Deze column is mogelijk gemaakt door het Nederlandse Rode Kruis. Door Funda Müjde – Alle cultuurverschillen ten spijt, Turken voelen zich meer Europeaan dan menige tegenstanders van Turkije beseffen of wensen.
Het is bizar dat Europeanen protectionistisch reageren, tegen de toetreding van Turkije tot de Unie zijn, maar zelf de grootste criticasters zijn van de EU. Ze uiten zich haatdragend en komen niet eens opdagen bij de EU verkiezingen. Alle nieuwe Oost-Europese lidstaten die toegetreden zijn tot de Unie, voldoen niet helemaal of nauwelijks of zelfs helemaal niet aan de eisen die ook aan Turkije worden gesteld: Er is sprake van discriminatie van minderheden en vrouwen en hun slechte positie, hoge werkeloosheid, vaak is de landseconomie niet op orde, hoge criminaliteitscijfers, hoger zelfs dan Turkije, enzovoort. Daarom begrijpt de Turkse bevolking die antihouding niet. Men ervaart het als meten met dubbele maten. Wel zijn de Turken het eens dat ze nog meer moeten moderniseren en democratiseren, maar juist om die reden willen de voorstanders ook bij de Unie; zo kan dat proces alleen maar versneld worden.
Waarom kent men elkaar niet goed? Turken, Europa en in ons geval Nederland. Zo houden Turken bijvoorbeeld meer van Nederland dan Nederland beseft. Het wordt tijd voor een hernieuwde kennismaking.
Toen de gastarbeiders ruim veertig jaar geleden naar Nederland kwamen, wisten ze niet wat ze zagen. Alles was gecultiveerd. Een letterlijke overwinning op de natuur. Met een land onder de zeespiegel moest dat ook wel. En dan die wereldberoemde, Hollandse koeien. En groente en fruit? Perfect van vorm en kleur. Weliswaar geen geur en weinig smaak, maar who cares?! Zomergroente verkrijgbaar in de winter en wintergroente in de zomer.
Bloemen, planten, kruiden en eenden in de openbare ruimte! Oeps, het is niet de bedoeling om die prachtige bloemen en kruiden te plukken? Wat een vreemd maar beschaafd land! Maar goed dat die bloemen nauwelijks ruiken, kun je er makkelijker van af blijven. In Turkije ruik je een tomaat of een anjer op kilometer afstand.
‘Wat een mooi, schoon land, en wat een democratie.’ Niet alleen de ziekenhuizen maar ook de gevangenissen leken op vijfsterren hotels. Hoewel, de Somalische zeepiraten die nu in Nederland berecht worden, vinden de gevangenissen anno 2009 nog steeds vijfsterrenhotels.
En weet je wat zo leuk was aan Nederland? Geen klassendiscriminatie. Iedereen werd gelijk behandeld.
Natuurlijk misten de nieuwkomers de ruige natuur, de bergen en de rivieren. De laag- of ongeschoolde arbeiders moesten hard werken en konden niet elk jaar op vakantie, dus gingen ze op pad in Nederland.
Ze schrokken zich wezenloos van de Noordzee. Zó grijs! In de Middellandse Zee kun je tot je middel in het water staan en nog steeds je eigen tenen zien. Zo helder, zo groen/blauw/ turkoois. Maar hier hadden ze een Koningin die zich onder het volk begaf! De ontdekkingsreis door Nederland gebeurde op eigen houtje of met behulp van Nederlandse buren, collega’s en vrienden. Wat toen overigens normaler was en meer gebeurde dan nu. Er waren immers geen inburgeringscursussen. ‘Waren die er maar’, hoor je nu veel Turkse vrouwen van de eerste generatie zeggen.
Inburgeraars in Lelystad kregen onlangs een rondleiding door de natuur van Flevoland. De Turkse deelneemsters aan de inburgeringcursus vonden de ooivaars ‘lelijk’!
‘Lelijk? Nee toch?’ Zei de juf. ‘Ja, ja, mooi lelijk!’ Zeiden ze enthousiast. Nu begreep de juf er helemaal niets meer van. En wat bleek? In het Turks heet een ooievaar ‘Leylek’!
De Turkse vrouwen vinden de kennismaking met de Nederlandse natuur geweldig en al helemaal omdat het zal eindigen met een picknick; een lievelingsbezigheid van de Turken. Thomas Slobbe kreeg in 2004 het idee om nieuwkomers kennis te laten maken met de Nederlandse natuur, in de vorm van het zogenaamde smulbos, zodat zij zich (sneller) thuis kunnen voelen in Nederland. Hij werd aangevallen, uitgelachen en weggehoond. Werd beschuldigd van betutteling, discriminatie en paternalisme. Gelukkig zijn – ondanks alle kritiek – er toch steeds meer picknickplekken gekomen en plaatsen waar mensen, net als vroeger, bessen, bramen kunnen plukken en van de paden mogen. Een dagje in de natuur en alle stress is weg. Dit te delen met Nederlanders! Turken houden van natuur, voetbal, dansen en picknicken. En ja hoor; na het inburgeringsrondje natuur wordt het geheel afgesloten met een picknick. Algauw komen de mobiele telefoontjes tevoorschijn waarmee muziek wordt afgespeeld en de eerste spontane dans begint. Verdient navolging: in de Hollandse natuur, op oriëntaalse en Europese muziek met elkaar dansen. Het Rode Kruis kan dit initiatief meteen en gratis en voor niks in de taallessen overnemen.
Funda Müjde
