In tijden van crisis (Column)

0
2

Deze column is mogelijk gemaakt door het Nederlandse Rode Kruis
Door Funda Müjde – Met tegenstrijdige voorspellingen buitelen de experts over elkaar heen dat wij nog niet half weten hoe erg de economische crisis is, hoe erg de gevolgen zullen zijn en hoe lang het zal duren. En, zo wordt voorspeld ‘de euro zal ‘klappen’’.Het andere uiterste is dat het allemaal wel meevalt. Zo merk ik zelf overigens niets van de crisis in de bouw bij de verbouwing van onze nieuwe woning. De offertes die wij krijgen zijn schrikbarend hoog. Maar het ligt ook aan mijn Nederlandse lief, die totaal niet kan onderhandelen. Van meerdere offertes kiest hij de goedkoopste, accepteert hij de voorwaarden en vraagt en krijgt dus ook geen cent korting. Als van oorsprong Turkse zit afdingen en onderhandelen in mijn bloed. Maar door mijn rolstoel kom ik niet vaak in die verbouwing. Ik ‘loop’ in de weg. En ondertussen maakt die slappe houding van mijn vent mij razend en radeloos. In economisch zwaar weer is alle korting meegenomen en ook alle ‘gratis’ hulp van vrienden en familieleden. Maar helpen en hulp aanvaarden is ook moeilijk voor mijn schat. In de Turkse cultuur is materiële en immateriële hulp geven en nemen heel normaal; en binnen families onontkoombaar. Zo begrijpt mijn partner niet dat ik jarenlang geld heb gestuurd naar familieleden. Soms als gift, soms in de vorm van een lening en soms onder het mom van mede-investering in hun zaak. In alle gevallen kon je bij voorbaat weten dat je kon ‘fluiten’ naar je centen. En natuurlijk is daar ook soms misbruik van gemaakt.

Maar goed. Valt de crisis nou wel of niet mee? Vergeleken met Turkije valt de crisis hier inderdaad nu nog mee. De werkeloosheidcijfer in Turkije is nu al schrikbarend hoog. Een sociale opvangnet zoals we hier kennen, is er niet.

Eind tachtiger jaren waren wij tijdens een economische crisis op vakantie in Turkije. Zelfs familie bezocht elkaar minder vaak omdat men het zo zwaar had. Familie is – zeker in niet-westerse landen – erg belangrijk en heel groot; het behelst meer dan het kerngezin van vader, moeder, kinderen, opa en oma. Maar niet bij elkaar op bezoek gaan, je familie niet elke dag zien, is ondenkbaar. En daarbij geen thee – dé nationale drank in Turkije – drinken evenmin. Om thee te maken heb je ook gas (uit gasflessen) en suiker nodig.

Dus nam de visite de thee en de suiker mee, om toch maar bij elkaar te kunnen zijn. In Nederland is familie meer het kerngezin met hooguit opa en oma erbij. En we leven meer in ons coconnetje. Daarom is het niet ondenkbaar dat mensen onder onze ogen vereenzamen of aan verwaarlozing ten onder gaan. Gezinnen met schulden en die hun huur niet kunnen betalen, zal alleen maar toenemen. Waar familiebanden zwak of afwezig zijn zullen hulporganisaties als het Rode kruis een veel grotere rol spelen in de samenleving. Vrijwilligers van het Rode Kruis zijn zich hier van bewust. Ze kunnen wel hulp gebruiken. En wij kunnen meer doen dan wij denken. Het helpt als wij Nederland als één grote familie zien. In tijden van crisis is samen thee drinken echt lekker.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here