De dag van de herdenkingen (column)

28
8

(Door Peter Edel/Istanbul) – Morgen, 25 april, precies een eeuw geleden deden militairen uit Nieuw-Zeeland en Australië een landing op Gallipoli, een schiereiland in West-Turkije. Zo begon een van de bloedigste confrontaties gedurende WOI; 130.000 soldaten sneuvelden. Het Ottomaanse Rijk won de slag, al verloor deze bondgeerebegraafplaats op Gallipolinoot van de Centrale mogendheden later de oorlog tegen de geallieerde landen.

De herdenking van deze historische dag vindt niet morgen plaats, maar al vandaag. Dat valt met name op omdat gelijktijdig daaraan nog een andere herdenking wordt gehouden. In Armenië namelijk, waar zoals op veel andere plaatsen in de wereld herdacht wordt dat op 24 april, eveneens een eeuw geleden, een groep Armeense intellectuelen werd gedeporteerd. Dit wordt beschouwd als het begin van wat men in Turkije ‘de gebeurtenissen van 1915’ noemt, maar in de rest van de wereld doorgaans als de ‘Armeense genocide’ te boek staat.

Sargsyan

Dat de herdenking van de slag om Gallipoli een dag vooruitgeschoven werd heeft gezien de gevoeligheden rond de ‘gebeurtenissen van 1915’ wereldwijd tot ergernis geleid. Vooral uiteraard in Armenië, waar president Sargsyan eerder een uitnodiging ontving om in Gallipoli aanwezig te zijn. Het verraste niet dat hij die afsloeg. Sargsyan vond de ceremonie op Gallipoli een goedkope manier om de aandacht af te leiden van zijn eigen herdenking.

Sargsyan heeft vandaag wel iets anders aan zijn hoofd, en zelfs als dat niet zo was had hij een reden om de Turkse uitnodiging af te slaan. Toen de Armeense minister van Buitenlandse Zaken Edward Naslbandian vorig jaar augustus in Ankara was nodigde hij president Erdogan uit om op 24 april naar de Armeense hoofdstad Jerevan te komen voor de herdenking aldaar. Erdogan sloeg die niet zo zeer af, als wel dat hij niets van zich liet horen. Toen Sargsyan vervolgens de Turkse uitnodiging kreeg reageerde hij als volgt:

‘Het is niet onze gewoonte om welkom geheten te worden door gastheren die niet reageren op een uitnodiging van onze kant.’

Gasten

Andere landen gingen wel in op de uitnodiging uit Ankara om te gast te zijn bij de herdenking op Gallipoli. Azerbeidzjan, Bosnië, Tsjaad, Djibouti, Irak, Ierland, Kosovo, Macedonië, Mali, Montenegro, Niger, Pakistan, Qatar, Senegal, Slovenië, Somalië, Zuid-Soedan, de Turkse Republiek op Cyprus en Turkmenistan behoren tot de landen die daarbij door staatshoofden vertegenwoordigd worden. Namens Groot-Brittannië zijn de prinsen Charles en Harry vandaag op Gallipoli. Ze zijn daar wellicht de meest prominente gasten.

Nieuw-Zeeland, Australië, Moldavië, en Roemenië, sturen hun premier. Bahrein, Canada, Kroatië, Gabon, Georgië, Ghana, Guinee, India, Libanon, Letland, Mongolië, Mauritanië, Mozambique, Singapore, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Tajikistan, Tunesië en Vietnam vinden een minister genoeg.

Afwezigen

Frankrijk, dat ook op Gallipoli vocht, kan het om die reden niet maken om daar vandaag niet te verschijnen, maar houdt het eveneens bij een minister. President Hollande, die de ‘de gebeurtenissen van 1915’ als ‘genocide’ aanmerkte, gaat naar de herdenking in Jerevan. Zijn Russische collega Putin is daar vandaag eveneens.

Twee dagen voor de herdenkingen erkende Putin de Armeense genocide als een historisch feit. Duitsland en Oostenrijk deden dat eveneens, met als kanttekening de erkenning van verantwoordelijkheid voor de Armeense tragedie in 1915 omdat zij bondgenoot van Turkije waren tijdens WOI.

Ankara riep de Turkse ambassadeur in Oostenrijk terug. Daarmee staat het totaal aantal landen waar Turkije niet door een ambassadeur wordt vertegenwoordigd momenteel op zeven. Naast Oostenrijk zijn dat Egypte, Israël, Libië, Syrië, het Vaticaan en Jemen. De betrekkingen van Turkije met het buitenland zijn wel eens beter geweest. Opvallend overigens dat de Turkse ambassadeurs in Frankrijk en Rusland wel op hun post mochten blijven.

Obama

Een aantal landen laat volledig verstek gaan op Gallipoli, waaronder Nederland. Er viel weliswaar een persoonlijke uitnodiging van Erdogan op de mat in Den Haag, maar de regering voelde zich niet geroepen om daarop in te gaan. Daarbij zal ergernis over de datum zeker een rol spelen, al is de neutraliteit van Nederland tijdens WOI op zich voldoende reden om weg te kunnen blijven.

Paus Franciscus laat de herdenking op Gallipoli ook aan zich voorbijgaan, wat gezien zijn opmerking over de ‘Armeense genocide’ eerder deze maand en het terugroepen van de Turkse ambassadeur bij de Heilige Stoel niet verrast.

