Nep-Turken<\/strong>
\nNegatief reagerende lezers interpreteren kritiek op het AKP-beleid graag als een anti-Turkse opstelling. Voor het gemak wordt dan vergeten dat circa 50 procent van de Turken minstens zo afwijzend tegenover de AKP staat als ik. Zijn dat zelfhaters of zo? Onzin dus. <\/p>\nBovendien, de vriendschapsverzoeken voor Facebook die ik ontvang zijn nooit afkomstig van Nederlanders die op anti-etnische gronden iets tegen Turkije hebben, maar hoofdzakelijk van Turken, of Koerden. Op basis daarvan heb ik al heel wat vriendschappelijke betrekkingen met Turken en Koerden in Belgi\u00eb en Nederland aangeknoopt. <\/p>\n
Zou dat gebeuren wanneer ik in algemene zin iets tegen Turkije had? Nee, het ligt anders. Wat hier speelt is dat Turken die kritisch ten opzichte van de AKP staan niet als volwaardige landgenoten worden beschouwd door medestanders van die partij. Dat merk ik bijvoorbeeld wanneer Turkse critici van de AKP door aanhangers daarvan als \u2018nep-Turken\u2019 worden weggezet op internet. Zo valt eenvoudig vol te houden dat kritiek op de AKP Turkije als geheel treft.<\/p>\n
Al even dubieus is het verwijt dat ik met mijn kritiek op de AKP een negatieve stemming rond Turken in Nederland zou cre\u00ebren. Kan ik kort over zijn. Het zijn president Erdogan en zijn marionet premier Davutoglu die dat doen, niet de publicisten die hun beleid omschrijven. Don\u2019t shoot the messenger! <\/p>\n
Islam<\/strong>
\nNog verder gaan zij die menen dat kritiek op de AKP volgt uit een negatieve opstelling ten opzichte van de islam. Lees ik gelukkig minder, maar dat maakt het nog niet tot minder grote onzin. 95 procent van de Turken behoort tot de islam en daar valt ook de 50 procent onder die afwijzend tegenover de AKP staat. <\/p>\nAKP-medestanders hebben daar een simpele verklaring voor. Alleen moslims die hun partij steunen zijn echte gelovigen. Een totale vertekening van de werkelijkheid, want zelfs de meest seculiere anti-AKP moslims in Turkije bidden vaak vijf keer per dag en doen niet zelden aan de ramadan. Toch heten zij door hun afwijzing van de AKP \u2018ongelovigen\u2019 voor medestanders van die partij. Kortom, hetzelfde proces van uitsluiting dat ik hierboven beschreef.<\/p>\n
Vrijheid<\/strong>
\nIk verdedig het recht voor een ieder om wat voor levensbeschouwelijke overtuiging dan ook te volgen. Dat recht ken ik niet ook, maar zelfs vooral degenen toe die leven op een manier waar ik me persoonlijk niets bij voor kan stellen. Dat heet vrijheid en daar valt niet aan tornen. <\/p>\nIndividuele vrijheid eindigt echter waar die van een ander begint. Vrijheid voor religie is een schitterend beginsel, maar wanneer het tot dwang leidt heeft het niets met vrijheid te maken. <\/p>\n
Daar is de schoen gaan wringen onder de AKP. Lang niet alle Turken vinden het vanzelfsprekend dat het geloof richting geeft aan het openbare leven. Zij houden religie liever binnen de persoonlijke sfeer en zien het als een keuze die in vrijheid genomen wordt. Die vrijheid komt in gevaar wanneer jonge kinderen op scholen zonder ontsnappingsmogelijkheid met eenzijdige religieuze dogma\u2019s worden bestookt. De AKP-regering stimuleert die praktijk en werd daar onlangs nog door het Europees hof voor de mensenrechten (ECHR) voor op de vingers getikt. <\/p>\n
Wie dergelijke kritiek in de anti-islamitische hoek plaatst weet niet wat vrijheid inhoudt. De achterliggende gedachte laat zich raden. In een wereld waarin velen met afschuw vervuld zijn over Geert Wilders en zijn vreselijke soortgenoten kan kritiek op islamistische politici eenvoudig in een kwaad daglicht worden geplaatst door het aan anti-etnische of anti-islamitische opvattingen te verbinden. Zoals kritiek op Isra\u00ebl maar al te gemakkelijk aan antisemitisme wordt verbonden. Maar of die strategie nu door zionisten of islamisten wordt gevolgd, het blijft ongenuanceerd en goedkoop. <\/p>\n
