Istanbul/Peter Edel (COLUMN) – Op 13 mei uitte vicepremier en economiesupervisor Ali Babacan zich in een toespraak tijdens een ontmoeting van de Bab-i Ali-denktank bezorgd over de toestand van de rechtsstaat in Turkije:
‘Democratie kan alleen overleven binnen een solide juridisch systeem. Een gezonde democratie kan niet volgehouden worden in een land waar je denkt: “dit land is democratisch, maar er zijn problemen met de rechtsstaat.” Wanneer de regels niet duidelijk en transparant zijn, als ze niet worden toegepast op hen die de wet hebben overtreden en als de rechtspraak niet naar behoren functioneert, dan zal de democratie zeer waarschijnlijk falen.’
Volgens Babacan schaadt een slecht functionerend rechtssysteem ook het zakenklimaat in Turkije. Daar voegde hij aan toe dat de rechtszekerheid in het geding komt wanneer uitspraken die na lange procedures worden gedaan, uiteindelijk steeds door hogere gerechtshoven worden vernietigd. Babacan:
‘Wij willen een systeem gebaseerd op een universele wet. We willen dat onze grondwet simpel, duidelijk en eenvoudig te begrijpen is. Bovendien zeggen we dat ons juridische systeem op een objectieve en onafhankelijke manier in de praktijk moet worden gebracht.’
Over wie heeft Babacan het als hij over ‘wij’ spreekt? Want lang niet iedereen binnen zijn Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) zal wat hij hier zei kunnen waarderen. Daar lopen er veel rond die een afhankelijke en subjectieve rechtspraak prima vinden, zolang het niet in het nadeel van henzelf, de partij en bevriende ondernemers is.
Zo wordt Babacan een roepende in de woestijn. Maar dat is hij wel vaker. Tijdens de 71e algemene assemblee van de Unie van Kamers en Beurzen (TOBB) op 2 mei jl., waarbij hij te gast was, hoefde hij daar zelfs geen woord voor te zeggen.
Nadat premier Davutoglu vertrokken was, kwam Kemal Kilicdaroglu, de leider van de oppositievoerende Republikeinse Volkspartij (CHP), aan het woord. Hij vroeg de zaal:
‘Onze grondwet schrijft voor dat de pers vrij moet kunnen werken. Alstublieft, willen zij die vinden dat de pers vrij is in Turkije hun hand opsteken.’
‘Kijk, geen enkele hand, Turkije kent geen persvrijheid’, constateerde Kilicdaroglu.
Wat vooral opviel was dat Ali Babacan zijn hand al evenmin opstak.
Babacan heeft er die termijnen als minister opzitten, waardoor hij zich volgens de statuten van de AKP niet nogmaals verkiesbaar kan stellen. Toch klinken er geluiden dat hij aan een volgende AKP-regering verbonden zal blijven. Omdat buitenlandse investeerders veel vertrouwen in hem hebben, want los daarvan zal hij zich met zijn publieke optredens niet altijd even geliefd maken binnen de AKP.
Volg Peter Edel op Twitter
Peter Edel is schrijver van De diepte van de Bosporus, een politieke biografie van Turkije (2012, uitgeverij EPO, Antwerpen)
Volgens mij 1 van de hele weinige mensen binnen de AKP met een geweten en een werkpaard. Jammer genoeg heeft ook hij slechts een bijrol binnen de partij. Nu hij van het toneel verdwijnt blijven er alleen maar draken over.
Alsof jij ineens op de AKP zou gaan stemmen als Babacan wél zou zijn gebleven.
Dus in plaats van je nutteloze kritiek op de AKP of leden daarvan te spuien, kun je beter eens aan de reorganisatie van je eigen Ataturk- en leger-knuffelende CHP gaan werken.
.
Zoals gebruikelijk staat de beste stuurman weer aan wal.