President Obama maakte een einde aan alle speculaties door tijdens zijn toespraak over 24 april het woord ‘genocide’ achterwege te laten.

Wel verwees hij naar de Amerikaanse ambassadeur Henry Morgenthau, die zo zei Obama in 1915 ‘alarm sloeg bij de Amerikaanse regering en de Ottomaanse regering confronteerde’.

Verder noemde Obama Paus Franciscus en Raphael Lemkin, de grondlegger van de term ‘genocide’. Zo maakte Obama er geen geheim van hoe hij, ondanks dat hij het G-woord uit de weg ging, over de ‘gebeurtenissen van 1915’ denkt. De Armeense gemeenschap in de VS zal desalniettemin teleurgesteld zijn.

De VS zullen op Gallipoli vertegenwoordigd worden door ambassadeur John R. Bass.

Video

Maar goed, terwijl in Jerevan vandaag dus de dood van honderdduizenden Armeniërs wordt herdacht, draait het in Turkije vandaag om Gallipoli. De sentimenten over de slag die daar in 1915 plaatsvond leven onder Turken net zo zeer als de antisentimenten over de ‘gebeurtenissen van 1915’ c.q. de ‘Armeense genocide’. Perfecte gelegenheid dus voor propaganda.

Afgelopen week verscheen regelmatig een video op de Turkse TV over Gallipoli waarin een hoofdrol was weggelegd voor president Erdogan. De video begint met de vraag ‘Heb je ooit de stemmen van de martelaren gehoord’? Vervolgens zijn er soldaten te zien die tegen hun bevelhebbers ‘Jawel mijn commandant’ zeggen. Na nog meer beelden van soldaten en loopgraven klinkt opeens de stem van Erdogan. Hij citeert een gedicht van de voor het nationalistische islamisme in Turkije belangrijke dichter Arif Nihat Asya.

Dan verschijnen er bloemen in beeld, schuift de camera opzij en komt Erdogan in beeld. Wanneer hij zijn handpalmen naar voren steekt voor een gebed regent het. Deze keer is er geen bodyguard om hem met een paraplu tegen het hemelwater te beschermen. Dramatischer kan bijna niet. Alleen tranen ontbreken, maar dat was te ver gegaan voor de achterban van de AKP, die in Erdogan een ‘echte kerel’ herkent.

Atatürk

Nadat Erdogan zijn gebed beëindigd heeft komt de Turkse vlag in beeld. De video eindigt met het portret van Mustafa Kemal Atatürk, de oprichter van de Turkse Republiek, wiens reputatie als militair leider op Gallipoli gevestigd werd.

Dat Erdogan en zijn Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (AKP) weinig moeten hebben van Atatürks seculiere ideologie deed er even niet toe. Erdogan kwam naar voren als Atatürks ultieme opvolger en daarmee als de opperste baas van het ‘Nieuwe Turkije’, daar draaide het om.

De propaganda gericht op de verkiezingen, waarbij Erdogan gepassioneerd hoopt op genoeg winst voor de AKP om zich via een presidentieel systeem van veel democratische rompslomp te kunnen ontdoen, droop er van af. En het moet gezegd, op de conservatieve nationalisten in Anatolië zal het zeker indruk hebben gemaakt. Die smullen van nationalistische emoties en Erdogan weet dat als geen ander.

Erdogans video rond de herdenking op Gallipoli kan ook gezien worden als een afleidingsmanoeuvre ten aanzien van de teruglopende economie en werkgelegenheid, waar veel Turken zich in toenemende mate zorgen over maken. Het is de vraag hoelang het effect in die zin zal beklijven, maar het is niet onmogelijk dat het in juni een aantal zetels gaat opleveren.

Foto: Peter Edel (geallieerde erebegraafplaats of Gallipoli)

Volg Peter Edel op Twitter

Peter Edel is schrijver van De diepte van de Bosporus, een politieke biografie van Turkije (2012, Uitgeverij EPO, Antwerpen

28 REACTIES

  1. Ja Peter, je hebt je best weer gedaan om een oprecht eerbetoon aan de slachtoffers van Gelibolu te beschimpen als verkiezingspropoganda en belachelijk te maken.
    Natuurlijk, tranen ontbreken, dramatiseer het maar, maak het maar belachelijk.
    Jij als superieure Hollander begrijpt immers als geen ander dat dat zelfs de AKP-achterban te ver was gegaan.
    Wie ben jij dan om je te kunnen verplaatsen in de gedachtengang van een AKP-er? Wie ben jij dan om je zelfs maar de illusie te kunnen veroorloven je te kunnen verplaatsen in de meest seculiere Turk.
    Omdat je toevallig een paar jaar in een gastvrij Turkije woont waar je je door toedoen van de warmte van de Turkse mensen toevallig goed thuis voelt, wil nog niet zeggen jij als botte lompe en gevoelloze Hollander zou kunnen uitspreken over wat er in de harten van Turken omgaat als het gaat over de oorlog die onze grootouders voor ons gevochten hebben om ons land voor ons te behouden.
    .
    Jij, Kees en Grinslander zijn wel juist degenen die zonder knipperen met de ogen hun land en hun vlag zouden weggeven om het eigen vege lijf veilig te stellen.
    Immers, hoe noemde Kees dat in de discussie van enkele columns geleden ook alweer? ‘…enkele flarden textiel…’ of iets dergelijks.
    .
    En natuurlijk, de aandacht mag niet worden afgeleid van de herdenking van de Armeense kwestie. Turkije mag zich niet verdedigen tegen de vele ongefundeerde en onbewezen aanvallen uit de hele met name christelijke wereld aangaande dit onderwerp. Maar de hele wereld mag in jouw ogen wel vrij prijs schieten op Turkije, dat wel.
    Echt iets voor jou om ook in deze kwestie weer de kant van de tegenpartij te kiezen en Turkije en het Turkse volk te kleineren en zwart te maken.
    Gelukkig zat Erdogan ook in het spotje, dus had je zwarter-dan-zwarte schaap snel gevonden. En daarmee hoop je dan de seculiere Turkse lezers mee te krijgen.
    Maar nee vriend, dat gaat je deze keer niet lukken, op dit onderwerp trekken wij 1 lijn:
    Het Turkse volk, de Turkse vlag, Ataturk, de Vrijheidsstrijd en alle volgende Turkse regeringen die daardoor mogelijk zijn geweest, inclusief Erdogan met zijn AKP… alles voor Turkije en ALLE Turken!
    .
    Het is schandalig, beledigend en schofferend hoe jij je durft te uiten over dit onderwerp.
    Jij moet je oprechte excuses aan de Turkse lezers aanbieden.

