‘Vrijgezellenbestaan gevaarlijker dan kernenergie’

4
5

De dramatische gebeurtenissen rond de kernenergiecentrale in het Japanse Fukushima doen de kritiek toenemen op het voornemen van de Turkse regering om over te gaan op kernenergie. Volgens Uygar Özesmi van Greenpeace werden in twee dagen 20.000 handtekeningen opgehaald tegen dit plan.

Voorafgaand aan de noodsituatie in Japan waren dat er in vier maanden 180.000. Steeds meer Turken krijgen dus bedenkingen over kernenergie in hun land. Energieminister Taner Yildiz heeft daar maling aan en illustreert dat met de stelling dat veel zaken in het leven gevaarlijker zijn dan kernenergie. ‘Hartziekten verkorten de levensverwachting met gemiddeld 2100 dagen, roken met 2.3 jaar, armoede met 700 dagen, alcohol met 130 dagen en een vliegtuigongeluk met een dag’, aldus Yildiz. Het gemiddeld 43 minuten korter durende leven van iemand die zijn leven lang in de nabijheid van een kernreactor woont stelt daarmee vergeleken niets voor volgens hem.

Als het aan Yildiz ligt is het leven van een vrijgezel eveneens gevaarlijker dan kernenergie. Volgens de inzichten van de minister heeft iemand die getrouwd is een zes jaar langere levensverwachting dan een vrijgezel. Dus is kernenergie minder gevaarlijk dan een alleenstaand leven. Een uitspraak die al even merkwaardig is als die van Premier Erdogan onlangs over de gevaren van kernenergie. Erdogan vroeg zich af waarom iedereen zich zo druk maakte over de radioactieve straling in Japan, aangezien TV’s en computers ook straling afgeven.

De tegenstanders zijn niet overtuigd door de argumenten van Yildiz. Hilal Ataci van Greenpeace heeft verklaard dat er volgens de plannen een nieuw type kernreactor in Turkije zal komen, waarvan de technologie nog onvoldoende beproefd is. Cem Özen van de Kadir Has universiteit in Istanbul wijst daarnaast op het gebrek aan kennis over kerntechnologie in Turkije. Kernenergie in Turkije zal volgens Özen in de praktijk neerkomen op een Russische kernreactor op Turks grondgebied. Hij vraagt zich af of het daarom niet veiliger is om simpelweg energie van Rusland te kopen. Dat argument snijdt zeker hout en leidt tot de vraag waarom Ankara zo graag zelf over kernenergiecentrales wenst te beschikken.

Mogelijk ligt het antwoord in het feit dat kernenergie een opstapje is naar kernwapens. Begrijp ons goed, we gaan hier niet schrijven dat de AK-partij een kernmacht van Turkije wil maken. Aan de andere kant wordt met kernenergie zeker de boodschap afgegeven dat men over kernwapens zou kunnen beschikken als daar onder bepaalde omstandigheden behoefte aan ontstaat. Iets soortgelijks doet Iran. Zelfs volgens de Amerikaanse inlichtingendienst CIA bestaan er in Iran geen directe plannen om een kernarsenaal aan te leggen. Maar met de kernenergiecentrale in Bushehr geeft Teheran op zijn minst het signaal dat die volgende stap eventueel wel ondernomen zou kunnen worden. In Iran is de boodschap gericht aan Israël, dat in de jaren vijftig in het geheim begon met de productie van kernwapens en daarmee al in een vroeg stadium de kiem legde voor een kernbewapeningsrace in het Midden-Oosten. In Turkije ligt het voor de hand dat de nucleaire optie past in het streven om als primaire machtsfactor in de regio beschouwd te worden. Als het er op aankomt ook door Israël. Dat er verleden jaar al weinig verheugd gereageerd werd in de zionistische staat op de Turkse kernenergieplannen, is veelzeggend.

Turkije heeft overigens al wel wat ervaringen met kernwapens. Eind jaren vijftig plaatste de VS Jupiter raketten aan de Turkse kant van de Zwarte Zee, met kernkoppen gericht op de Sovjet Unie. Toen het politburo in Moskou vervolgens reageerde met het voornemen om soortgelijke wapens op Cuba te plaatsen, leidde dat tot de rakettencrisis van 1962 en volgen sommigen bijna tot de Derde Wereldoorlog. De Amerikaanse President Kennedy en zijn Sovjet tegenhanger Nikita Chroesjtov moesten in ieder geval tot het uiterste van hun politieke talenten gaan om de kritieke situatie te bezweren. De daarop volgende verwijdering van de raketten in Turkije maakte deel uit van de afspraken tussen de VS en de Sovjet Unie. Dat laatste overigens tegen de zin van het militaire bewind destijds in Ankara, dat nogal ingenomen was met de Amerikaanse massavernietigingswapens.

Neemt niet weg dat er ook nadien Amerikaanse kernwapens in Turkije bleven. Ze zijn er zelfs nog altijd. Op soortgelijke basis als in andere Europese landen, zoals België en Nederland. De kernwapens dus waar regeringen over zwijgen, maar waarvan menigeen weet dat ze bestaan. Specialisten twijfelen er niet over dat op de militaire luchthaven van Incirlik in Turkije 90 uit de VS afkomstige nucleaire ‘bunker busters’ zijn opgeslagen. Ten aanzien van het Turkse streven om in de regio over te komen als een land waar rekening mee moet worden gehouden, spelen die geen rol. Wat betreft de Amerikaanse druk op Iran des te meer.

(Peter Edel/Istanbul)

4 REACTIES

  1. hahaha…deze mensen zouden bijna grappig kunnen zijn ware het niet dat het gaat om erg serieuze onderwerpen en belangrijker nog, de wil van een groot deel van het violk…

    voor dit soort type mensen is een vrijgezellenbestaan een ticket naar sodom en gomorra natuurlijk!

    ik zou zeggen, vlug invoeren het homohuwelijk bijvoorbeeld!

  2. @Peter bedankt voor het stukje. Je hebt de situatie in het Midden-Oosten goed geillustreerd. Wil je recht van bestaan hebben dien je een kernmacht te zijn. Israel is hierin voorbeeldig.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here