alle tekenen wijzen er op dat een grootschalige operatie tegen de PKK wordt voorbereid, met een kaliber dat sinds de jaren negentig niet meer is vertoond. Premier Davutoglu zei dat \u2018van deur tot deur zal worden gegaan om de terroristen uit te schakelen.\u2019 Daar zijn veel manschappen voor nodig, meer dan alleen politie. Op de luchthaven van Sirnak landen de laatste dagen militaire vrachtvliegtuigen om soldaten en speciale eenheden aan te voeren. <\/p>\n Het ministerie van Onderwijs stuurde een bericht naar 3000 onderwijzers waarin hen opgedragen wordt thuis aan bijscholing te doen. Zeer ongebruikelijk, en daarom een voorbode van naderend onheil. Hetzelfde geldt voor de opdracht aan medisch personeel in verschillende steden dat men ziekenhuizen waar gewerkt wordt niet mag verlaten. Er gaat zelfs het gerucht dat de capaciteit van mortuaria wordt uitgebreid!<\/p>\n De bevolking ziet de bui hangen. De PKK tracht vertrek te ontmoedigen, maar kan niet voorkomen dat er een ware exodus op gang is gekomen. Toestanden die aan Syri\u00eb doen denken. Terwijl Turkije vluchtelingen uit dat land wil opvangen in ruil voor overeenkomsten met de EU, genereert het nu zijn eigen vluchtelingen. <\/p>\n Beelden uit Diyarbakir, die geschoten zijn nadat in een district het uitgaansverbod is opgeheven, doen ook al aan Syri\u00eb denken. Vanuit het AKP-standpunt is er een fundamenteel verschil. In Syri\u00eb gaat de opstand uit van \u2018vrijheidsstrijders\u2019, maar in Turkije van \u2018terroristen\u2019…<\/p>\n Kiem<\/strong><\/p>\n Hoewel de met onder andere antitankraketten bewapende PKK-kids nog heel weerstand kunnen bieden, lijdt het geen twijfel dat Ankara hun opstand kan be\u00ebindigen met de massale inzet van militair personeel en materieel. <\/p>\n De nationalistische behoefte aan grof geweld tegen de PKK wordt zo tijdelijk bevredigd, maar dat maakt het nog niet tot een structurele oplossing voor de langere termijn. Vooral wanneer er veel slachtoffers onder burgers vallen zal de kloof tussen Turken en Koerden nog groter worden dan deze nu al is. Op die manier wordt niet alleen schade toegebracht aan de samenleving, maar ook de kiem gelegd voor een nieuwe opstand. Zo gaat het per slot van rekening al 35 jaar. <\/p>\n De PKK zal de strijd na een grootschalige operatie in de stijl van de jaren negentig ook zeker voortzetten. Het is niet uitgesloten dat de leiders van deze separatistische organisatie zullen trachten de druk te verlichten op de gebieden waar nu gevochten wordt, met meer nadruk op de stedelijke gebieden in het westen van het land. Ook daar wonen miljoenen Koerden. Vaak zijn die jong en werkloos, waardoor het vuur van de opstand onder hen eenvoudig tot ontsteking kan komen. Komt het bijvoorbeeld ook in Istanbul tot hevige confrontaties dan zal de burgeroorlog compleet zijn.<\/p>\n De enige man die dit kan voorkomen is PKK-oprichter Abdullah \u00d6calan. De PKK zal alleen tot een wapenstilstand besluiten wanneer hij zegt dat die er moet komen. \u00d6calan heeft daar al vaker voor gezorgd. Hij kan zich echter niet tot zijn achterban richten omdat de regering hem in volledige isolatie houdt.<\/p>\n Waarom \u00d6calan niet aan het woord laten? Baat het niet dan schaadt het niet. Het risico dat hij oproept tot een opstand is irrelevant; een opstand is er al. Of is Ankara juist bevreesd dat hij oproept tot een wapenstilstand?<\/p>\n Doodziek<\/strong><\/p>\n Kortom, een militair treffen met Rusland mag dan niet waarschijnlijk zijn, maar de Turkse bevolking doet er sowieso goed aan om zich voor te bereiden op een stevig potje oorlog, al zal het dan binnen de eigen grenzen zijn. Het is om doodziek van te worden dat de pati\u00ebnt van de reactie waarmee dit artikel begon op zijn wenken te bediend dreigt te gaan worden.<\/p>\n Tenslotte: op 1 november stemden veel Turken op de AKP omdat ze daar stabiliteit van verwachtten. Maar is stabiliteit in de verste verten in zicht in Turkije? <\/p>\n
\n
\nKarlov<\/strong><\/p>\n
\n
\nTekenen<\/strong><\/p>\n