  2. En aangezien Edel nogal weer zaken tegenover elkaar aan het zetten is, ‘Armeense herdenking’ versus ‘Slag om Gelibolu’, voel ik mij genoodzaakt om daar dan maar weer eens tegenwicht aan te geven. Ik wilde daar eerst zelf een betoog over schrijven, maar in de NRC kwam ik een betoog van ene ‘Teyfik’ tegen die exact omschrijft hoe de zaken in de juiste context van oorlog en verschrikking dienen te worden geplaatst.
    .
    Aangezien ik het Teyfik niet kan vragen hoop ik maar dat hij het niet erg vind dat ik zijn evenwichtige tekst hieronder herhaal.

    • Als je kijkt naar de periode kort voor het 1915 gebeuren zie je dat er vanuit west Europa een nieuw fenomeen komt. Nationalisme, wat zich langzaam als een olievlek over Europa uitspreid, langzaam bereikt ook nationalisme de Ottomaanse grenzen en zijn het eerst de Bulgaren die een Bulgarije voor Bulgaren eisen en opstanden plegen, snel erna volgen de Grieken, kortom de zieke man van Europa brokkelt af, de Balkan wat een kleine 400 jaar Ottomaans grondgebied was vocht zich vrij, alle Turkse invloeden werden teniet gedaan, complete dorpen vernield en alles wat Turks of Islamitisch was moest dood of oprotten. Ook in de Kaukasus was dit het geval, zo wonen aan de oostgrens met de destijds Russische gebieden in het Ottomaanse rijk vele Armenen onder Ottomaans gezag, al eeuwen lang. In Rusland had je een groep, genaamd Dashnaks, deze zijn ontstaan in 1890 en hadden tot doel om de Armeense gebieden in het Ottomaanse rijk te annexeren met de Armeens Russische gebieden, ook vanuit de geallieerden die oorlog voerden met de Ottomanen (Rusland, Frankrijk, Engeland, Italië, Australië, India) was die belofte gedaan.
      Als we kijken naar de acties van de Dashnaks in die zeg 25 jaar naar 1915 toe:

      “Toen de Armeens-Tataarse Oorlog uitbrak tussen Armenen en ‘Kaukasische Tataren’ (Azerbeidzjanen) in 1905, gaf de Dashnak de Russen hiervan de schuld. De Armeense revolutionair en latere bevelhebber van het Armeens Legioen van de Duitse Wehrmacht, vermoordde hierop de Russische gouverneur-generaal Nakasjidze, die door de Armenen werd gezien als de aanstichter van de bloedbaden. De tsaristische vertegenwoordiger voor de Kaukasus, Vorontsov-Dasjkov verklaarde dat de Dashnak verantwoordelijk was voor een belangrijk deel van de instigaties tot de bloedbaden en schreef dat Dashnak-milities de moslims aanvielen en vaak de bevolking van hele dorpen uitroeiden.[1] De Dashnak verklaarde echter dat hun organisatie hielp bij het organiseren van de verdediging van de Armeense bevolking tegen moslimaanvallen. De slagen die werden uitgedeeld door Armeense vechteenheden zorgden voor een versnelde consolidatie van de moslimgemeenschap in de Kaukasus.[2] De Dashnak beschouwde in die periode gewapend optreden inclusief terreur als noodzakelijk voor het bereiken van politieke doelen.[3]

      De Armeense Revolutionaire Federatie werd actief binnen het Ottomaanse Rijk in de vroege jaren 1890 met het oog op de eenmaking van de verschillende kleine groepen in het rijk dat werd gepleit voor een hervorming In 1905 organiseerden de leden van de Armeense Revolutionaire Federatie de ‘Yildiz Poging’, een moordaanslag op de Sultan Abdul Hamid II in de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk, Constantinopel (het hedendaagse Istanboel). De Yildiz Poging om de Sultan te vermoorden was een mislukking, omdat de tijdbom zijn doel miste door een paar minuten later te ontploffen. De Dashnak verloor ook een van haar grondleggers, Kristapor Mikaelian, in een explosie tijdens de planning van de operatie”

      Ik vraag me af waarom dit soort zaken nooit belicht worden in de vele discussies die gevoerd worden rondom het onderwerp, het zijn essentiële zaken gezien de grondgebieden waarover we spreken Ottomaanse grondgebieden zijn, de expansiedrift van de Russen en het gewin wat de geallieerden voor ogen hadden en ook hiervoor ook mede de Armenen gebruikten (vanwege de religieuze achtergrond).

