Boekenweekgeschenk opnieuw gedrukt

2
7

De Turkse vertaling van het boekenweekgeschenk ‘De Brug’ van Geert Mak wordt opnieuw uitgegeven, omdat er fouten staan in de huidige exemplaren. Dat meldt de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, die de Boekenweek organiseert. Bezitters van de oude vertaling, ‘Köprü’, kunnen die inruilen voor een nieuw exemplaar.

De operatie kost enkele tienduizenden euro’s. De kosten worden gedeeld door de CPNB en Atlas, de uitgever van Geert Mak.

De foute versie is ontstaan doordat verschillende vertalingen door elkaar zijn gehusseld. Daardoor zijn er verschillende tekstdocumenten in omloop, legt directeur Henk Kraima van de CPNB uit. “Voor Nederland hebben we de rechtstreekse vertaling uit het Nederlands. Maar er wordt ook gewerkt aan een Turkse versie voor Turkije. Een uitgever wil het boek daar eind dit jaar uitgeven.”

2 REACTIES

  1. Op Boekblad stond vorige week een artikel over de Turkse editie van De brug, waarin het CPNB toegeeft dat de uitgave ernstige fouten bevat, en formuleerde dat zo: ‘De fouten die onlangs aan het licht kwamen zijn veroorzaakt doordat voor de uiteindelijke vertaling diverse tekstbestanden door elkaar heen zijn gelopen.’
    Na lezing van het NRC van dit weekend stuurde ik Boekblad de volgende reactie: ‘Naar ik begrepen heb gaat het om bewust aangebrachte wijzigingen teneinde een gekuiste versie te presenteren die ook binnen het Turks politieke klimaat goed zou vallen. Of alleen de vertaler daarvoor verantwoordelijk was is de vraag. Bovenstaand citaat uit het bericht is dus op te vatten als een leugen.’
    Mijn reactie werd niet geplaatst. Wel stond er binnen tien minuten een herziene versie van het verhaal op de site, waarin Geert Mak het ‘een verdrietig bedrijfsongeval’ noemde. Ja, het is verdrietig als je het woord ‘deportatie’ gebruikt waar het gaat om het lot van de Turkse Armeniërs tijdens de Tweede Wereldoorlog en dat wordt vertaald als ‘migratie’.
    Mak waarschuwt er wel voor niet te makkelijk te oordelen vanuit onze veilige leunstoel. ‘De vertaalster woont in Istanboel, de uitgever zit in Istanboel. Zij krijgen gesodemieter als het tot een proces komt.’ (Hij verwijst onder meer naar de onlangs vermoorde Armeens-Turkse journalist Hrant Dink. En daar zit wat in. Het hele project van het tweetalige boekenweekgeschenk had natuurlijk iets hachelijks en problemen waren nauwelijks te voorkomen.)
    Boekblad lijkt al met al precies hetzelfde te doen als het CPNB: eerst een gekuiste versie plaatsen en als dat wat begint op te vallen een geMakkelijk praatje van tja, leunstoel en het zit die arme Turkse vertalers en uitgevers ook niet mee.
    Dat laatste is ongetwijfeld waar, maar dat neemt niet weg dat we hier voor de gek gehouden worden met eerst een publicatie van een om politieke redenen gekuiste versie, vervolgens een slap verhaaltje over ‘door elkaar heen gelopen tekstbestanden’ en ten slotte een ijlings geplaatste rectificatie na een ’tip’.
    Boekblad leest blijkbaar het NRC (en sowieso alle landelijke dagbladen en websites) pas wanneer iemand daarop wijst. Tot nu toe, uren later, heb ik nog geen antwoord mogen ontvangen van Boekblad, of ik moet de ‘rectificatie’ als antwoord beschouwen. Al met al ligt de kwestie toch voornamelijk bij het CPNB en is te wijten aan ‘door elkaar heen gelopen’ belangen en angsten.
    Het is eerlijk gezegd ook flauw om Geert Mak hierop aan te spreken, want ik neem aan en begrijp dat hij hier in eerste instantie niets mee van doen heeft, ook al had hij kunnen weten dat sommige van zijn uitspraken problemen zouden kunnen opleveren.
    © Adriaan Krabbendam

    De Contrabas wijst graag nog even op deze column in Elsevier en op een stuk van de Papieren Man, alsmede op een bijdrage van Kees Klok. Persoonlijk vind ik dat Krabbendam groot gelijk heeft – al zou ik ook Mak, de man die mij iets te zeer zalft, erop aanspreken. De CPNB heeft zich als organisatie wel heel erg verhaspeld – ik ben benieuwd naar de manier waarop zij dit recht gaat zetten. Het is tenslotte de CPNB zelf die mag beslissen wat er in Nederland wordt gedrukt – en in het verspreiden van het vrije woord had ons land, ooit, een mooie traditie.

    toevoeging:
    Met de uitspraak van de stichting CPNB “De versie voor de Nederlandse markt had echter wel [sic] een letterlijke vertaling moeten worden.” suggereert zij dat er dus twee verschillende vertalingen op de markt hadden moeten komen, een voor de Nederlandse, en een voor de Turkse, ofwel, dan had er (voorlopig) geen haan naar gekraaid. Maar er ging dus iets mis. Hier moet ook Mak van geweten hebben.

    bron: http://www.decontrabas.com

  2. Voor een bibliofiel is het natuurlijk smullen. Nu nog twee, straks drie vertalingen in het Turks en – het zal vast niet uitblijven – een geannoteerde hertaling van de Turkse uitgave in het Nederlands !

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here