Respect<\/strong>
\nTijdens de laatste ramadan gebeurde iets dat me trof. Ik bezocht toen een Turkse kennis met wie ik soms een glaasje drink. Hij neemt het doorgaans niet zo nauw met de door de islam opgelegde verboden, maar tijdens de ramadan verandert dat en drinkt hij geen druppel. Hij verraste me door plotseling een glas whisky voor mijn neus te zetten. Om zo zijn respect uit te drukken voor de manier waarop ik leef. Ik kan me voorstellen dat zoiets in andere landen met een overwegend islamitische bevolking sporadisch voorkomt, maar in Turkije is het geen punt. <\/p>\nEen paar jaar geleden was ik in Turkije op een bruiloft. In een moskee, wat betekent dat het een erg religieuze bruiloft was. Ik kreeg de bruid ook niet te zien. De mannen namen me mee naar de gebedsruimte, waar ik geduldig probeerde de preek van de imam te volgen. Dit werd als een belangrijk teken van respect ervaren. Niemand wees me er op dat ik als athe\u00efst een levenswijze volg die niet aansluit bij de islam. <\/p>\n
Zo hoort het: respect beantwoordt met respect. Daar heeft de nadruk van de AKP op religie gelukkig niets aan veranderd in Turkije. <\/p>\n
Geschiedenis<\/strong>
\nTel hier de spreekwoordelijke Turkse gastvrijheid bij op, en het is goed toeven voor een buitenlander in Turkije. Maar er is meer dat me in dit land aantrekt. Dat is het voortdurende gevoel dat hier (nog) dingen kunnen veranderen. Een heel verschil met Nederland, waar de geschiedenis voorbij lijkt. <\/p>\nOp de inspirerende dynamiek die hiervan uitgaat heeft de AKP, met haar grootspraak dat ze Turkije tot het einde der tijden zal besturen, geen greep. De vaart waarmee die partij aan het begin van het vorige decennium opdook leert juist hoe snel alles hier om kan slaan. <\/p>\n
Die andere kant van Turkije, waar ik zo van onder de indruk ben, komt met name ook tot uiting in de kunst. Die maakt hier een enorme opkomst mee. Als kunst de schaduw is die de toekomst voor zich uitwerpt, zoals Harry Mulisch schreef, is de geschiedenis in Turkije nog lang niet voorbij en heeft dit land de toekomst veel te bieden. Die belofte maakt het erg fascinerend om de ontwikkelingen hier te volgen, ook al gaan die momenteel in een minder positieve richting dan ik de Turken wens.<\/p>\n
Peter Edel\/Istanbul <\/p>\n
Van Peter Edel verscheen onlangs De diepte van de Bosporus, een politieke biografie van Turkije (Uitgeverij EPO, Antwerpen).<\/p>\nVolg Peter Edel op twitter<\/a>.<\/em> <\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"[Door Peter Edel\/Istanbul] – Wie regelmatig over een voor velen beladen onderwerp publiceert kan reacties verwachten. Die krijg ik dan ook. Ze verschijnen onder mijn artikelen, maar nog vaker ontvang ik ze via de sociale media. De positieve meestal via Facebook, de negatieve vaak via Twitter EU Een aparte categorie zijn de reacties waarin een […]<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[28],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/14653"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=14653"}],"version-history":[{"count":3,"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/14653\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":14657,"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/14653\/revisions\/14657"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=14653"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=14653"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=14653"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}
![\"love\"](\"https:\/\/www.turksnieuws.nl\/wp-content\/uploads\/love.jpg\")
[Door Peter Edel\/Istanbul] – Wie regelmatig over een voor velen beladen onderwerp publiceert kan reacties verwachten. Die krijg ik dan ook. Ze verschijnen onder mijn artikelen, maar nog vaker ontvang ik ze via de sociale media. De positieve meestal via Facebook, de negatieve vaak via Twitter<\/p>\n