      Destijds werd op drie continenten tegelijk oorlog gevoerd en lieten velen het leven, vele onschuldige Armenen dat ontkent niemand, maar ook vele Turken, het is een selectieve benadering om alleen de uitkomst van 1915 te gebruiken als referentie kader, als je de definitie van het woord genocide toetst op de bekende en erkende historische slachtingen op de Balkan & Kaukasus zouden ook die gebeurtenissen voldoen aan de titel genocide. In deze vindt ik dan ook dat het uitlichten van een van de groepen die geleden heeft in WW1 daar waar velen er aan hebben deelgenomen en velen er het slachtoffer waren een onjuiste benadering van de geschiedenis. Ik vindt het dan ook triest dat het leed van twee volkeren zo te grabbel wordt gegooid in vele internationale politieke arena’s voor electoraal gewin en helaas niet waarheidsvinding als doel hebben. Dit soort onderwerpen zijn niet bedoeld voor politici mijns inziens, eerder voor historici en wellicht is het beter dat ze de gehele oorlogsperiode als uitgangspunt nemen i.p.v. alleen de uitkomst van de gebeurtenissen in 1915.

      • Ga hier maar eens over nadenken, en verplaats je in de tijd dat een Rijk van alle kanten wordt aangevallen en overal gebieden moet afstaan. De Turken moeten het vege lijf redden en alles en iedereen die een bedreiging vormt waardoor het leefgebied van de Turken verder wordt verkleint elimineren. Ook de Armenen die door de Russen zijn opgehitst en worden misbruikt voor de eigen doelen zijn daardoor in het kamp van de vijand terecht gekomen en vormen daardoor een bedreiging voor de Turken.
        .
        Dit is een 100% oorlogsscenario, waarbij aan beide zijden veel slachtoffers vielen. Wie dit durft te vergelijken met de nazi’s die miljoenen Joden naar de eeuwige jachtvelden joegen, alleen omdat ze Jood waren, maar verder geen enkele aantoonbare bedreiging voor de Duitsers vormden is niet goed bij zijn hoofd.
        .
        En als het anders is dan ik hier schrijf, dan mogen de Armeniërs zelf met de bewijzen komen. Niemand maakt mij wijs dat er even tussen neus en lippen 1,5 miljoen mensen ‘kwijt raakten’ als gevolg van een genocide, zonder dat daar enige aantekening van zou zijn.
        .
        Het enige waar ze mee komen zijn vaagheden als zou Talat Pasa ergens eens een opdracht hebben gegeven tot etnische zuivering. Dat staat toch in schril contrast met de uitgebreide en minutieuze papieren administratie die de Duitsers er op nahielden inzake hun genocide in WOII.

      • Interessant betoog. Er ontbreekt echter veel van wat er in de negentiende eeuw aan voorafging. De Armeniërs werden toen als tweederangsburgers behandeld in het Ottomaanse Rijk en in toenemende mate het slachtoffer van o.a. berovingen door Koerden en Circassiërs, alsmede van crimineel gedrag onder overheidsvertegenwoordigers.In een reactie hierop eisten zij hervormingen en betere behandeling van de overheid. Als garantie daartoe verzocht de Armeense patriarch Nerses II na de Turkse Russische oorlog van 1877-1878 aan Rusland om een clausule in de Vrede van San Stefano op te nemen waardoor de Russen in het Ottomaanse Rijk konden blijven om op het naleven van hervormingen toe te zien. Groot Brittannië was echter gekant tegen de aanwezigheid van Russsche militairen op Ottomaans grondgebied. Het Verdrag van Berlijn was het gevolg. De Russen vertrokken en ter compensatie zou Abdulhamid de westerse mogendheden informeren over hervormingen ten aanzien van de Armeniërs. Die hervormingen bleven echter uit. De opstandigheid en roep om autonomie namen daardoor toe onder de hen. Het was onder deze omstandigheden dat Dashnak ontstond (en daarnaast ook de Armenekan partij en de sociaal democratische Hanchukian partij). De rebellie onder de Armeniërs werd vervolgens extra geprovoceerd door een zware belastingdruk die door Abdulhamid werd opgelegd. Toen daar protest tegen ontstond formeerde Abdulhamid de zogenaamde Hamadiyeregimenten. Die konden de Armeniërs behandelen ‘zoals hen uitkwam.’ Het gevolg was dat (toen al) 200.000 tot 300.000 Armeniërs werden gedood, de zogenaamde Hamadische slachting van 1894-1896. Dit verklaart waarom de opstandigheid en de roep om autonomie aanhield onder de Armeniërs, en waarom zij Rusland als beschermer en potentiële bevrijder bleven beschouwen. Dat de Armeniërs tijdens WOI de kant van Rusland kozen en dat daar veel moslims in Anatolië het slachtoffer van zijn geworden is een historisch feit. De beweegredenen van de Armeniërs daartoe kennen echter een verklaring die verder gaat dan hier geboden wordt. Tenslotte: in dergelijke conflictsituaties is het moeilijk om over goed of fout te spreken. De Ottomanen vreesden voor het uiteenvallen van hun rijk, maar de Armeniërs voor hun veiligheid. Voor beide valt achteraf begrip op te brengen.

