Massavernietigingswapen (Column)

0
3

Deze column is mogelijk gemaakt door het Nederlandse Rode Kruis

Door Funda Müjde – Humberto Tan, Ambassadeur van Het Rode Kruis, leefde een week als vluchteling. Dat houdt in dat hij slaapt op een matje op de grond en alleen eet wat er in het voedselpakket van Het Rode Kruis zit. Een pak bloem, een fles olie, een zak bonen zijn de basisingrediënten. Dit schaarse voedsel moet hij nog wel eetbaar máken. Hoe bak je brood? Al helemaal als je geen schoon water voor handen hebt of vuur om te koken?
Met deze actie vestigde hij onze aandacht op het hongerlijdende deel van de wereldbevolking. Tien miljoen kinderen in de wereld lijden honger op het moment dat u dit leest. En wij eten structureel fout en te veel.

Een Pakistaanse professor op een seminar over diabetes: “De Amerikanen hebben gezocht naar de massavernietigingswapens, maar ze hebben ze niet gevonden. Waren ze er dan ook niet? Jawel, ze waren wel. De Amerikanen hebben gewoon niet goed gekeken. Kunnen deze massavernietigingswapens binnen 45 minuten de westerse wereld bereiken, zoals de toenmalige premier Blair zei? Het is nog veel erger. Deze wapens hebben het Westen al lang bereikt. Ze zijn trouwens niet alleen in Irak te vinden. Je kunt ze overal zien in het Midden Oosten. En ook in Pakistan. Juist omdat hier Hindoestanen wonen, die extra kwetsbaar zijn voor deze wapens, is het zo erg dat deze wapens zo massaal aanwezig zijn. Het zijn meedogenloze en trefzekere moordenaars.” Onderwijl toont de professor de ene na de andere vestiging van McDonald’s in zijn powerpointpresentatie.
‘Kijk uit, anders worden jullie net zo dik als jullie moeder.’ Mijn vader meende het goed en zei dit niet om zijn vijf dochters te beledigen.
Opmerkelijk voor een man die uit een cultuur komt waar men zegt: Yemegin salçalisi, kadinin kalçalisi. Vrij vertaald: Een gerecht moet veel tomatensaus, en een vrouw goedgevulde billen hebben. Het schoonheidsideaal van ‘gevuld is mooi’ is onder de jongere generatie Turken inmiddels gewijzigd in ‘slank is mooi’ maar toch lijden, met name de laagopgeleide vrouwen, aan overgewicht.
‘Elk pondje gaat door het mondje, mevrouw. Van water drinken wordt je echt niet dik.’ Dit zei een ziekenhuisspecialist ooit tegen mijn moeder, nadat ze hem met: ‘ik echt niet veel eten dokter’ had proberen te overtuigen. De dokter negeerde mijn moeder en richtte zich tot mij: ‘U bent nu nog mooi en slank. Blijven zo!’
Ik weet niet of het door m’n vader of de specialist kwam, maar ik wist het zeker: Nooit zou ik die dikke Turkse vrouw worden, die zich na trouwen en kinderen baren zich zo zou laten gaan.
Het eerste wat ik na mijn ongeluk twee jaar geleden op de intensive care dan ook dacht: ‘Ik mag niet aankomen!’ Gekluisterd aan bed, met een verlamd onderlijf, zag ik visoenen van vetlaag na vetlaag aan mijn lijf groeien. Ik kon de kilo’s er immers niet meer af lopen!
De keuken van de niet-westerse culturen is voor het Nederlandse klimaat per definitie te vet en te calorierijk. In hitte heb je automatisch minder trek, eet je lichte dingen en drink je meer. En het koudere klimaat van Nederland kan niet als excuus gebruikt worden voor de vaak thuis zittende Turkse, Hindoestaanse en Marokkaanse vrouwen. Toch blijven ze koken en eten zoals ze van ‘huis’ uit gewend zijn. Behalve gewrichtsproblemen en andere aanverwante ziektes, lopen ze een groot risico om diabetes te krijgen. Verhoudingsgewijs kent deze groep de meeste diabetici. Niet dat de autochtonen gevrijwaard zijn van deze ziekte. Zelfs kinderen niet meer. Het massavernietigingswapen is in ons bezit en wij stoppen het achteloos in onze mond. Behalve minder en bewuster eten is er nog een ander antiwapen: Bewegen.
Loop nu u nog kunt. Met buren, vrienden, in clubjes, buurthuizen, verenigingen of alleen. Beweeg!

Funda Müjde

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here