        • Peter, ik val van mijn stoel! Complimenten, hopelijk aanvaard je ze deze keer wel.
          .
          Wat je hierboven allemaal schrijft klopt als een bus. ik wilde mijn verhaal niet nog gedetailleerder maken dan het al was, want feitelijk kun je over deze periode boeken volschrijven. En die zijn er ook over geschreven by the way. Wat mij zo tegen staat is dat maar zo weinig mensen kennis hebben van de aanleiding van de gebeurtenissen in 1915.
          .
          Wanneer je zelf al maar een deel van de aanleiding – want ook wat jij hier nu aanvult is nog maar een fractie van alles – opschrijft kom je al tot de conclusie: ‘voor beiden valt begrip op te brengen’. En dat klinkt toch al weer heel anders dan ‘De Turken hebben tussen neus en lippen door even 1,5 miljoen Armeniërs uitgeroeid’.
          .
          Als iedereen die zich een mening wil vormen over dit onderwerp nu eens evenwichtig onderzoek zou doen, en dan liefst met de hulp van de Armeniërs zelf door hun archieven te openen, dan zul je zien dat ook de Turken zelf steeds meer geneigd zullen zijn om hun aandeel schuld in deze kwestie te erkennen.
          Van de Turken mag niet worden verwacht dat zij zonder protest eenzijdig alle schuld op zich gaan nemen van gebeurtenissen die plaatsvonden midden in een Wereldoorlog.

  3. En natuurlijk, voor jou is dit niets anders dan een spelletje; bijhouden wie er wel was en wie niet. En hoe hoog was de positie van de aanwezigen. Voor jou is het net als kijken naar de uitslagen van het Eurovisie Songfestival, terwijl het hier over ons gaat: Turken, maar ook Armeniërs. En daar heb jij helemaal niks mee te maken, net zo min als dat je er gevoel bij hebt. Zelfs Nederland heeft er als land niets mee te maken, aangezien Nederland in WO I neutraal was en er geen enkele Nederlander in Gelibolu heeft gevochten of is omgekomen. Dus jij als Hollander bent de allerlaatste persoon die naar zijn oordeel wordt gevraagd. Zelfs de Nederlandse regering heeft dit begrepen en heeft zich in zijn geheel afzijdig gehouden inzake de vieringen en qua uitspraken en oordelen, alhoewel die smerige huichelachtige laag-bij-de- grondse christenhonden van de Christen Unie wel geprobeerd hebben om de Nederlandse regering te verleiden. Dat was echt een smerige puur op religie en niet op historische feiten gebaseerde actie van die gasten. Als een moslimpartij zoiets zou proberen zouden ze gelijk als moslim-terroristische organisatie worden bestempeld en worden verboden.
    Maar ja, ‘christen-terroristen’, zoiets bestaat niet, het klinkt haast als een mop. Christenen zijn immers zuiver op de graad en zouden nóóit een ander volk of religie op ongefundeerde basis iets in de schoenen schuiven, toch?

    • Exact het voorbeeld waarom moslimgroepen zoals die van jou uitgekotst worden. Wat een nodeloze woorden. Het zijn de joden het zijn de christenen het zijn de Hollanders cq Westerlingen die het op hun geweten hebben? Wat een eenvoud!

      • Oh, wat reageer je weer verongelijkt. Wat is er, voel je je op je lange tenen getrapt? Dus jij als christen of Jood of weet ik wat je bent mag ons wel overal de schuld van geven en van alles verwijten, maar als jezelf iets verweten wordt zijn het ineens ‘nodeloze woorden’ en moeten wij worden uitgekotst.
        .
        Ik denk eigenlijk dat de enige reden waarom jij ons zou willen uitkotsen is omdat ik de vinger op de zere christelijke plek leg.
        Het valt me nog mee dat je me nog niet als moslim-terrorist heb bestempeld, want dat is toch immers het Pavlov-woord als een moslim voor zichzelf opkomt?
        .
        Wat een eenvoud…
        Nee, dan jouw reactie, dat zit lekker gecompliceerd en doordacht in elkaar wou je zeggen?
        Ik schrijf 5 uitgebreide onderbouwde en gefundeerde reacties, en jij doet het met je doortimmerde reactie van 5 regels wel even af als ‘nodeloze woorden van een eenvoudige moslim’.
        .
        Ik zei toch al dat je te licht zou worden bevonden om je in de discussie te mengen die ik met Edel hier voer.
        Je aanwezigheid wordt overigens wel gewaardeerd hoor, ‘voor de vermaeck’, maar zeker niet ’ter lering’.

      • En wat wilde je trouwens verweren dan? Wou je soms zeggen dat de Christen Unie andere motieven had dan religieuze toen ze hun amendement(en) indienden? Ze hadden echt geen historici ingehuurd om aan waarheidsvinding te doen ofzo. En al hadden ze dat gedaan, dan hadden die historici de Armeense archieven toch niet ingekomen en zouden ze dus onvoldoende materiaal hebben vergaard om tot een gebalanceerde conclusie te komen, en daarmee waren de amendementen van de ChristenUnie dus voorbarig en puur religieus gebaseerd. Maar praat jij dat maar goed hoor knul, het zijn immers lui uit jouw kamp en christen-extremisten bestaan immers niet.

        • ook hier telkens een stellingname tegen alles wat anders is! OK dat mag. En dan weer mij in een kamp drukken en dat is niet echt volwassen!

          • Je kunt echt geen normale discussie voeren he? In iedere discussie neemt een partij een bepaald standpunt in tegenover een andere partij. Daar is per definitie sprake van een wij-zij situatie. Als je die feitelijkheid niet aankan moet je überhaupt niet gaan discussiëren.
            .
            In deze discussie zit jij in ieder geval niet in mijn kamp, omdat jij een laatdunkende mening over ‘moslimgroepen’ uit – waarmee je naar mij verwijst. Je drukt jezelf daarmee in een kamp, dat doe ik niet. En dat jij daar vervolgens niet mee om kan gaan, dat is inderdaad niet echt volwassen.

          • Met jou Stratenmaker inderduaad een onmogelijkheid en ja, jouw groep die zich moslim noemt is niet de respectvolle gelovige die zich met recht moslim kan noemen. Die liberale groep is niet in jouw omgeving te vinden. Mijn vrienden zitten niet op fuckvogeltjes zoals jij te wachten en al helemaal niet als hun woordvoerdertje.

  4. Frankrijk, rusland, servie zijn grotere moordenaars en hebben volkeren gebroken vanuit een rassentheorie. Shame on them dat de regeringsleiders aanwezig waren in Armenië. Niet te vergeten de andere hypocrieten die aanwezig waren. Nederland was dan wel niet aanwezig maar had wel diplomaten erheen gestuurd. De halve, laffe standpunt van Nederland is net zo verdervelijk als die van Amerika. Ze willen geen ruzie maar willen regelmatig hun white anglo saxon superieuriteit aan Turkije tonen. De opmerking van Stratenmaker over de Westerse/christelijke stok waarmee Turkije regelmatig wordt geslagen is waar. Shame on them. De landen die wat tegen Turkije en de Turken heeft en geen zonden heeft “werpe de eerste steen!

  5. peter is net als die andere hollandse nep journaliste die het bed deelt met een koerd en zo de pkk verheerlijkt… peter deelt het bed met een landverrader in Turkije dat ie daarom zich veilig stelt.. hoop dat er een dag komt dat deze twee berecht worden wegens ten val proberen te laten brengen van een democratisch gekozen partij d.m.v het verspreiden van propaganda.. en om spionage..

  6. Vooropgesteld: ik ben niet religieus en als zodanig verwerp ik ieder geloof in een opperwezen als onzin – of hij nu de God van de Christen Unie of de Allah van Stratenmaker heet. Als puntje bij paaltje komt, kunnen Arie Slob en Tayip Erdogan elkaar trouwens goed vinden in de band tussen staat en godsdienst, hun anti-abortusretoriek, de bevordering van christelijke dan wel islamitische schooltjes en hun steun aan geloofsgenoten elders. Voor de CU zijn dat de christelijke Armeniërs, voor de AKP-aanhangers zijn dat de moslimbroederschappen in de wereld (zolang die tenminste niet, zoals Fettulah Gülen, het gezag van padishah Tayip I in twijfel trekken – want dan verdwijnt deze categorie moslims achter de tralies).
    .
    Maar tussen de heren Slob van de CU en Stratenmaker van de AKP zijn ook enkele opvallende verschillen. Stratenmaker spreekt over ‘de smerige huichelachtige laag-bij-de-grondse christenhonden van de CU’, terwijl Slob wel uitkijkt om zich zo over moslims uit te laten. Integendeel: in de armzalige bed-bad-brood-discussie bevindt de Christen Unie zich in het kamp van degenen die een menselijke behandeling van de uitgeprocedeerde asielzoekers bepleiten. Deze constatering is hier van belang, omdat veel asielzoekers een islamitische achtergrond hebben.
    .
    Natuurlijk realiseer ik mij dat deze argumenten op Stratenmaker geen enkele indruk zullen maken. Als Turk met een Nederlands paspoort profiteert hij volop en ongestraft van het recht op vrije meningsuiting – ook wanneer hij (net zoals de PVV-tokkies) een hele bevolkingsgroep criminaliseert. Een vraagje aan Stratenmaker: wat gebeurt er met mij wanneer ik in het Turkije van Erdogan openlijk spreek en schrijf over ‘de smerige huichelachtige laag-bij-de-grondse moslimvarkens van de AKP’? Vertel!

    • @Kees
      .
      Juist omdat de mensen van ChristenUnie zich in de bed-bad-brood discussie netjes hebben gedragen, zoals ze overigens in de meeste kwesties zeer nette standpunten innemen waar ik mijzelf vaak goed in kan vinden, valt het me juist zo van hen tegen dat ze zich in de discussie van de Armenen zo hebben verlaagd tot hun basale ‘wij staan hoe dan ook aan de kant van christenen’, zonder oog te hebben voor waarheidsvinding en het complete plaatje. Daarmee hebben zij zich verlaagd tot de houding die Erdogan in heeft genomen in de Gaza-kwestie ten opzichte van Israël, want ook daar is het evenwichtige beeld van de werkelijkheid zoek.
      Het achtervoegsel -honden was trouwens iets te veel van het goede nu ik mijn eigen tekst zo terug lees, dus dat neem ik terug. Maar ‘smerig’, ‘huichelachtig’ en ‘laag-bij-de-grondse’ blijft wel gewoon staan want dat zijn correcte omschrijvingen van hun houding en van hun achterliggende gedachtengang.
      .
      ‘…terwijl Slob wel uitkijkt om zich zo ver moslims uit te laten…’.
      Ik wil niet veel zeggen, maar feitelijk beticht de partij van Slob de Turken – toch ook vooral omdat het moslims tegen christenen zijn – van genocide, nog voordat alle bewijzen op tafel liggen en genocide onomstotelijk is bewezen. Ik vraag me af wat erger is. Het is op zijn minst niet correct.
      .
      En natuurlijk stelt de CU zich in de bed-bad-brood discussie op het juiste standpunt. Net zoals de AKP in Turkije ook geen moslim-christen onderscheid maakt tussen de 2 miljoen Syrische vluchtelingen die daar worden opgevangen.
      En zo zou het ook moeten zijn. Een standpunt in een kwestie mag nooit afhangen van de religie van partijen, het moet gebaseerd zijn op de waarheid en het recht dat daarbij moet worden gedaan.
      En dat laatste vergat de CU even in de Armeense zaak, vandaar mijn uithaal.
      .
      Trouwens, ik denk dat als jij in Turkije net zo uithaalt naar een moslim(partij) zoals ik dat deed richting de CU, dan denk ik eerlijk gezegd dat er niet eens zo heel veel zal gebeuren, mits je het maar netjes onderbouwt en uitlegt waarom je zegt wat je zegt. Waarschijnlijk volgt er dan gewoon een (verhitte) discussie, net als wij hier nu doen.
      Als je zondermeer gaat lasteren en schimpen denk ik dat je klappen krijgt. En dan ook terecht natuurlijk.

    • Oh ja, ook nog even dit:
      ‘…ook wanneer hij (net zoals de PVV-tokkies) een hele bevolkingsgroep criminaliseert…’
      Ik wil je erop wijzen dat ‘de christenh****n van de CU’ geen bevolkingsgroep zijn.
      Het gaat om meen ik een stuk of 6 parlementariërs die ik op hun verkeerde houding wijs. Wat ook nog eens iets anders is als criminaliseren.

  7. Stratenmaker, ik vind het goed van je dat je, sprekend over de Christen Unie, de kwalificatie ‘christenhonden’ terugneemt. Maar in je aanvullende reactie maak je dat enigszins ongedaan door te zeggen dat je slechts doelde op de 6 CU-parlementariërs (het zijn er overigens 5) en niet op een bevolkingsgroep. Maar óók al bedoelde je dat oprecht, dan heb je het toch echt mis. Ik geef je de verzekering dat de opvatting van Slob c.q. geheel door zijn achterban (in 2012 waren dat 294.586 kiezers) wordt gedeeld. Daarbij komen ook nog eens de 801.620 CDA-ers en 196.780 SGP-ers. Volgens mij is er trouwens geen enkele (ook a-religieuze) partij in Nederland die de Armeense genocide in twijfel trekt.
    .
    Ik ook niet, al weet ik dat al mijn Turkse vrienden – of ze nu wel of niet seculier zijn – mijn opvatting bestrijden en verafschuwen. Ik ken de gevoeligheden. Dat spijt mij zeer, maar op grond van alles wat ik over de Armeense kwestie heb gelezen denk ik dat de Turken onder leiding van Talaat en zijn handlangers in en na 1915 wel degelijk gepoogd hebben om de Armeniërs uit te roeien. In ieder geval zouden de aanstichters en daders heden ten dage bij het Internationale Strafhof geen schijn van kans maken. Wel is het zo – maar of je dat als een verzachtende omstandigheid moet opvatten betwijfel ik – dat het Turkse volk onnoemelijk zwaar heeft geleden onder de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog. En het is onbetwistbaar dat de Armeniërs daar ook een aandeel in hebben gehad – en wat dat betreft moet ik ook niets hebben van de scherpslijpers in Yerevan.
    .
    Ook geef ik toe dat het begrip genocide rekbaar is. In mijn opvatting – maar ik heb dat al eerder op deze site gezegd – heeft Nederland zich daar ook schuldig aan gemaakt in de wrede, talloze oorlogen die zij in het huidige Indonesië heeft gevoerd. Of was het planmatig platbranden van honderden kampongs en de dood van 150.000 Indonesiërs geen genocide? En wat Israël uithaalt op de Westbank en in Gaza is net zo goed genocide – zij het vooralsnog op kleinere schaal. Wat dat betreft had je er beter aan gedaan om de CU in dat verband als ‘huichelachtig’ te bestempelen, want zij behoren in dit land tot de grootste pleitbezorgers van Israël. Die houding is overigens – afgezien van theologische opvattingen – sterk door schaamte ingegeven. Want niet de moslims, maar de christenen hebben de joden tweeduizend jaar als ‘godmoordenaars’ vervolgd. Je moet maar eens op Google met de trefwoorden ‘joden’, ‘Erasmus’ en ‘Luther’ inkloppen. Je schrikt je dood.
    .
    Toch kan schaamte ook het begin van verzoening betekenen en wat dat betreft kan Turkije leren van het hedendaagse Duitsland. Over schaamte gesproken: los van de vraag of de dood van naar schatting anderhalf miljoen Armeniërs volgens strikt juridische begrippen nu wel of geen genocide was, is daar wel degelijk reden voor. Tenzij je van mening bent dat Turken in moreel opzicht boven de rest van de wereld zijn verheven. Nee dus.

  8. Hierdoor krijg ik alleen maar een hekel. Moge Azerbadjan Karabag terugveroveren. Moge er een dag komen dat Turkije met de westerse wereld kan breken. F jullie allemaal. Verzoening nooit!!! Tegenstanders zeggen” rot toch op naar julli eigen land” . Fuck Nederland stinkland!! Als ik kon dan deed ik het. Eerst nog 10 kinderderen maken en Nederland uitzuigen. Ik haat jullie allemaal. Turkije en de turken zullen aan de stink westerlingen niks toegeven. Liever dood dan buigen. Fuck Armenie en al zijn bondgenoten!!! Kom ma kom ma ik ben de boeman. Geen meter achteruit! Geen cm grond!

    • Beste Izmir. Om eerlijk te zijn begrijp ik niet waarom er zoveel weerzin is bij je t.o.v. Armenië. vanwaar die agressie? Zoveel afkeuring en haat zelfs. Vanwaar? Ik vind Nederland een van de relaxte landen die er bestaat. Nogmaals waarom ben jij zo’n boze Izmir? Wordt jij zo getreiterd? Ik mag hopen dat dat niet zo is.

      • Dit is werkelijk de laatste keer, maar ik neem mijn woorden terug. Ik wens iedereen hier de beste en hoop dat de mensheid ooit nader tot elkaar kan komen.
        Vrede zij met jullie.

        • Dat vind ik tof van je Izmir. Wat mij betreft jammer wanneer we niets meer van je zullen horen. Iedere mening doet er toe, ook die van jou en dat meen ik echt. Uit je reacties maak ik op dat je je opwindt over onrecht en een onmenselijke bejegening van Turken in Nederland. Dat doet pijn en daar heb je volkomen gelijk in. Maar geloof me nou: we moeten onze boosheid en frustraties niet op elkaar afreageren. Dit land is evenveel van jou als van mij – wat zeg ik: de wereld is van ons allemaal. En wanneer je toch besluit om niet meer te schrijven, dan wens ik jou ook het allerbeste toe in je leven.

        • Ook jij Izmir wens ik vrede toe voor jou en jouw geliefden. Ik blijf in de mens geloven. De positieve mensen zoeken elkaar en steunen elkaar. Niet wanhopen aub. Salaam!p

  9. Nou Izmir, uit je laatste reactie lijkt het alsof je net zo bent als die Armeniërs die ik vanavond in de laatste (en meest indrukwekkende) aflevering van Bloedbroeders heb gezien.
    Op die 105-jarige man na die als kind getuige was van de moordpartijen, scholden jonge Armeniërs net zo hard op de Turken als omgekeerd: niks geen verzoening! Zie http://www.npo.nl/bloedbroeders/26-04-2015/VARA_101372930
    .
    Neem een voorbeeld aan Mustafa Ayranci van de Turkse arbeidersvereniging. Zonder het woord genocide in zijn mond te nemen was hij aanwezig bij de Armeense herdenking en betuigde hij zijn spijt over 1915 met de woorden:‘Turkije noemt zich een verlenging van het Ottomaanse Rijk. Dat betekent dat je verantwoordelijkheid moet nemen. Er moet in ieder geval spijt worden betuigd aan Armenië’.
    Waarschijnlijk wordt de moedige Ayranci net als jij geconfronteerd met racistisch Nederlands gepeupel, maar nu wordt hij volgens zijn zeggen ook lastig gevallen door sommige landgenoten. Zie http://www.lokum.nl/ook-turken-bij-amsterdamse-herdenking-armeense-genocide/
    .
    Gelukkig maar dat mensen als Ayranci op jouw steun kunnen rekenen, want per slot van rekening heb jij ons er voortdurend aan herinnerd dat de enige vriend van de Turk een Turk is.

  10. ASALA, de Nemesis voor de Armeense genocide
    Stadsguerrilla tegen Turkije (1975-1988)
    Auteurs: Paul Moussault (red.) & Barbara Sahakian

    De woede over de Armeense genocide en de ontkenning daarvan, het verloren grondgebied en het leven in de diaspora vormen de primaire achtergrond waartegen de acties van de Armeense guerrilla moeten worden beschouwd. De Armeense guerrilla’s vormden de schrik van het Turkse corps diplomatique. Het onrecht was niet anoniem, het had een naam en een adres.
    De Armenian Secret Army for the Liberation of Armenia probeerde de ‘vergeten’ Armeense genocide op de internationale politieke agenda te krijgen door aanslagen te plegen op Turkse diplomaten en instellingen. De politieke moord werd gelegitimeerd door de functie van de vijand.
    De representanten van de Turkse staat, de diplomaten, consuls en leden van de veiligheidsdienst werden niet omdat ze Turkse staatsburgers waren door de Armeense stadsguerrillero’s geëxecuteerd, maar in de hoedanigheid van hun functie voor het Turkse onderdrukkingsregime, niet als slecht mens, huisvader of echtgenoot, maar als object van onderdrukking en repressie, als ideologische steunpilaar van de ontkenning van de genocide.

    ISBN 978-90-6728-307-6
    592 pagina’s EUR 27,50
    April 2015
    Uitgeverij Papieren Tijger
    http://WWW.PAPIERENTIJGER.ORG

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here